The Education of Little Tree (1997)

Klasik bir aile filmiydi. Çocukluktan beri hep iyi olanı, doğru olanı yapmamız istenir. Bazen saçma inançlar doğrultusunda iyi bir şey yaptığımızı görürüz. Bazen de iyi bir şey yapmış olsak da toplumun ahlak kurallarına uymaz ve gene suçlu çıkarız. Bu noktada iki yol belirir. Topluma mı ayak uyduracağız yoksa kendimizi mi gerçekleştireceğiz? Film bu noktada bize ruhumuzu büyüterek bunu yapabileceğimizi açıklıyor. Ruhun büyümesi için pek çok şey gerekiyor. Onurunu korumak, iyilik yapmak ve irademizi kontrol edebilmek, hatta başkalarının özgür irademizi kontrol etmesine izin vermemek. Yasa dışı bir iş yapıyor olsanız da doğru hareket ettiğiniz sürece ruhunuz güçlenir ki bu anlamda içki kaçakçılığı ile Kızılderililerin toplum tarafından ötekileştirilmesi ve suçlularmış gibi görülmesi durumu karşılaştırılabilir Cherokee inancına göre her insanın kendine ait bir güvenli alanı olması gerekir diye geçiyor filmde. Bunu da gene her konuda yaptığımız gibi somutlamaya ihtiyaç duymadan düşünebiliriz. Aslında bu insanın içinde kimseye göstermediği, gizlendiği güvenli bölgesidir. 2000 yapımı Pay it Forward sanki bu filmden izler taşıyor gibiydi. Birine iyilik yaptığınız zaman o gene bir şekilde gelip sizi bulur. İyilik unutulduğunda birbirinden korkan, birbirini yöneten, birbirini anlamayan insanlar belirir. Ama birlikte büyüdüğünüz ve sizi hatalarınızdan ders alabilesiniz diye özgür bırakan insanların arasına döndüğünüzde eskiden olduğunuz kişiye bir dönüşüm yaşamış olursunuz. Zaten hiç değişmemişsinizdir sadece kendinizi kabullenmeyi öğrendikten sonra toplumun da insanı kabullenmesi gerekir. Ne yazık ki kendini gerçekleştirememiş ve birey olduğunu sanan insanlar arasında yaşıyoruz. Bu yüzden aslında bireyleşememiş insanlar bir toplum da oluşturamamışlardır. Çünkü insan kendini toplum olamamış insanlardan soyutlamaya ihtiyaç duyar. Toplum da insanı kabullenmez. Ve bir çıkmaz yaşanır. Bu bağlamda toplum olmadığı gibi kurulu bir düzen, ahlak kuralları, sistem güçleri de geçersiz sayılır. Kimseden kurtuluş beklememeli ve kimseyi kurtarmaya çalışmamalı. Çünkü Krishnamurti'nin dediği gibi "Kendini eğitmek bilgeliğin başlangıcıdır. Kendini anlamaya çalışmak ilimlerin özüdür. Bilgelik kitaplarda değil, kendi bencil, dar ve yozlaşmış faaliyetlerimizi idrak etmemizdedir."