Solino (2002)

Bir ailenin birbirinden kopuşu ile içerisinde her türlü duyguyu barındıran yine çok beğendiğim bir Fatih Akın filmi oldu. Bir karakter olsaydım herhalde Gigi olurdum.

fatih akın hayattan mutlu olmabilmenin tek şartının insanın kendi iç huzuru olduğunu, şans-sansızlık gibi kavramların mutlulukla alkası olmadığını, iki farklı kardeşin hayat hikayeleri üzerinden o kadar net vermiş ki kişisel görüşüm -filmin temposu öyle olmasa da- filmin umut dolu olması:)

iyisiyle kötüsüyle, doğru ve yanlışlarıyla insanları anlatan tam bir "hüzün" filmi... aksaklıkları çok olsa da sevdim...

Fatih Akın!ın Masterpiece'i tartışmasız. Bu filmin benzeri çoktandır kafamdaydı neredeyse senaryo olarak. Ben olsam tıpkı böyle çekerim sanki.