Sonunda genç Skywalker’ın gücün karanlık tarafına nasıl ve niçin geçtiğini öğrenebiliyoruz ki bu süreçte daha önceki devam filmlerinde öngörülen birkaç sebebin yanısıra eklenen en önemli faktörlerden biri Anakin’in Darth Vader’a dönüşümünü gerçekleştiriyor. Buna bir dönüşüm diyorum çünkü genç Skywalker bu sürecin dinamiklerini içinde barındırmaktaydı fakat tam bu noktada Jedi geleneğine söyleyecek birkaç çift sözüm olacak. Öncelikle Darth Vader dönüşümünde en etkili faktörlerden biri olarak gördüğüm ‘’selfless’’ ve ‘’selfish’’ vurgusuna eğilelim, serinin diğer filmlerini göz önünde buludurarak açıkça söylenebilir ki Anakin, geleceği ‘’bulanık’’ görülen, ‘’babası belirsiz’’ fakat potansiyeli yüksek bir jedi padawanıdır burada öyle bir bulanıklıktan bahsediyoruz ki eğitim süreci bile jedi konseyinde oldukça tartışılmış ve Qui Gon Jin’in ölüm anında öğrencisi Obi Wan Kenobi’ye vasiyeti olarak eğitim sürecine başlanmıştı, bu reddediliş ve belirsizlik çemberinde Anakin potansiyele sahip parlak bir öğrenciyken sürekli içsel bir çatışmayla mücadele ediyor, bu içsel çatışmanın kökenleri jedi konseyinin de huzursuzluğu pekiştirdiği korku ve öfkeden kaynaklanıyor, genç Skywalker’daki bu korkunun yegâne sebebi kendisi gibi “şanslı” olmaması dolayısıyla azat edilemeyen köle annesinin varlığının güvende olmama ihtimali ve hissiyatından doğuyor, genç Skywalker oldukça zor süreçlerden geçerken aynı zamanda Jedi konseyi ve ustası Obi Wan Kenobi’nin ‘’onayını’’ almak, güvenlerini kazanmak zorunda. Bu zaman zarfında sık sık gücün karanlık tarafının tehlikeli varlığından söz eden bilge Yoda ve ardılı jediler ne genç Skywalker’a ne de ustası Obi Wan Kenbi’ye şeffaf bir bilgi aktarımı sağlamıyorlar, jedilık içi bu ayrılıklara zaten ikinci film olan Attacks of Clones’da Qui Gon Jin’in konseyle ayrı düştüğü ve kişisel inisiyatif uyguladığı alanların varlığı bize sunulurken anlıyoruz, genç Skywalker’ın neredeyse adım adım karanlığa itildi bu süreçte Yoda’nın özgür iradeye olan saygısından mıdır yoksa kehanetlere ve kadere olan gerici bağlılığından mıdır bilinmez bu sürecin gelişmesindeki hiçbir dinamiğe müdahale etmediği gibi Anakin’in kendini dışlanmış ve ‘’yolunda gitmeyen’’ bir jedi olarak hissedişindeki payı da oldukça büyük. Tüm zorlu karar ayrımlarında jedi ilkelerine bağlı kalmak adına içsel çatışmalarının üzerinden gelmeye çalışan Anakin, bağlı kalmaya çalıştığı konseyin ardı kesilmeyen dışlamalarına ve şeffaf olmayan bilgi akışının akabinde Darth Sidious’un manipülasyonla karışık bilgi aktarımına halihazırda içindeki kin, kibir ve korkularındaki yenilgiyi şaşmaz zaferlere dönüştürme istenciyle artık bir lorda dönüşüyor.
