The Boy in the Striped Pajamas (2008)

Filmin teması net ve açık.İzledikten sonra bir süre etkisinden zor kurtulacak mükemmeş bir film.8.7

Bir çocuğun gözünden savaşın anlamsızlığını anlatıyor.Piyanist, shindler ve hayat güzeldir kadar başyapıt olmasa da kendisini yalın anlatımı ile izlettiriyor. Kimi filmin sonu için çocuklar üzerinden duygu sömürüsü yapılmış desede zamanında yaşanmış gerçeklikler olarak görüyorum. Sürekli seni izlemeyi ertelediğim için özür dilerim.. Sanırım bi kaç gün etkisinden çıkamıycam…

Dram filmlerini severim ama bu çok fazla ağır. Çok daha dehşet ve işkence sahneleri içeren nazi filmleri izledim. Bu filmde o tarz sahneler yoktu ama filmdeki olayın kendisi çok ağır. Film güzel olabilir ama gerçekten içime oturdu bu film ve açıkçası izlediğime pişman oldum. Neden kendime bunu yaptım ki

Ağlamak mı istiyorsun, dünyanın çirkin gerçeğine tanık mı olmak istiyorsun? O hâlde aç bu dehşeti izle. Otur hüngür hüngür ağla. Onlar da ağladı avazının çıktığı kadar ! Ama kim duydu? Etkisinden çıkılmayacak kadar sarsıcı.

Bu film benim hayatım boyunca en sevdiğim filmler arasında top 5 falan. Aslında bu saçma savaşta olan iki masum çocuğun gözünden bir kez daha anliyoruz etiketlerin bir önemi yok. İzleyin izletirin mükemmel bir film

Yüreğimi bıraktım filmde... Özellikle son dönemlerde Nazi Almanya'sını araştırıyorken film derinden sarstı... Bir insan bir insana bunu neden yapar? Hangi din katliamı emreder? Din de değil mesele, ne bir din, ne bir ırk veya hiçbir etken öldürmeye katletmeye hak tanımaz. Ben hiçbir şeyi tanımam, ya iyi insan vardır ya kötü insan.Onun dışındaki hiçbir farklılık bizi birbirimizden ayırmaz. Siyahmış beyazmış, Hırısityanmış Yahudiymiş Müslümanmış... Nedir bu etiketler... İnsan olmak lazım evvela. Tarih bunları kanlarla yazdı, daha ne acılar var hepsini öğrenmek gerek, unutmamak gerek... Sanmıyorum bu dünyada olsun ama, dilerim şu an yaşanılan son bulur ve bir daha da yaşanmaz...

nazi almanyasını farklı bir bakış ile izlemek güzeldi . yer yer duraganlıgı biraz sıkar gibi olsa da genel anlamda oldukça dikkat çekici güzel bir filmdi .

Çizgi pijamalı adamı görünce o halde,ağlamaya başladım. O kadar dram yüklü bir film. Sonunda Yahudi çocuğun ölmesini bekliyordum ama sonu şok edici oldu benim adıma. Filmi izlerken hissediyorsunuz her şeyiyle.

Nazi almanyasındaki ırkçılığı çocukların gözünden sunan muhteşem bir dram filmi. Anlatmak yetmez izleyip hissetmek gerek filmi.

