Yerli komedi filmlerinde belirli tarzların (şahan gökbakar, cem yılmaz yada sadece mafyacılıktan yürüyen.... sinemanın) dışında yeni bir tür olarak görüyorum ve yeni seçeneklerin oluşması sinema açısından çok geliştirici bizim içinde seyir keyfi oluyor. Normalde büyük tepkilerin, dramanın olacağı durumlarda küçük ayrıntılara bakarak olayın vahametinin indirgenmesi (tarama sahnesi gibi) yada bunun tam tersinin olduğu hallere bayılıyorum. Leyla ile mecnunun en sevilen kısımlarından biride buydu ve bir anlamda salt şekilde Leyla ile mecnun tadı aldım ve inanılmaz özlemişim. Senaryosu net bir son içermese de replikler, karakterlerin içine düştüğü durumlar çok iyi kurgulanmış. Filmin bomba isimleri ise Feyyaz ve Doğu ikisininde olayların absürtlüğü karşısındaki doğal ve o saf durumu, içten yansıtmaları filmin içine girmemizi sağlıyor aksi olsa çok yüzeysel bir filmde olabilirdi. Oyuncuların hepsi, müzikler harikaydı. Bütün bu harikalıkları harmanlayan Ali Atay ise yönetmenliğini kanıtlamış oldu. Sonuç olarak inanılmaz keyif aldım.
