Sibel (2018)

Uykusuzluğa çözüm olarak izlenebilecek sessiz ve ağır işleyen yorumlarda okuduklarımı pek bulamadığım Damla Sönmez'in fena olmadığı geriye kalan herşeyin amatörlük koktuğu bir filmdi.

Film her şeyden önce görsel bir şölen vadediyor. Daha önce ormanda bulunmuş olanların daha derinden hissedeceği ormanın belirsizliğinin verdiği korku, adrenalin sonsuz olmasının verdiği hiçlik duygusu ve bunların yanı sıra verdiği durup derin bir nefes aldıktan sonra gelen garip huzur ve rahatlama. Hepsini gerek kamera kullanımı gerekse Sibel’in hal, tavır, mimiklerinde hissetmek mümkün. Özellikle Ali ile karşılaşacakları o ana kadar ormanda geçen süreç çok başarılıydı. Film yörenin yaşam biçimini, yapılan işleri, kuşdilini ve Sibel’in rutinini göstererek başlıyor. Bu rutin Ali ile karşılaşmayla elbette değişiyor. Sibel hem rutine uyacak kadar uysal hem de kendini uğursuz ilan köy halkına kendini ispat etmek için kurdun peşine düşecek kadar cesur. Kendimizi toplumda var etmek için toplumun var ettiği amaçlara inanıp peşinden gitme adına kurt metaforunu sevdim. Sibel’in uğursuz ilan edilme nedeni ise konuşamamasına bağlanmak istenmişse bence yetersiz bir neden ki başka bir nedende sunulmuyor. Bu kısmın yetersizliği kardeşinin tavırlarının da havada kalmasına neden oluyor. Bunun yanı sıra diğer bir ötekileştirilmiş karakter olan Narin’in kattığı mistik hava ve Ali çok başarılıydı. Film inandığın, uğrunda savaş verdiğin şeylerin aslında hiç olmadığını, gelmeyecek olanı beklemenin saçmalığını kabul etmenin ve sessizde olsa atılmış haykırışların sonunun insanı daha güçlü daha başı dik ilerlettiğinin göstergesi oldu benim için.

"elalem ne der?" sorusunun bulaşıcı bir hastalık olduğunu vurgulayan, bunun karşısında bir kadının sessiz çığlığının filmiydi. bazı soru işaretleri bıraktı fakat beğendim.

"Ah benim yalnız ve güzel(!) ülkem" dedirtecek bir film. Hikaye çok bizden ve bu duygularınıza daha bir yükleniyor. Damla Sönmez'i birkaç dandik diziden sonra böyle görmek çok güzel. Resmen filmi sırtlamış. Sonu itibariyle pek çok kişiyi memnun etmeyebilir elbette ancak ben beğenen taraftayım.