itlik, hırtlık, fesatlık, kıskançlık son zamanların vebası sanırım. izlerken aslında her birimizin içinde yaşayan kimine az kimine çok dokunan o duyguyu anımsadım. en çok da çıkarlarımız uğruna yapamayacaklarımızı.. son sahnedeki Seniha'nın iç sesi olarak yaşıyoruz hepimiz. onun iç sesi olarak var oluyor, kendimize bu şekilde yer açıyoruz.