Herkes Biliyor (2018)Todos lo saben

Bu ikili çok iyi.Konusu ve Müzikleride çok güzel.7.8

Çok uzun ve bazı yerleri havada kalmış bir film.

Asgar Ferhadi hep film çeksin ve biz izleyelim.

Meraklandırıyor ama yine de anlayamadığım bir yavaşlık var keşke uzatmasalar bu kadar. puanım 10/8

Müzikleri bile yeter.

yine her duyguyu bir filme sığdırabilen Asghar Farhadi.. Bayıldım!

Evet geri döndüm! :)) Yine uzuuun bitmek bilmez yorumlarımla karşınızdayım :P :) İlk olarak fragmandan başlamak istiyorum. Öyle bir fragman yapmışlar ki hani ne oldu ne bitti, o neydi, kim biliyor, neyi biliyor şeklinde bir sorular silsilesi kalıyor akılda. Tabi o merakın üzerine de bir anda filmi izlerken buluyorsunuz kendinizi. Asgar Farhadi yapımlarında gözlemlediğim kadarıyla bu merak unsuru götürüyor filmi. Tabi yönetmenimizin o doğallığın zirvelerindeki üslubu da sizi filmin içine çekip o atmosfere hapsediyor adeta. Tek tek çözülen sorular silsilesiyle birlikte zamanın da nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz. Yönetmenle ilk tanışmanız olacaksa film oldukça durağan gelebilir. Gerçekten ağır bir işleyişi var. Ama filme gerçekçilik katan bir unsur da bu oluyor. Hemen olaylar akıp gitsin, mutlu son gelsin dediğiniz noktada gerçekçilikten uzak yapımlar çıkıyor zaten karşımıza. Filmin içeriğine gelecek olursak örneklerini fazlaca gördüğümüz bir olay söz konusu. Spoiler vermemek adına olayı açıklamıyorum. Ancak şunu söyleyebilirim ki alıştığımız bir konu olmasına rağmen izlediğim en doğal işlenişti. Bilirsiniz dram içerikli filmlerde genelde müzikle filmi boğarlar, fazlaca gözyaşı ön plandadır. Herkes ne olursa olsun birlik olur ve kısa sürede olaylar çözülür. Ama filmimizde bu klasik yapmacık tavırlar bir kenara atılmış. Yaşanan olay sonrası herkesin birleştiği bir dünya yok maalesef. Çoğu insan kendi işine gücüne bakıyor. Toplanmak yerine dağılıyor, tartışmalar yaşanıyor, kimse elini cebine atmıyor v.s. Örnekleri çoğaltmak mümkün. İşte bu gerçekçi haliyle ele alınınca konu, bambaşka bir film çıkıyor karşınıza. Özlediğimiz, hayal ettiğimiz ve aslında olması gerekenlerle dolu bir ütopya yerine yer yer acı gerçeklerle yüzleştiriyor yönetmenimiz. Şimdi biraz da oyunculuklara değinelim. Javier Bardem, Penélope Cruz, Ricardo Darin gibi dev isimler barındıran bir kadromuz var. Bence üçü de tecrübelerinin hakkını sonuna kadar vermiş. Özellikle Penélope Cruz benim beklentimin de ötesinde bir performans göstermiş. O çaresizliği izleyenlere resmen yaşatıyor. Javier Bardem ise bunun da üzerine çıkıp çaresizliğin dibini yaşamakla birlikte, vicdani sorgulamalarıyla da ön plana çıkıyor. Karakterin yaşadığı arap saçına dönmüş duygular ve idare etmeye çalıştığı insanların tepkileri gerçekten boğucu bir hal aldığı anda oyuncudaki o nefessiz kalma halini siz de hissediyorsunuz. Beklentiler insanı bazen çaresiz kılıyor, boğuyor. Tüm bunları bir kenara bırakıp müzikler konusuna gelelim artık. Dediğim gibi dram filmi bu basalım duygusal müziği geçelim şeklinde bir yaklaşıma tepki olarak doğmuş bir film diyebilirim. Az ve öz müziklerle yine izleyenin içine işleyen bir yapım ortaya koymuşlar. Özellikle sondaki müziği başa sarıp tekrar dinleyecek bir kitle mutlaka olacak. Sonuç olarak kaliteli oyuncusu kadrosu, işini bilen bir yönetmen, doğru müzik seçimleri, doğal bir anlatım.. İzlemek biraz yorucu olabilir ama kesinlikle izlemeye değer bir yapım. Şimdiden iyi seyirler :)

Allahım çok iyiydi

Asgar Farhadi'nin diğer filmlerini izlemedim ama yorumlara bakınca kimi izleyicisinin beklentisinin aşağısında kalmış. Konuyu okuyunca klasik bir hikâye olacak sanırım dedirtiyor. Acaba ne olabilir diye düşündürürken o şüpheli ilerleyiş sizi filmin içerisine çekiyor. Bir çok sorunun cevap arayışları var. Karakterlere bakınca karşılaştıkları sorunlarla yüzleşmek zor bir durum. Cevaplamakta zor. Bu yüzleşme açısından gerçekçi olduğunu düşünüyorum. Şüphe, utanç, yalan ya da doğru ... siz tamamlayın.