Only the Lonely (1991)

Birtakım romantik zırvalıklar silsilesi. Kimi yerleri birbirini tekrar eden sahnelerle dolu; ayrılık, barışma, ayrılık, barışma; romantizm, romantizm, romantizm ama Annemi Trenden Aşağı Nasıl Atarım filmi ayarında bir absürtlük görmek mutlu etti. Film sadece romantik olsa bir anlamı olmazdı benim için. Annesine bağlı kalmak zorunda olan bir adam ve bu anne Yunan, Yahudi, Sicilyalı, Polonyalı, Nazi herkesten nefret eden dominant bir kadın aslında bir anlamda oğlu ile aralarında olan ilişki sömürge olan Katolik İrlanda tadında idi. Romantizmi yaşam felsefesi edinmek buna karşılık bir kelime olmadığı için çok romantik bir seçim diyeceğim ancak gerçekleri görebilmek için realist düşünmek gerek. Ölüm denen bir gerçek var ve bunun bilincinde yaşarken sorumlulukları düşünmek ne kadar doğru acaba? Kendi için değil de başkaları için yaşayan insanları buna örnek olarak verebiliriz. Filmde bununla ilgili "İnsanlar benim için boynuma takılı bir prangadan başka bir şey değil" düşüncesi savunuluyor. Bunun yanı sıra aile bağlarındaki romantiklik, kariyer ya da mesleki görev romantikliği gibi çeşitli seçimler tartıştırılıyor ve sonunda Realizm kazanıyor. Yani dünya tamamen kötü bir yer değil, ölülerin üstünde yaşayan insanlarız ama ölüler dışında güzellikler de var yaşamak gibi. ve ne olursa olsun mücadelenin tadı. Bütün engellere rağmen insanın birey olabilmesi kendini geçekleştirebilmesi için istekleri, arzuları, tutkuları olmalı. İnanç amaçtır kimi zaman. Candy tadında tatlı bir film.