Dramı bol hatta fazla denilebilir. Filmi izlemeden önce fazlasıyla ön yargılıydım belki de ondan dramını fazla buldum. Herkesin tahmin edebileceği gibi Yahudi çocuğun öleceğini düşünüyordum, basit bir Holokost filmi diyordum ancak film beni yanıltmakla da kalmadı olduğum yere de mıhladı. Romantik duygu sömürüsü bir şey ile karşılaşacağımı düşünürken insanın düşmanı yoktur, bunu yaparak sadece kendine zarar verir ve kendi kendini yok eder eleştirisi ile karşılaştım. Savaşlar çocuk yetişkin ayırt etmiyor. Dünyanın en kötü gerçeği çocukların hayatlarını yaşayamaması. İsrail Filistin savaşında okullara atılan civa bombaları, bin yıl önce büyüyüp de düşmanımız olur düşüncesiyle kundaklarında katledilen bebekler ya da nehirlerde boğulan çocuklar, ölümün yanında yetim kalmaya şükredebiliyor insan! Çocukken hayal gücünü yok etmek gerçekçi düşünmeyi sağlamak imkansızdır film bunu da savunuyor bir yandan. Romantik düşüncedeki imkansızlık durumu.. İnsanın tek engeli kendisidir. E aşılmaya çalışılan karşı gelinen bir şey düşmandır öyleyse. Düşmanlık ya da ırkçılık da insanın kendisine bir engeldir ama. Film ne güzel bir cümle ile başlıyor değil mi çocuklar mantıktan önce görüntü ile sesle ve kokuyla algılar dünyayı ve bunlarla büyümek zorundadır. Olup biten her şey ve yaşanan dünya kısıtlı olduğunda yeterli olmadığında ya da çok taraflı gösterildiğinde gerçek daha çok merak edilir. Çocuğun hayal gücü yıkılamaz, dostluğu öldürülemez. Çocuklar düşman olamaz küslükleri bile dakikalar sürer. Eğer özgür irade kontrol edilmek istenirse böyle trajik sonuçlara yol açar. Dünyayı yönetmek isterken kendilerini yönetmeye çalışan Üçüncü Reich dönemindeki trajik hata budur. Gözlerinin önündekini görememek. Çocuk olmayı görmezden gelip yetişkin olmaya karar verdikleri için bu kibirli hataya düşerler ve acı çekmek zorundadırlar. Alınan koku inandırılan çöp ya da yiyecek kokusu, duyulan sesler oyun bahçesi, müzikler... Gerçek ancak bilerek, öğrenerek ortaya çıkar. Bu noktada Bruno'nun kaşif olması önemli bir detay. Çünkü aslında bununla verilmek istenen kişinin kendini keşfetmesi gerektiğidir. Görünen durumlara bakalım. Baba hep iyidir, kahramandır. Anne çocuğunu gözler, korur. Abla ya da abi kardeşine kötü davranır. Hah! Bu genellemelerin hepsini kırıyor film ve gönüllere lastikten salıncak kuruyor.

Resmen dumur eden bir film. Finali nefessiz bırakıyor adeta. Irkçılığın çocukların gözünden anlatılıyor olması, onların masumluğu üzerine kurulu olması insanı izlerken gerçekten etkiliyor. Her ne kadar filmin bazı şeyleri çok göze parmak gelse de izlemeye değer bir yapım olduğunu düşünüyorum. 7/10

ırkçılığın en korkunç ruh hastalığı olduğunu masum gözlerden anlatmış.filmin başında John Betjeman ın dediği''çocukluk;mantığın karanlık saati gelmeden önce sesler,kokular ve görüntülerle ölçülür''(özetlemiş).Schindler List kadar iyi değil ama...bu filmde çocuklar mahvetti beni:(

Dehşet verici korkunç bir son. Sanki iğrençlik gözümüze gözümüze sokulmuş. Her ne kadar evirip çevirip nazi olayını sunsalar da daha öznele ineni ilk görüşüm

Show spoiler

. Belki bu yüzden biraz daha etkisindeyim. Umarım siz de izleyince kaldırabilirsiniz. Çünkü etkisi üzerimden ne zaman kalkar bilmiyorum.

Elbette ki hiç bir film kitabı kadar iyi olamaz. Ancak kitabının mükemmelliğine bu kadar yaklaşan bir film daha görmedim ben. Orjinaline sadık kalınarak oluşturulmuş film, çok beğendim. Sadece bir iki yer değiştirilmiş, kitaptaki bir kaç olay atlanmış bu da filmi çok bozmamış. Filmi izlerken tek yadırgadığım taraf, baba karakteri. Kitabı okurken daha otoriter,daha katı bir baba canlandırmıştım zihnimde. Ancak filmdeki baba pek bir naif geldi bana :) Kesinlikle önce okunması sonra izlenmesi gereken bir yapıt. Tavsiye ederim.

Büyüdükçe masumiyetimizi nasıl kaybettiğimizi anımsatıyor insana filmde ki gerçeklik hat safada yaşanmışlık hissi zaten çabası.Yahudi soykırımı üzerine çok film olmasına rağmen bu filmde iyi bir yerde..