Bu dönüşüm zarfında ‘’ulaşılan’’ gücün karanlık tarafı diye adlandırdığımız kısım ise yalnızca verilen kararlardan değil; mevcut gücün kullanıldığı ‘’amaçtan’’ (bu, aşırı tehlikeli bir argüman zirâ birçok süreç amaç doğrultusunda meşrulaştırılabilirmiş gibi bir illüzyon sunmakta bu noktada da Makyavelizme oldukça yakın) ve güce sahip olan bireyin bir ‘’üst akıl’’ mekanizmasına dönüşerek tiranlaşmasından ve sevdikleri ya da vatandaşları için, ‘’onlara rağmen, onlar için!’’ verilecek olan kararların alındığı ve katiyen eleştirilmediği bir güç biçimi olarak değerlendirilebilir, nitekim Dart Vader çizgisinin ilerleyen filmlerinde eyledikleri bu süreci oldukça görünür kılıyor öyle ki Lord bu gücün artık uygulayıcısı değil, kölesi olmuştur, Vader’a rağmen, Vader için. Peki, Jediler bu süreçte Sithlerin ‘’amansız kötülükleri’’ dolayısıyla mı yenildiler? Bu yenilginin esas sebebi hakikaten çocukluğunda tutkulu bir tamirci olan ve C3PO’nun yaratıcısı Anakin’in kaderinde gücün karanlık tarafını seçecek olması ve bunun engellenemeyecek olması mıydı? Belki de jediler bu çivisi çıkmış düzenin ‘’mağduru’’ olmaktan ve kendilerini kelimenin tam anlamıyla ıssız yıldızlara sürgün etmekten (evet, burada lafım Yoda ve Obi Wan Kenobi’ye) oldukça memnundular. Bunları iddia ediyorum, zira; kötülükle savaşmak onu yok saymak ve gizlemek ya da lanetlemekle olmamalı, onu tanıyarak, onunla yüzleşerek gerçekleşmeliydi. Bunların tam aksi her seferinde ısrarla tekrlarlandığı ve eğitim süreci pelerinlendiği için Darth Sidiouslar, genç Skywalkerları Darth Vaderlara dönüştürebildiler. Elbette sürecin tüm faturasını Jedilere kesiyor değilim; kişi seçimlerinde tüm aksi etkenlerin yüzünü kızartacak biçimde tercih yapabilmelidir, fakat bence korkuları olan ve bu korkularla savaşma biçimi olarak, kibir ve öfke ile hareket eden insanlardan gereğinden fazla idealize edilmiş beklentiler içine girerek, kötü ve iyi olanı çok farklı olan iki kavrammışçasına ya da bu iki kavram birbirinden bıçakla kesilerek ayrılabilirmişçesine karar vermesini beklemek, gücün karanlık tarafındaki bencilliğe oldukça benzer geliyor bana. Sonuçta Darth Sidious’un da dediği gibi Jediler ve Sithler birçok açıdan birbirine benzemiyorlar mı?
Ve nihayet geldik kutsal serinin son filmine. Doyurucu oldu mu evet ama şişirdi de. Bir kere önceki filmde Sith'i gösterirken Palpatin açığını öyle bir verdiler ki tahmin etmek zor değildi. Baya suratını gösterdiler yani bu büyük bir hataydı. Rüya kurguları tatlı Luke'a öğretilen geleceği değiştirme şansının olduğu durumu ile Anakin'in bunu öğrenecek düzeye gelmeden zaafa yeni düşmesi çok iyi ifade edilmiş. 6. ve 3. film arasındaki bağlar çok net tasarlanmış. Çocukluğu yok etmek masumiyeti yok etmektir. Filmi zaten 14 yaş ve altı için diye düşünerek çekmiş George Lucas buna da çok yakıştı. Luke'un hikayesinde buna dair bir çocukluk ilişkisi görmek istedim ama Leia ile Luke arasındaki kardeş bağı bunu tam yansıtamadı. Klonların programlanabilme özelliği olduğundan esas güvenilmez olanın onlar olduğu durumu barizdi. Klonların siparişini veren kişi açmazı dahiceydi. Pek çok insanı ikileme düşürerek bunu başarmış film. Whookie'lerin hikayesinin tamamlanışı ve ChewyBacca'nin nasıl yalnız bırakıldığı durumu da cevaplandı. Tripio'nun rengi ne ara