Ünlü ve Ünsüz Onur Ünlü
(Yazar: esarialtin)

Ünlü Türk düşünürü, başyapıtları ile tanınan büyük isim, buyurmuşlar ki Recep İvedik’e sallama hakkına sahip değilmişiz. Sadece kendisi yüce varlıkları ile bunu eleştirebilecek bir yapıya sahipmiş.

2 tane kıytırık, geleceğe bile kalmayacak gişe işi yaptın diye, post modern mizahına saygı duymak zorunda değiliz bu bir. İkincisi de bu çam olmadan, gölge satma tavırları ile gerçekten örnek bir sanatçı profilini karşımızda görüyoruz. Recep İvedik karakterinin alt metinlerinin Kemal Sunal karakterlerinden çok daha yalnız olduğunu düşünmeye ne demeli? Kemal Sunal’ın birçok karakteri en az Recep İvedik kadar yalnızdır. Bahsedilen halkın destiğini arkasına almak için tek başına direnir, Sunal. Örneğin Deli Deli Küpe’li de kimsesi yoktur. Yolsuzluğa ve eşitsizliğe yalnızlığı ile direnir. Kibar Feyzo’da annesi bile arka çıkmaz. Sevdiğine kavuşmak için faşist ağaya karşı tek başına mücadele eder. Arkasından gelen halk da işlerin değiştiğini görünce Feyzo’yu takip eden dönek Anadolu çıkarcılığıdır. Recep İvedik karakteri de aynı mantıkla her filmin sonunda alkışlanır, sevgili bulur, sosyalleşir vesaire…

Tam olarak izlemediği filmler hakkında yorum yapmasını geçtim, izlediği filmleri bile anlamayan bu tarz arkadaşların balonları işte buralarda patlıyor. Sırtından geçindiği kalabalıkların felsefi dünyasına “suni engeller” yaratanlar faşisttir. Bunlara da birer Kibar Feyzo gerekir.

Onur Ünlü, ünsüzken daha iyiydi bence. Ünlü olmanın verdiği şımarıklık sayesinde ürettiği yüzeysel tavırlar ile gerçek sanatçı olamayacağını erkenden bize hatırlatmış oldu. Gerçek sanatçı nasıl olur sorusunda da ben aynı tavırı takınıyorum. Sadece “BEN” karar verebilirim sanatçının kim olduğuna. Ben yani; İzleyici…