İrlandalı (2019)The Irishman

Uzun süresine rağmen güzel bir filmdi. Tabi bunda üç efsane oyuncu ve bir de büyük bir yönetmenin etkisi büyük. Yine de filmin başındaki akıcılık sonrasında biraz sekteye uğruyor diyebilirim. Yine de sonuna kadar seyir zevki bozulmadan kendisini izletiyor. 8/10

Mini bir dizi olsa daha güzel bir yapım olabilirdi, aynı zamanda seyir zevki daha yüksek olurdu

Oyunculuk efsane ama onun dışında gerçekten sadece intihar sebebi bir filmdi. İnanılmaz ağır, durağan ve sabit bir filmdi. Başladığı andan bittiği ana kadar tek çizgide ilerledi ve gerçekten içimi kıydı.

Klasik bir romanı okumaktan nasıl zevk aldıysam bundan da aynı zevki aldım. Gerçek bir sinema şaheseri, mükemmel bir sanat eseri.

Çok uzun bir film beyler. Çok çok vaktiniz varsa izleyin. Herhangi bir aksiyon yok. Gizem yok. Bir suç filmi ama klasik mafya tarzı. Öyle zeka gerektiren bir soygun vs. yok.

Ustalar geçidi olduğu su götürmez bir gerçek ama maalesef sürükleyicilikte sınıfta kalıyor.

Hakikaten de ustadan yıldızlar geçidi br film efsane olmuş.

Tek oturuşta izlenmesi gereken filmlerden çünkü çok fazla karakter var ve bu ilişkileri akılda tutmak zor olabiliyor.Benim gibi bu tarz filmleri sevmeyenlerdenseniz sizi yorabilir.Filmin bu kadar patlamasının sebebi de oyuncu kadrosu ve tabi ki süresi.Yönetmeninden oyunculara 'eski dostlar filmi' olmuş :)

İki oturuşta ancak bir saatini bitirebildim. Efectlerden gözüm kanadı. Ustaları gençleştirmişler ama kim kaç yaşında bir türlü anlayamadım. Hele o burunlar. Sanki bütün ekran burundan ibaret. Keşke eski usul makyaj veya yaşlılığı başkasının gençliği başkasının oynadığı bir film olsaydı. Kimse dövmeyecekse filmin en büyük sorunu yanlış oyuncu seçimi.

Mükemmel bir film.Uzun sürmesine karşın çok akıcı ırıshman,Film yıldızları ile muhteşem olmuş.

Scorsese'i yeniden sahalarda görmek güzel. İtalyan göçmenler, mafyası, savaş gazisi, ailesi konseptlerini en etkileyici şekilde aktaran yönetmendir bence. Ve sinema dünyasına kattığı filmler kesinlikle hakkı ödenemez filmlerdir. Ve oyuncuları ile ve müzikleri ile ve mekanları ile ve ilişkileri ile ve aksiyonuyla. Robert de Niro da A Bronx Tale gibi bir şaheserin sahibidir. Bunca tematik yaklaşımın ardından hem fikir, hem yapımcılıkta bir araya gelmeleri beni çok mutlu etti. Sonuçta ikisinin de yoğunlaştığı noktalar farklıydı ve birlikte çalışmaları politik bir hikaye de doğurmuş oldu. Jack Nicholson'un oynadığı Hoffa filmini henüz izlemedim ama kıyıda köşede kalan filmlerimden biri olduğunu bana hatırlattı ve hemen ona geçeceğim. Sendikalar, destekçileri, kirli paraları, çeteleşmeler ve mafya olgularını kendi aralarında benzeşen ve ayrışan yönlerini tartışırken ucundan da olsa bir ahlak sorgulatması yapıyor. Özellikle eski filmlerindeki suça bulaşan bedelini öder. Sadakat'in karşılığı daima mükafattır, aileden olmayan desteklenmez, cinayetler mesleki bir yerden işlenir. Ölüye saygı duyulur. Düşüncelerini yer yer göstermiş yalnız bu sefer sanki mafyacılık oynayan bir çocuğun artık olgunlaştığına dair bir iz de vardı. Katolik tutumundan bir idealist kadar taviz vermeyişiyle iradesini kıskandırtıyor. Çoğu sahnede Meryem İsa göstererek şimdiye kadar suç işleyen tüm insanların günahlarını yükleniyor ve adlarını temizliyor. Bunu da günah çıkararak yapıyor film. Hiçbir şey için geç değildir insanın pişman olması için, vicdanını dinlemesi için hep bir fırsat vardır. Ne kadar zaman geçerse geçsin insan yaptıklarıyla hatırlanır ama kendini tanımanın sınırı yoktur. Yapılan iş evleri boyamak gibi görünse dahi ki bu çok masum bir yaklaşımdır; kırmızı, kan katoliklerde lanetli olandır da kutsal olan da. Sanırım biraz buradan bakılması gerek. İnsan acımasız, cani bir katil de olsa aslında çaresiz ve aciz bir varlıktır. Öyleyse çıldırmamak, suç işlememek için gerekçemiz, bizi tutan şey nedir? Aile mi film bunun cevabını veriyor. İdealler mi? Tekrar düşünün. İstikrar ya da irade olabilir mi? Ih ıh. Geriye ne kalıyorsa odur. Scorsese'in hayatından geriye kalanlar; kesinlikle mafya akrabaları, arkadaşları vardı yoksa insan bu kadar bu dünyanın içinde olamaz ya da toplumsal ahlak anlayışı tarafından olmamalı. O bu hayatı yaşamadı ve nedenini bizlere göstermek istedi. En güzeli bunu paylaşmak istemesi. Ölen aktörleri analım. Scorsese babaları onları en güzel şekilde andı. Diğer büyük yönetmenlere göndermeleri ile. Godfather benzerliği taşıyan bir sahne, Mobsters iki, Goodfellas e herılt yani peki ya Frank Capra? Hayatını değiştirmek isteyen bir insanın gizlediği bir ad olabilir ancak.. İnsan hayatını değiştirmeye kendini tanımayı reddetmeyerek başlar. Yoksa duyduğuma göre evleri boyuyormuşsun sözü tek taraflı kalır. O da insanın göz boyamasından başka bir şey değildir. En başta da kendi gözünü.

Biraz fazla uzun sanki, ama Martin baba çekince yıldız yağmış filme.

Belki ben de aynı sözleri söyleyeceğim ama bir oturuşta izleyin ve tadını çıkarın. İzlerken keşke sinemada izleyebilseymişiz dedim. Ders niteliğindeki üstatların oyunculuklarıyla, kurgusu, çekimi, makyajı, şusu busuyla iyi ki sinemada izlemişim hissiyle müthiş bir haz verirdi. Şimdiden alacağı ödüller hayırlı olsun.

Gerçekten etkilendim. Evet süre uzun, geçişler bayabiliyor ama film izliyorum diyen herkesin izlemesi gerekli. Yeni nesil oyuncular izlesin de oyunculuk nedir öğrensin. Konuya gelince bence çok orijinal konusu var. Duygusallık da cabası...

Bak şimdi sosyal medya etkisini, süresini filan bir kenara bırakın, özellikle performans açısından alt sınıflara gösterilen bir ders gibiydi. Yaşlı kurtlar vadinin kime ait olduğunu gösterdiler.