Yeşilçam’ın arka yüzünü, dönemini ve insan ilişkilerini anlatan güzel bir dönem dizisi olmuş. Fakat ilk sezonu daha çok beğendim. İkinci sezonu izlerken ilk bölümlerde sıkılınca ara vererek izledim.

Woody Allen'ın 3G'si. ve "Hayatta gülmek çok önemli bir şeydir, ama biraz cefa çekmen de gerekir, yoksa hayatın güzelliklerini hiçbir zaman göremezsin."

Mantık hatalarını ve çelişen kısımları bir kenara bırakınca birkaç mekanda olsa tek mekanda geçen gerilimi ve mücadelesiyle dişleri sıka sıka sonuna kadar izleten güzel bir İspanyol filmi olmuş. Anna Castillo'dan da böyle bir performans beklemiyordum. Rahatsızlık duymamanız adına anksiyete ve çeşitli fobileriniz varsa bir de hamile arkadaşlarımızın izlemesini tavsiye etmem.

Karmaşık ilişkiler üzerine kurgulanmış olsada filmi pek sevemedim. Woody Allen, bu tarz karmaşıklıkta daha iyi filmleri var.

"Wake up" Kasveti ve gizemiyle merak uyandıran azıcık kafa karışıklığı yaratsada o mantık çerçevesinde oturtamadığım kısımlardan dolayı beni pek fazla şaşırtmadı. Stephen Law - Felsefe Dosyaları Kitabı , Sanal dünya bölümünde "Kavanozun içindeki beyin ya da sanal gerçekliğin içinde bir beyin olduğunuzu nasıl kanıtlarsınız?" sorusuna bağlayabilirim. Buna güzel bir örnek olabilir.

Filmin içinde yine yok yok neredeyse... Yönetmeni, oyuncusu, hayranı, o, bu, şu, anlam arayışı derken tam bir kaos karmaşasıydı. Bence Woody Allen'ın kafasının içi de böyle ve işlediği konuyu çok güzel eleştirmiş. Bir ara izlerken yoruldum. Getirdiği eleştiriyi de beğendim.

Woody Allen'ın dilinden, kaleminden onun tarzında birçok insanın içinde bulunduğu ve yaşadığı ilişkileri bir yerde ya da çevrede toplamış, onun gözünden izliyoruz. Bakış açısı, anlatmaya çalıştığı, özdeşleştirdiği ilişkiler, ekonomik yapı, çatışmalar, verdiği mesajlar yaşadığımız topluma göre bu kadar naif ve yumuşak gelmeyebilir. Ama vallahi de günümüz daha vahim bence.

Birbirine benzer ya da birbirinden farklı çiftler, ne bir arada ne de ayrı yapabiliyorken, filmin sonundaki bahsi geçen fıkra aslında ikili ilişkilerin durumunu çok güzel özetlemiş.

Filmde, edebiyatından tut felsefesine kadar gönderme yapılmayan ve atıfta yapılmayan yok yok neredeyse. Woody Allen, kendi mizah tarzıyla harmanlayıp ironiyi en iyi şekilde ortaya koyan yönetmelerden, senaristlerden birisi diye düşünüyorum.