değişti o kısım biraz muallakta kaldı. Önceki filmdeki savaş malzemeleri yaratılan Dooku'nun fabrika bölümünde belki üstüne dökülen bir bakır ile rengini alabilirdi fazla önemsenmemiş buldum Tripio'yu. Anakin çok ergen kalmış yani gücü kötüye kullanmak istemek öfke ergenlerin yaptığı bir şeymiş gibi lanse edilmiş ama çoğu silah taciri ya da tarihteki köle tüccarları hep olgun insanlardır. Belki çocukken savaşmanın sempatisini kazandırma ile kontrol edilebilen ve droide dönüştürülen savaşı oyun zanneden çocukların eğitilmesi durumu verilmek istenmiştir. Çünkü Jedi'lar da çocuk savaşçılar yetiştiriyordu. Filmdeki savaşın iyi ve kötüleri olarak düşünüldüğünde iki tarafın da bunu yaptığını görüyoruz. Bu iki tarafı da suçlu yapar. Tıpkı gerçek savaşlarda olduğu gibi. Savaşın masumiyeti olabilir mi çocuk yüzünün arkasına saklanarak oluyor işte. Gene de kronolojik olarak izlenirse görsel anlamda tat bırakmayacak ve sıkıcı üç filmi sona bırakmış olacaksınız. Önce 4 5 6 yı izlerseniz de sıkıcı filmleri aradan çıkarmış ama sonu görmüş olacaksınız. 1 2 3 ü izlediğinizde hikaye tamamlanacak eksikler kapanacak ama 3. filmin sonu kötülüğün galibiyeti ile sonlanacaktır. Her iki izlenişle de çözümsüz ve çıkışsız bir tat olacaktır. Acıyı(çekilen acı değil, tatlının zıttı olan ama yakmayan) severek tat almaya mecbur bırakan film serisidir Star Wars. Hayatın kendisi gibi.
Evet beklediğimiz gibi bencilliğinin ve açgözlülüğünün sonucunda herkese zarar verdi Anakin. 1-2-3. Bölümler milenyuma uyum sağlayan bölümlerdi. 4-5-6’nın mizahı ve eğlencesinin yerini bu bölümlerde dram aldı. Bu filmde çok üzüldüm herhalde 6 film içerisinde tek üzüldüğüm film.
Eski seriyle karşılaştırıldığında bu seri daha bir izlenebilir olmuş. 3. film hikaye olarak başarılı sadece Anakin'in o sahnesi olmasa da olurdu. Sonuçta ileride büründüğü karakter karanlık tarafta da olsa seveni oldukça fazla olan bir karakter.
Boşuna efsane demediklerinden emin olunan bir serinin harika bir parçası yine. Ama serinin bu filmi diğerlerine göre biraz daha öne çıkmıştı benim için. Şekillendiren bir bölüm olmasının da payı var sanki hikayenin genelini. Muhteşem işte! :)
ewettt sonunda star wars fawori birinciliğimi kazanan bu film oldu :) öncelikle ahh Anakin ahh !! değil .. Lanet olsun sana Anakin !! olacak o ;) film her açıdan en iyi star wars filmiydi kesinlikle bol miktarda sawaş ama aynı zamanda aşk,tutku,ihanet,entrika,dram,heyecan her şey wardı eksik duygumuz yoktu yani aynı zamanda en iyi görsel efektli filmdi . çoğu zaman sinirimin tawan yaptığı Anakin sahneleri beni deli etti .. Hayden Christensen bir önceki filme göre gerçekten çok iyi bir oyunculuk çıkarmış rolün hakkını wermiş ,
We gel gelelim güzelim padme hastalıklı ruhlu güç manyağı sözde aşık anakin tarafından canından oldu . anakin büyümesiyle birlikte zaten karanlık tarafa geçmeye başlamıştı hırs,nefret,kibirle doluydu Jedi olmayı zaten haketmiyordu .Jedi'leri öldürdüğü sahneler benliğine kawuştuğu sahnelerdi , sözde aşkı için yaptı ama yemezler be Anakin !! ikinci bir sinir nokta ise güzelim Padme'den çıka çıka o Leia mı çıkar arkadaş :D
bok yoluna gitti padmé.. Buradan Lucas' a sahip sesleniyorum Darth Vader ölürken n'olurdu kendi haltı yüzünden hatununun öldüğünü bileydi ha n'olurdu! kuru kuru öldürdün!
