Son zamanlarda izlediğim en iyi film diyebilirim. Etkileyici tespitlerden ziyade karakter çözümlemesi çok başarılıydı. En çok da Aydın 'in Necla ve Nihalle karşılıklı paslaştıkları sahneleri başarılı buldum, adeta oradaydım ve söz alıp konuşmaya girmeye hazırlanıyordum. Aşırı durağanlığı resmen filmin aksiyonu olmuş. Heyecanlandim, tırnaklarimi yedim, Aydın 'in gereksiz kibrine ve pasifligine, Necla'nin fikirlerine, Nihal'in huzursuz tavirlarina kızdım durdum film boyunca. Tüm bunlar olurken de hiç sıkılmadIm. Haluk Bilginer sen çok yaşa e mi!

Benim için bir filmde her şeyden önce bana hissettirdikleri ve hangi derecede gerçekliğe yakın olduğu önemlidir. Revenant hem güçlü duygular uyandırdı bende hem de dibine kadar gerçekliği hissettim. Bu sebeple çok beğendim. Kamera açıları, oyunculuklar, yer yer ekranda beliren kan, kar detaylari özellikle hoşuma gitti. Leonardo konusuna gelince filmin başından sonuna kadar aynı acı çeken suratiyla mükemmele yakın oyunculuguna rağmen yılın performansi olduğunu düşünmüyorum. Sakin roller bana her zaman daha zor gelmiştir. Çünkü o tarz rollerde en ufak hata göze çarpar. Begenmedim desem carpilirim mazallah sadece fazlaca buyutuldugunu düşünüyorum. Filmin seyri çok yüksek başladı giderek duraganlasti ama hiç sıkmadı.Ayı sahnesi tam da abartildigi kadarmis. Oturduğum yerde gerim gerim gerildim. Umarım aynı arkadasi başka filmlerde de görürüz :) Revenant gibi filmler o kadar çeşitli şeyler hissettiriyor ki bana düşüncelerimi toparlamakta zorluk çekiyorum. İyi ki sabredip sinemada izlemişim. Sinema işte böyle filmler için var.