Yönetmenin gerçekleri aktarıyormuş gibi bir hava vererek seyirciyi duygusal olarak işin içine katmaya çalıştığı sahte belgesel film. Can sıkıcı bir durumdur. Yönetmen böyle bir şeye neden ihtiyaç duydu anlaşılır değil. Bu filmi kurgu olarak değerlendireceksek son derece kötü bir filmdir çünkü film sadece bize herşeyin yaşanmış olduğuna inandırmak için çekilmiş. Onun dışında elle tutulur bir mesajı yada sanatsal boyutu yoktur, son sahne hariç. Bence Sadece son sahneyi çekip güzel bir kısa film yapmalıydı.
“Sanat, içinde geleceği barındıran bir silahtır…” Başka bir dünya mümkün mü? Dünyayı değiştirebilir miyiz? Yoksa sadece değişmemek için dünyaya mı direniriz? Alfredo ve arkadaşları da dünyayı değiştirebilmek adına ellerindeki en güçlü silahı kullanırlar: Sanat! Yönetmenliğini Achero Manas’ın yaptığı Noviembre, adını Alfredo’nun kurduğu tiyatro grubundan alır. Kapitalizmin satın aldığı sanatı, salonları, ışıkları, alkışları reddeden grup, bir sahne dekoru olmak yerine sokağa iner ve nefes alan gerçek oyuncu olmayı tercih eder. Sanatın metalaştırılmasına karşı özgürlüğü savunurlar ve özgürlük kahkahalar ile sokakta kazanılır.
''... devlet memurları, ticaret, reklamcılık, tekdüzelik,rahatına düşkünlük, boş zaman, can sıkıntısı, bürokrasi ve yalan dolan! BİR TEK SANAT YOK! '' nefiss
Son sahneye kadar fikrim, filmi konusuna aldanıp da izlediğim ve zaman kaybı olduğuydu. Tabi ki bu anafikirle ortaya çok daha güzel ve etkileyici bir film konulabilirdi. Film son 10 dakikadan ibaret olsaydı, bir şey kaybetmezdi. Hatta son 10 dakika dışındaki kısımlar çöptü. Ama o 10 dakika izlemeye değer.
Noviembre'nin son gösterileri dışında hiç bir gösterilerini beğenmesem de fikir olarak çok iyi bir iş çıkarmışlardı ortaya. Tüm güzel fikirlerin nasıl da öldürüldüğünü izlettirdi film.
Alfredo.. bundan sonra ruhumun derinliklerinde daima yer edecek bir isim olacak. ve adı her aklıma geldiğinde inandığımız değerler uğruna savaşmanın, yaşamanın ve özgürlüğün anlamını daha da derinden hissedeceğim. uzun cümleler yazamayacağım, yazmak da istemiyorum. zira üzerine söylenecek çok bir şey de görmüyorum. ancak izlediğinizde anlayabilirsiniz, hissedebilirsiniz ruhunuzun özgürleştiğini ve hayatınızdaki bazı şeylerin önemini. kısaca, muazzam bir film..
Sanat için sanat demiş,flash-mob tarzı etkinliklerle dikkat çekmeyi kararlaştırmış bir grup gencin hikayesi.Gerçekçi bir film.Lakin ben şahsen grubun gösterilerini hiç ilgi çekici veya sanatsal bulmadığım için filmden pek etkilendiğimi söyleyemem.Müzikal bir filmde müziklerin vasat olduğunu düşünün,öyle bir his.
Verdiği mesaja bakınca, insanın sinemasal anlamda eleştiresi gelmiyor. Teröre bile yer yer toleransları olan hükümetlerin, sanata tahammüllerinin olmaması... Neyse ben bir şey demiyorum.
dialoglardaki -ozellikle baslardaki- yapaylik olmasaydi kult olacak bir film... birde yasananlarla pek alakasi olmayan kardes olayi var rahatsizlik veren...bence...
8.6 / 10
Bu filmi kurgu olarak değerlendireceksek son derece kötü bir filmdir çünkü film sadece bize herşeyin yaşanmış olduğuna inandırmak için çekilmiş.
Onun dışında elle tutulur bir mesajı yada sanatsal boyutu yoktur, son sahne hariç. Bence Sadece son sahneyi çekip güzel bir kısa film yapmalıydı.
Başka bir dünya mümkün mü? Dünyayı değiştirebilir miyiz? Yoksa sadece değişmemek için dünyaya mı direniriz? Alfredo ve arkadaşları da dünyayı değiştirebilmek adına ellerindeki en güçlü silahı kullanırlar: Sanat! Yönetmenliğini Achero Manas’ın yaptığı Noviembre, adını Alfredo’nun kurduğu tiyatro grubundan alır. Kapitalizmin satın aldığı sanatı, salonları, ışıkları, alkışları reddeden grup, bir sahne dekoru olmak yerine sokağa iner ve nefes alan gerçek oyuncu olmayı tercih eder. Sanatın metalaştırılmasına karşı özgürlüğü savunurlar ve özgürlük kahkahalar ile sokakta kazanılır.
birde yasananlarla pek alakasi olmayan kardes olayi var rahatsizlik veren...bence...