Los lunes al sol (2002)Mondays in the Sun

Hayatın o sıkıcı çaresizliği, haksızlığı karşısında güneşi göremeyenlerin filmi.

Santa'nın, Amador'un öldüğünü fark ettiği ve cenazesinde dönüp ışığı kapatması etkileyici sahnelerden ikisiydi.

Show spoiler

J. Bardem'in en sevdiğim filmi diyebilirim. Öyle yalın ve güzel ki anlatılmaz izlenir. :) Hayatının bir dönemi işsizlik yaşamış insanları çok daha derinden etkileyeceğine eminim.

Arkadaşlığın, dayanışmanın, başkaldırının incelikle anlatıldığı aslında hepimizin bildiği tanıdık olduğumuz hikaye hiç te yabancı degiliz karakterlere. Belki benim Santa belki de kimi zamanlar sizsiniz kim bilir. Okadar naif, icten, samimi anlatılmış hikayemiz. Filmde ki her diyalog düşündürüyor sorgulatıyor

''-Bu viski müthiş.
*Adamın iyi bir zevki var.
-Hepimizin var ama onun parası var.'' Parası olanın konuştuğu bir dünyada olduğumuzu anlatan,işsizliği konu alan ve iş bulabilme çabalarında olan insanları anlatan yer yer duygulandırıp aynı zamanda gülümseten (Ki bazen öyle yapmaz mıyız bizler de, acınacak halimize güler geçeriz,aksi halde baş olmaz ki :))) ) gerçekçi bir film..Lakin bu tür durağan filmleri sevmeyenlar sıkılabilir.. Konu basit ama sabırla ele alınmış,işlenmiş karşımıza şölen çıkarmış :)
Yakın arkadaş olan,içlerinden birisinin ''SİYAM İKİZLERİ'' benzetmesi çok hoşuma gitti.Vefatından sonra arkadaşı Santo ''biz de siyam ikizleri gibiyiz,birbirimize bağlıyız ,birimiz düşerse hepimiz düşeriz'' diye arkadaşlığa yaptığı vurgu yerinde olmuş...Yönetmenin elleri dert görmesin diyor ,daha başka başarılı filmlerini bekliyoruz :)

ağustos böceği ile karınca hikayesini bir de santa nın ağzından dinleyin

Size bir son vaat etmiyorum. Size var olanı gösteriyorum temalı film. İzlerken sonunda ne olacak diye düşünmeyin. Sonunuzu düşünün.

o kadar alışmışız ki her noktasından marjinallik akan filmlere, böyle naif, samimi bir film karşısında insanın ruhu sakinliyor. film, farklı bir dil konuşan ama bizim gibi sorunları olan diğer bizim gibi insanların filmi olmuş sanki... bir grup hayat mücadelesi veren insanı, yönetmen filmde hiç bir noktasında abartıya kaçmadan, naif bir dil kullanarak anlatmış. Ve çok tatlı bir final yapmış, neden bilmiyorum ama bana big lebowski'yi hatırlattı bir saniyeliğine:) izlenesi!

O kadar samimi bir film ki... samimi kelimesi bile bu film yanında eğreti kalıyor.