Seks Yalanları (1989)Sex, Lies, and Videotape

Film İçerisinde çok hoşuma giden şöyle bir söz geçiyor "Bir yerde erkeğin çekici bulduğu kadına âşık olmayı, kadının ise âşık olduğu erkeği çekici bulmayı öğrendiğini okumuştum".

Film için eleştirimi başroldeki James spader üzerinden yazdıklarım üzerinden çıkarabilirsiniz. James spader, sanki oynadığı her filmde durgun duruşu ve havalı karakteri ile tempoyu kendi belirliyor. Gördüğüm kadarıyla onun oynadığı filmlerde tempo hiçbir zaman belirli bir seviyenin üstüne çıkmadı. Filmlerinin tekdüze, çoğunlukla seksi ve anlamlıymış gibi bir durağanlık içerisinde ilerliyor olması az da olsa can sıkıyor.

Film iki dışa dönük karakter ile iki içe dönük karakterin çatışmasını içeriyor. Siz filmi izlerken sadece buradaki parçaların oturmasını bekliyor ve bu parçalar oturunca da beklediğiniz şeyin gerçekleştiğini görüp mutlu oluyorsunuz.

Ben içe dönük karakterler ile bağ kurdum onları anlayabildim zaten en sevdiğim taraf da bu oldu.
Bunun dışında John ve Ann'ın anlaşmazlıklarını, Joh'un evlenmesindeki amacının güzel bir kadını elde etme arzusundan başka bir şey olmadığını, Laura'nın dışa dönük ve maceracı yapısını sevdim.

Bence filme Graham'ın geçmişi ve Ann'ın eşi ile olan karakter farklılığı üzerinden daha fazla derinlik kazandırılsaydı yapım hem tempo kazanır hem de daha iyi bir şeye dönüşürdü.

Filmde gördüğümüz üstü kapalı seks sahnelerinin sadece John'a ait olması ve hiç gösterişli bir sahnenin olmayışı yapımın merkezinde seks varken bana saçma geldi. Bence en azından sona Graham ve Ann'ın tabiri caizse tabularını yıktıkları bir sahne konmalıydı yani seks bu ikisinin birbirini bulması ile anlam kazanabilirdi.

Bir aldatma, bir psikolojik buhran filmi... Zamanında Cannes'da büyük ödülü de kucaklamıştı. İsmi korkutmasın, nasıl Kadın Kokusu'nda pek kadın yoksa bunda da öyle seks sahneleri yok. İnsan ilişkilerindeki ihaneti konu alan sade ve yalın bir film.