Gizli Bahçe (1993)The Secret Garden

Harika bir filmdir, 2020 versiyonunu yeni izleyip bu filme yorum yaptım. :) 49' yapımını izlemediğimi belirteyim.
Maalesef 2020 uyarlamasını bu film kadar beğenemedim, yeniden uyarlamalar hayal kırıklığı yaratmak için var sanki.

En sevimli hikayelerden biri, şahane bir film olmuş. Eğer bakmayı bilirseniz, aslında bütün dünya bir bahçe...

Çocukluğu, dostluğu, dayanışma ve mücadeleyi sonuna kadar iliklerinizde hissedeceksiniz. Geç izlediğime pişman olduğum bir film daha. Kendi bahçesini keşfedemeyen herkese tavsiyemdir bu film. Bir bahçe düşünün, kapatılmış bir de üstüne kitlenmiş. İlk akla gelen kelime "yasak" bunu çiğnemenin verdiği hazzı hepimiz biliyoruz. Ama ortada bilinçli bir hata varsa bunun nedeni bencilliktir. Bencillik bazen güvenli alandır. Kimseyi sokmak istemeyiz. Bunun da nedeni çok insanidir; kendimizi korumak için. Ve inandığımız her neyse zamanla onu yaşamaya ona dönüşmeye başlarız. En kısa yoldan hasta olduğunuzu zannettiğiniz andan itibaren artık hastasınızdır. Ve dünyadaki tüm psikolojik hastalıkların nedeni sevgisizliktir. Hindistan tanrılarından birinin boğazının içine baktığınızda tüm evreni görürsünüz. Dışarıdan bakınca diğer tüm insanlarla aynıdır ama içi farklıdır. Bunun imkansızlığına inanmak, mantığı yıkmak için çocuk olmak / çocuk kalmak gerekir. Sevgiyi elde etmek de enerji ile mümkündür. Filmdeki büyü - akıl çatışması çok naif bir gizemle ifade ediliyor. İnanmak düşünmenin ilk aşamasıdır. Düşünmek de eyleme geçmenin tek yolu. Eylem çaba ve emek demektir bunu da işçi sınıfına mensup Dickon karakteri ile yapıyor film. Mary kolonyal yalnızlaşmayı ve Colin de asaletin yalnızlaştırmasını ortaya koyuyor. Üç birbirinden bağımsız öteki aynı amaç uğruna örgütleniyor. Her zaman bir gizli bahçe yok mu? Kapatılan partiler, kısıtlanan sanat alanları, geçit verilmeyen tarihi, kültürel bölgeler? Bunlara rağmen hayaller kurup dünyada hiç olmayan tek şeyi var etmiyor muyuz? Büyü.. Anahtarı düşünmek, karar vermek, cesaret etmek. Bahçesi ise hayal gücü, tutkular, arzular. Öyle etkilendim ki. Ağlamayı bilmeyene ağlamayı, gülmeyi bilmeyene gülmeyi öğreten film olarak kalacaktır.