film hakkında bir şeyler okumalı, okuyarak bakmalı, ayrıntılarını, leos carax'ı daha iyi anlayabilmek için. değişik bir film. italo calvino'nun sürekli kentlerini hatırladım, sonsuz bir döngü var burada da; iç içe geçmiş olaylar, karakterler, kaybolmuşluk... ince taşlamalar. mezar taşları sahnesi güzeldi

''ben yalnızım, onlarsa herkes. tek planım var, o da delirmek.''

''senin cezan sevgili angela’m; senin sen olman.''

- bu işe devam etmeni sağlayan şey ne, oscar?
- beni bu işe başlatan şey: rol yapmanın güzelliği.
- güzellik mi? bir söz vardır; "güzellik görenin gözündedir."
- peki gören kimse yoksa?

-gece yarısından önce gülmek zorundayız.
-elimizden gelenin en iyisini yapacağız, mr. oscar.
-bir sonraki hayatımızda gülebileceğimizi kim bilebilir?

“cehennemin dibinde bir balo sergiliyoruz. hepimiz ölüyüz. ölü ve sarhoş.”

bana böyle çok laylaylom geldi film. basit de geldi. bu tarzdan izlenilecek çok daha güzel filmler olduğu kanısındayım (eğer daha çok gerçekçilik isterseniz tabii) çok bi beklenti ile izlenmemesi gerektiğine de. bu böyle, izlemeseydim daha iyi olurduya kadar geldi sanki