Kesinlikle hatta bence büyük de bir arayla serinin en iyi filmi. Final gibi final yapmışlar her yönüyle film üst seviyede özellikle de duygularla. En çok da aşk, ihanet ve yalan. Bazen kızıp bazen de üzülerek izledim filmi :) görsel olarak da çok üst düzeydi diğer filmlere göre savaş sahneleri çok başarılı. Oyunculuklar da öyle. Ben de ah anakin ahh diye bitireyim yorumu :) sanırım bir süre her boş anımda Star Wars'un müziklerini mırıldanırken bulacağım kendimi :/
Oyunculukların tavan yaptığı,finale yakışır muhteşem bir bölümdü.Aksiyonun çokluğuna rağmen bölümün geneline yayılan o duygu yoğunluğu şiddetli bir şekilde hissediliyordu.Ah Anakin ah!..
Aksiyon, duygusallık ve görsellik bir arada ancak bu kadar güzel verilebilirdi.Önceki seriye de çok güzel bağlamışlar,bravo! Serinin en iyi bölümü ilan edebilirim rahatlıkla. Bu arada,fazla R2-D2'su olan var mı? :))
Ne filmdi be :D İlk üçlemeye yaraşır bir filmdi. Çok beğendim. Bence top 250' yi de sonuna kadar hak ediyor. Hayden Christensen ve Ewan Mcgregor bu filmdeöncekilere göre çok daha olgun ve başarılı performans sergilenmişler , rollerinin hakkını vermişler.
8.7 / 10
Öncelikle Darth Vader dönüşümünde en etkili faktörlerden biri olarak gördüğüm ‘’selfless’’ ve ‘’selfish’’ vurgusuna eğilelim, serinin diğer filmlerini göz önünde buludurarak açıkça söylenebilir ki Anakin, geleceği ‘’bulanık’’ görülen, ‘’babası belirsiz’’ fakat potansiyeli yüksek bir jedi padawanıdır burada öyle bir bulanıklıktan bahsediyoruz ki eğitim süreci bile jedi konseyinde oldukça tartışılmış ve Qui Gon Jin’in ölüm anında öğrencisi Obi Wan Kenobi’ye vasiyeti olarak eğitim sürecine başlanmıştı, bu reddediliş ve belirsizlik çemberinde Anakin potansiyele sahip parlak bir öğrenciyken sürekli içsel bir çatışmayla mücadele ediyor, bu içsel çatışmanın kökenleri jedi konseyinin de huzursuzluğu pekiştirdiği korku ve öfkeden kaynaklanıyor, genç Skywalker’daki bu korkunun yegâne sebebi kendisi gibi “şanslı” olmaması dolayısıyla azat edilemeyen köle annesinin varlığının güvende olmama ihtimali ve hissiyatından doğuyor, genç Skywalker oldukça zor süreçlerden geçerken aynı zamanda Jedi konseyi ve ustası Obi Wan Kenobi’nin ‘’onayını’’ almak, güvenlerini kazanmak zorunda.
