Hayatın zorluklarıyla tek başına başa çıkan ve bu esnada yaşamın da güzelliklerini yakalamayı es geçmeyen yalnız bir kadının hikayesi. McDormand çok iyi bir oyunculuk çıkarmış gerçekten 7,5/10
Bilmiyorum ya acaba bana mı hitap etmedi oscar alacak kadar üst düzey bir yapım göremedim. McNormand oyunculuğuna tabi ki lafım yok ama bir şeyler de eksik gibiydi…
Eğreti dünyada güçlü kalmaya çalışan, -tabir yerindeyse yıkılmadım ayaktayım' ları oynayan- göçmen bir kadının varolma hikayesi bu. Her şeyi yerli yerindeydi de hele kapanışı içimi cız ettirdi... ''Gitmek zorunda kalanlara adanmıştır, yolda görüşürüz '' Belgesel tadında, olduğu gibi bir anlatımı var.
Fern, Frances McDormand için yazılmış gibiydi role çok yakışmış. Sanırım kendisini bu tarz rollerde de görmeye alıştım. Filme gelecek olursam beğenmek ile beğenmemek arasında kaldım.
Sonda bir umut ışığı, karakterin buhrandan çıktığı, mutlu olduğunu görmek isterdim.
Sinematografik açıdan çok doyurucuydu bu dalda Oscar'ı alacağını düşünüyorum. Bir sene sonra bu filmden hatıramda bir şey kalır mı emin değilim. Genelde böyle yol filmleri ruhumda tatlı anılar bıraksada kendileri gibi hafızamda da fazla yerleşik kalmıyorlar.
Bazı insanlar gitmeyi seçerler, bazıları gitmek isteseler de gidemezler, bazıları da sadece kalırlar. Bu kalıplar o kadar güzel yansıtılmış ki, Frances Mc Dormand o kadar güzel oynamış ki. Bana sadece izlemek kaldı. İzlerken de düşünmek. Frances Mc Dormand kesinlikle bu rollerin oyuncusu. İyi seyirler.
Bazen hayatın arka bahçe kapısından koşarcasına çıkıp gitmek istersin bazen de zorla çıkıp gidersin ya boğazımda o hissi yutkunarak hissettiğim ve izlediğim öyle bir filmdi. "Three Billboards Outside Ebbing" filmindeki gibi Frances McDormand'ın harika oyunculuğunun büyük bir etkisi var. Çok iyi bir oyuncu..
Yitirilenler, hatıralar ve geride kalanlar üzerine oldukça sade ama etkileyici bir film. 2008 ekonomik kriz sonrası her şeyini yitirmeleri sonucu göçebeleşen insanları konu etmekle birlikte hikayenin politik söylemi baskın değil; karakterlerin kendi hikayeleri özelinde minimalist bir yaklaşımı var. Bu sayede karakter bazında yas, yalnızlık, umutsuzluk, umut, hüzün gibi duyguları doğrudan hissettiriyor. Frances Mc Dormand çok iyi oyuncu hakikaten; her mimiğiyle iliklerime işledi resmen Fren karakterini.
''Gitmek zorunda kalanlara adanmıştır, yolda görüşürüz ''
Belgesel tadında, olduğu gibi bir anlatımı var.
Sinematografik açıdan çok doyurucuydu bu dalda Oscar'ı alacağını düşünüyorum.
Bir sene sonra bu filmden hatıramda bir şey kalır mı emin değilim. Genelde böyle yol filmleri ruhumda tatlı anılar bıraksada kendileri gibi hafızamda da fazla yerleşik kalmıyorlar.