Kumların Kadını (1964)Suna no onna

Zor bir film olsa da bir o kadar anlamlı, metaforların uçuştuğu, izlerken insan ağzı burnu kum içinde kalmış gibi hissediyor. Varoluş ve dönüşüm filmi diyebilirim. Franz Kafka'nın Gregor Samsa'sını anımsattı..

Zor bir film, sabır gerektirir.

aslında filmin sonlarına doğru finaliyle hiç ilgilenmediğimi, merak etmediğimi fark ettim. finalsiz filmlerden bana göre. başroldeki abimiz kumdan tepeleri tırmandıkça ben de betonları aşmak istedim, her tırmanışında geri çakıldığında ben de çakıldım insanoğlu işte varoluş sancıları 64 japonyasından da gelse aynı bir de bonus olarak Tarkovski'nin sevdiği 10 film içerisinde yer alıyor kendileri oldukça kasvetli ağır bir film yani. en kısa sürede kitabını da temin edeceğim