Bu zaman zarfında sık sık gücün karanlık tarafının tehlikeli varlığından söz eden bilge Yoda ve ardılı jediler ne genç Skywalker’a ne de ustası Obi Wan Kenbi’ye şeffaf bir bilgi aktarımı sağlamıyorlar, jedilık içi bu ayrılıklara zaten ikinci film olan Attacks of Clones’da Qui Gon Jin’in konseyle ayrı düştüğü ve kişisel inisiyatif uyguladığı alanların varlığı bize sunulurken anlıyoruz, genç Skywalker’ın neredeyse adım adım karanlığa itildi bu süreçte Yoda’nın özgür iradeye olan saygısından mıdır yoksa kehanetlere ve kadere olan gerici bağlılığından mıdır bilinmez bu sürecin gelişmesindeki hiçbir dinamiğe müdahale etmediği gibi Anakin’in kendini dışlanmış ve ‘’yolunda gitmeyen’’ bir jedi olarak hissedişindeki payı da oldukça büyük. Tüm zorlu karar ayrımlarında jedi ilkelerine bağlı kalmak adına içsel çatışmalarının üzerinden gelmeye çalışan Anakin, bağlı kalmaya çalıştığı konseyin ardı kesilmeyen dışlamalarına ve şeffaf olmayan bilgi akışının akabinde Darth Sidious’un manipülasyonla karışık bilgi aktarımına halihazırda içindeki kin, kibir ve korkularındaki yenilgiyi şaşmaz zaferlere dönüştürme istenciyle artık bir lorda dönüşüyor.
Bu dönüşüm zarfında ‘’ulaşılan’’ gücün karanlık tarafı diye adlandırdığımız kısım ise yalnızca verilen kararlardan değil; mevcut gücün kullanıldığı ‘’amaçtan’’ (bu, aşırı tehlikeli bir argüman zirâ birçok süreç amaç doğrultusunda meşrulaştırılabilirmiş gibi bir illüzyon sunmakta bu noktada da Makyavelizme oldukça yakın) ve güce sahip olan bireyin bir ‘’üst akıl’’ mekanizmasına dönüşerek tiranlaşmasından ve sevdikleri ya da vatandaşları için, ‘’onlara rağmen, onlar için!’’ verilecek olan kararların alındığı ve katiyen eleştirilmediği bir güç biçimi olarak değerlendirilebilir, nitekim Dart Vader çizgisinin ilerleyen filmlerinde eyledikleri bu süreci oldukça görünür kılıyor öyle ki Lord bu gücün artık uygulayıcısı değil, kölesi olmuştur, Vader’a rağmen, Vader için.
Peki, Jediler bu süreçte Sithlerin ‘’amansız kötülükleri’’ dolayısıyla mı yenildiler? Bu yenilginin esas sebebi hakikaten çocukluğunda tutkulu bir tamirci olan ve C3PO’nun yaratıcısı Anakin’in kaderinde gücün karanlık tarafını seçecek olması ve bunun engellenemeyecek olması mıydı? Belki de jediler bu çivisi çıkmış düzenin ‘’mağduru’’ olmaktan ve kendilerini kelimenin tam anlamıyla ıssız yıldızlara sürgün etmekten (evet, burada lafım Yoda ve Obi Wan Kenobi’ye) oldukça memnundular. Bunları iddia ediyorum, zira; kötülükle savaşmak onu yok saymak ve gizlemek ya da lanetlemekle olmamalı, onu tanıyarak, onunla yüzleşerek gerçekleşmeliydi. Bunların tam aksi her seferinde ısrarla tekrlarlandığı ve eğitim süreci pelerinlendiği için Darth Sidiouslar, genç Skywalkerları Darth Vaderlara dönüştürebildiler.
Elbette sürecin tüm faturasını Jedilere kesiyor değilim; kişi seçimlerinde tüm aksi etkenlerin yüzünü kızartacak biçimde tercih yapabilmelidir, fakat bence korkuları olan ve bu korkularla savaşma biçimi olarak, kibir ve öfke ile hareket eden insanlardan gereğinden fazla idealize edilmiş beklentiler içine girerek, kötü ve iyi olanı çok farklı olan iki kavrammışçasına ya da bu iki kavram birbirinden bıçakla kesilerek ayrılabilirmişçesine karar vermesini beklemek, gücün karanlık tarafındaki bencilliğe oldukça benzer geliyor bana. Sonuçta Darth Sidious’un da dediği gibi Jediler ve Sithler birçok açıdan birbirine benzemiyorlar mı?
Hayden Christensen bir önceki filme göre gerçekten çok iyi bir oyunculuk çıkarmış rolün hakkını wermiş ,