Dolor y gloria (2019)Pain and Glory

Almodovar'ı neden sevdiğimi bir kez daha kanıtladı. Sımsıcak bir hikaye.

Love is not enough to save the person you love.

Hayatımın,omurgamın etrafında dönebileceğini keşfettim. Ama her şey o kadar fiziksel ve somut değildir.

Almadovar'ın izlediğim ilk filmiydi. Filmin sonunda şaşırtan ve akışta iyi giden anlatım tarzını sevdim. Kullanılan tonlar çok canlıydı ve müzikler güzeldi.

Kısaca Almadovar'ın hissettiği, kendinden parçalar yansıttığı hikâyesi ve filmi. Antionio Banderas'ın oyunculuğu da harikaydı.

İlk izlediğim Almodovar filmi o yüzden yorumum biraz yüzeysel olacak. Konusundan bahsedecek olursak bir yönetmen var (Salvador Mallo). 32 sene önce çektiği bir film kült filmler arasına girecek ve 30 yıldır görüşmediği başrol oyuncusu (Crespo) ile görüşmek istemektedir. Bir yandan bu süreç gösterilirken bir yandan da geçmişi/çocukluğu anlatılmaktadır. Film ilerledikçe aradaki köprüler öne çıkmakta bir yandan da -bence- geçmişiyle alakalı çeşitli pişmanlıklarıyla yüzleşmektedir. Çok tatlı bir anlatımı var, kullanılan renkler çok güzel -özellikle kırmızı-. Zaten Almodovar'ın renkleri ünlüymüş. Bu tarz filmlerde benim sevmediğim şey ise final kısmının ''hayatı devam ediyor'' şeklinde bitmesi. Daha net, keskin finaller seviyorum ben şahsen. En azından tabloyla alakalı şeyi netleştirselerdi :D Merakta bırakmışlar biraz.