Uysallar (2022)Wild Abandon

Her bir dizi karakterlerine satranç taşları gibi özellikler verilmiş dense yeri var:) Baba= hayallerini gerçekleştirememiş, mutsuz, kredilerinin kölesi… Anne= Kariyerinden vazgeçmiş, dönmeye çalışan, plaza sevdalısı… gibi gibi bir çok sorunsallı konu başlığı karakterlerce giyilmiş (eğitim sistemi, yaşlılık, pişmanlık, modern metreslik, modern sanat, komşuluk ilişkileri, aldatma, güzellik, sosyal medya, mobing, beyaz yakalıların duyarsızlığı, tv sektörü, tecavüz … Her bir karakter bu kavramlar ve daha fazlasının tezahürü olarak karşımızda) . Aile birlikteyken sadece genel biçilmiş rolleri oynasa da herkesin birbirinden sakladığı gizili bir dünyası var. Bir eve sıkışmış birbirinden habersiz bir grup insan. Dizi, içinizdekileri bir konuşsanız çözülecek diye diye geçiyor. Sonunun havada kalmasına ise çok tepkiliyim. Havada kalan sonlarla bir sorunum yok ama istenilen tufaya düşmüş gibi hissettim. Dizinin bir eleştiri dizisi olması ise bu hissimin sebebidir:) Sonuna yaklaşırken gizemler öyle bir sıkıştı ve bir araya toplandı ki sonlara doğru o krizi bekledim ki içimden “ohhhh bak neler oldu, plaza hayatında da bak neler oluyor” gibi kendimi üsten gören ve steril hayatlarda dahi olan o kargaşandan zevk alarak bulacaktım ama bunu yaşatmayarak, izlediğimiz şeyleri narsist ve üstüncül bir yerden görmek isteyerek izlediğimizin eleştirisini de bize yani izleyiciye yaptı gibi hissettim ben… Belki çok uçmuşumdur bilmiyorum ama işleyişi, oyunculuk, yönetmenlik onlara zaten girmeye gerek yok mükemmel bir mini dizi.

Tokatları bir bir attı yüzümüze,sindirmesi zor gerçekler ve biz,efsane bir dizi

''Joe Strummer was born in Ankara'' O kadar güzel dokunuşlar, göndermeler (flüt, orta parmak yapan diplomat çocuğu, sisli puslu hava ve daha niceleri) var ki. Zaten Motörhead ile giriş yapmasından belliydi... Lemmy babaya da bu vesile ile buradan bir RIP... İlk bölümden 90lar ruhunu hissettirip, o dönemi yaşamış ve hayatın saçma akışı, düzeniyle bi yerlere savrulmak zorunda kalmış ama asla mutluluğu bulamayıp, içinde hala o isyanı taşıyanlara öyle güzel dokunmuşlar ki... Hele o taksim sokaklarında başıboş şekilde yürüyüş ve polis ile girilen diyalog... ''Yeni mi türedi bu tipler'' yok yeni türemedi, sokağın asıl sahipleri geri döndü...

Farklı Güzel bir mini dizi.Dizide bir tane akıllı yok.

Festival filmi gibi, psikolojik gerilim için iyi bir dizi olabilir. Zira sabırla tüm bölümleri izledim ama karakterlerin hepsi ayrı dünyada, ayrı anlamsız hareketler tonla boş diyalog, kadro çok iyi ama beynimin yandığı keyif almadığım bir dizi olmuş, fazla sanatsal bana hitap etmedi

dizi günümüzde iş hayatında, aile hayatında ya da arkadaşlık ilişkilerinde yaşadığımız tıkanmaları ve kişinin kendisini sorgulamasını çok güzel bir şekilde anlatmış. Uysal ailesinin her bir karakteri toplumda kendini sorgulayan birisinin yansımamı olmuş. Eğer Oktay'da kendini bulamıyorsan, Ege'de buluyorsun ya da Mert'te ya da Nil veya Berhudar repliklerinde... Toplumun aynasını bize bir sesli haykırış olarak yansıtan Hakan Günday ve Onur Saylak işbirliği. Kitap okur gibi dizi izlemek diye bir şey varsa işte tam bu işin kendisidir. Konulu dizi beklentisi olanların beklentisini karşılamaz ama performans dizisi bakımından güzel iş olmuş.

Ben beğendim. Gayet sürükleyici ve ders veren nitelikte idi. Songül Öden bence değeri verilmeyen oyunculardandır. Gerçekten çok iyi oyuncu. Ailecek kesinlikle izlenebilir.