Kutsal Motorlar (2012)Holy Motors

Fransız esprilerini ne kadar sevimsiz bulsam 'da, Sürreal yaklaşımlarını çok iyi yakalayan yorumlamaları oluyor, işte buda onlardan biriydi.
İyi seyirler.

Varlık felsefesini bangır bangır konuşturmuş, sürrealizmi deli gibi coşturmuş acayip kafada bir film. O kadar yoğun ki izlerken yoruldum. Her bir imgeyi ayrı ayrı bağdaştırmak, netleştirmek, detaylarda boğulmak; resmen beynin kimyasıyla oynamış. Hakikaten bu filmde mevzu çok derin. Hani diyor ya sevgili Şeyhpir :) ;
'' Dünya bir oyun sahnesi, bizler birer oyuncuyuz ''
Buna binaen kurulmuş filmin de dediği gibi '' Biz kimdik ? ''
İnce elenip sık dokunmuş en orijinal filmlerden bir tanesi..

Ben boyle beyin burkan bir film gormedim. Kalibin disina cikmak isteyenleri buraya alalim.

Yaşamın bütünü bir tiyatro sahnesi iken, hepimiz üzerimize düşeni sergileyen, onun bir numaralı aktörleriyiz.

film hakkında bir şeyler okumalı, okuyarak bakmalı, ayrıntılarını, leos carax'ı daha iyi anlayabilmek için. değişik bir film. italo calvino'nun sürekli kentlerini hatırladım, sonsuz bir döngü var burada da; iç içe geçmiş olaylar, karakterler, kaybolmuşluk... ince taşlamalar. mezar taşları sahnesi güzeldi

''ben yalnızım, onlarsa herkes. tek planım var, o da delirmek.''

''senin cezan sevgili angela’m; senin sen olman.''

- bu işe devam etmeni sağlayan şey ne, oscar?
- beni bu işe başlatan şey: rol yapmanın güzelliği.
- güzellik mi? bir söz vardır; "güzellik görenin gözündedir."
- peki gören kimse yoksa?

-gece yarısından önce gülmek zorundayız.
-elimizden gelenin en iyisini yapacağız, mr. oscar.
-bir sonraki hayatımızda gülebileceğimizi kim bilebilir?

“cehennemin dibinde bir balo sergiliyoruz. hepimiz ölüyüz. ölü ve sarhoş.”

Farklı bir sinema tecrübesi yaşamak isteyen, yeni deneyimlere açık izleyici için çok iyi bir film...

Sürrealist bir film daha. Bu aralar hep sürrealist filmler izlediğimden kafam allak bullak olmuş durumda. Bana rüyalarımı hatırlattı ya da trip'e girmiş gibi hissettirdi. Modernizme, bıkkınlığa, yaşam özlemine, ölüme, Tanrı'ya göndermelerle doluydu. Denis Lavant çok iyi oynamış ayrıca.

kafası iyi bir film olmus. garip olan, bastan sona ilgiyle izlemis olmama ragmen pek sevmemem.

sürrealist, parça pinçik bir film..sahneler değil filmin mesajları birleştiriyor parçaları. modern topluma, hollywood'a; büyük makineler (bilgisayar, tv vb.) olmaktan çıkıp beynimizin içinde yer etmiş, hayatın ta kendisi haline gelmiş sanal ve yapay(reality şov dünyası bu) dünyaya, rol olsun diye yaşayan, gün içinde rolden role/ kılıktan kılığa geçen milyonlara, filmin başındaki gibi sinema perdesine yüzü dönük ama perdeye bakmak yerine uyuyanlara bir eleştiri. bu ahval ve şerait içinde; ''yeniden bir hayat istiyoruz'' diyor holy motors; elde edemeyeceğimizi bile bile..