İnsanı etkiliyor. Hiç kimseye kalmayacak bir dünya için herkesin herkese acı çektirmeyi reva gördüğü düzeni stop motion tekniğiyle seyirciye aktaran hüzünlü bir yapım olmuş.
Stop motion ve animasyon tekniği ile hazırlanan 1948 yılında mülteci kamplarına göç etmek zorunda kalan Filistinli bir ailenin hikâyesi. Belirtmek isterim ki çocuklarla izleyebileceğiniz bir animasyon değil. Gerçi çocuklara neler neler izletiliyor ama... Acının; tadını, geçmişin getirdiği özlemle o ana kadar nasıl gelindiğini ne güzel anlatmışlar. Wardi ve teyzesi Hanan arasında geçen şu diyalog öyle etkileyiciydi ki:
"Onlardan nefret ediyor musun?" "Hayır, onlara karşı nefret hissetmiyorum. Onlar bizi öldürdü. Biz de onları... Sadece bizden hâlâ nefret edenlerden nefret ediyorum."
Wardi ve teyzesi Hanan arasında geçen şu diyalog öyle etkileyiciydi ki:
O, bu ya da biz fark etmiyor. İnsanların dili, dini, ırkı hatta hikâyesinin bir kısmı değişse de nefret, acı hiç değişmiyor.