İtalyan ses editörü Mirco Mencacci'nin hayat hikayesinden sinemaya uyarlanmış.
küçük yaşta bir kaza sonucu görme duyusunu kaybeden Mirco, o dönem İtalyasının yasaları gereği, yatılı körler okuluna gönderilir. fakat bütün bu talihsizlikler, yaratıcı dehasını ortaya dökmesine herhangi bir engel teşkil etmeyecektir
Eğitim, insanın kendisini tanımasını tanıyorsa geliştirmesini amaçlamıyorsa sisteme köle yetiştirmekten başka birşey yapmıyor demektir. Bu film bana şiir yazdırdı arkadaşlar. Görmek, nesneleri görmek değil, gözleri kapalııyken gökkuşağını hissetmek ve yaşamaktır. Görmek hissederek yaşamaktır.
biraz Taare Zameen Par (Like Stars on Earth) tadında, sıcacık, tatlı bir film. ve kesinlikle insana ilham veriyor. izlemeye değer.