Anne! (2017)Mother!

Bir film Aronofsky imzası taşıyorsa o filmde durup düşünmek gerek. Din, yaratılış ve Tanrı üzerine yoğun eleştiriyle dolu bir filmdi. Filmde Hristiyan inancının Baba, Oğul ve Kutsal Ruh(Anne) üçlemesi temeline oturtulmuş, imgelerle dolu bir anlatım hakimdi. Adem ile Havva, Habil ile Kabil gibi herkesin genel olarak bildiği konuları farklı bir bakış açısıyla ele almış yönetmenimiz. Filmi izlerken dikkatli ve odaklanarak izlemenizi tavsiye ediyorum. Kaçırdığınız her ayrıntı filmin vermek istediği düşüncelerden veya anlatmak istediği hikayelerden ufak da olsa bir şeyler kaçırmanıza sebep olacak. Zaten film başlangıcından itibaren ilginç bir şekilde sizi de içerisine çekiyor. Her anı merak unsurunu tetikleyecek şekilde düşünülmüş. Ufaktan yükselen gerilim de bu merak duygusuna eşlik ediyor tabi. Uyarmam gereken bir nokta var. Filmin ilk yarısında artık bir şeyler olsun diye bekleyeceksiniz. Bu kısmı sabırla izleyin filmi yarıda kapatmak gibi bir hata kesinlikle yapmayın. İkinci yarısındaki heyecan, gerilim ve aksiyonu kesinlikle izlemeye değer. Oyunculuk açısından ele alacak olursak Jennifer Lawrence'ın oyunculuğu kesinlikle kaçırılmaması gereken cinsten. Kendisini fazla sevmezdim ama bu filmle benim gözümde çıtasını çok yükseklere çıkarmayı başardı. Javier Bardem ise zaten çok beğendiğim bir oyuncu ve bu filmde de rolünün hakkını fazlasıyla vermiş. Müziklerle ilgili yorum da yapmak isterdim ancak filmde büyük bir sessizlik hakim. Müzik yok desem yeridir. Ama gerilimi yüksek tutan ve filme gerçekçilik katan bir unsur da bu olmuş. Bazı kusurlu noktalara da değinmeliyim. Bunlardan ilki gereksiz gerilim yapılmaya çalışılmış sahneler. Klasik gerilim/korku filmlerinden alıştığımız ve artık etkisini fazlasıyla yitirmiş sahneler ve başrolümüzün gereksiz gerilim dolu yüzü beni rahatsız etti. Bunun dışında Tanrı ve din konusunda da çok yoğun eleştirilerle kuşatılmış bir senaryoya sahip. Filmdeki yoğun sessizlik de yer yer olumsuz etkiledi. Bunlar dışında kaliteli bir yapım olduğunu düşünüyorum. İzlemenizi kesinlikle tavsiye ederim. :)

Çok güzeldi film. Çok etkilendim. Jennifer Lawrence'ın oyunculuğunu en çok beğendiğim film bu oldu. Bir iki detayı kaçırmışım üzerine yaptığım küçük bir araştırmayla tüm taşlar yerine oturdu. Bu senenin en iyi filmlerinden bence. İzleyin.

mükemmeldi . senaristin din konusunda böyle bir kurgu yapması cidden çok etkiledi beni . ve bir çok konuya harika değinmiş .

Tek kelimeyle İNANILMAZ !

- SPOILER - - SPOILER - - SPOILER - - SPOILER - - SPOILER - - SPOILER - - SPOILER - - SPOILER - - SPOILER - - SPOILER - 10 üzerinden 7
Din , yaradılış , insanlık tarihi üzerine hristiyan dini motifler işlenerek anlatılmış bir yapıt…Baba,Oğul,Kutsal ruh (MOTHER) yaradılış aşaması ve insanların dünya üzerindeki acımasız varlığı bir ev içinde güzel şekilde işlenmiş. Hakikaten de bizler virüsüz dedirtiyor insana …
Tabi tanrının da bencilliği insanoğluna yansıtılmış gibi bir gönderme var son sahnede. Kutsal ruhun sevgisini kullanıp onunla laylon bir top gibi oynuyor ve fırlatıp bir köşeye atıyor… 

Sen nasıl bir filmsin, resmen başıma ağrılar girdi. Hayır kapatamıyosun da sarıldım yastığa izledim ya ben bunu mecburen :) Darren Aronofsky pek benim tarzım değil ama ön yargılı olmak da bana yakışmaz diye bir gazla başladım (İşin aslı Black Swan'ı beğendim kredisi ordan aslında :p).. Tamamıyla beynimi yaktı ya da acaba ben yanlış saatte mi açtım. Hayır kötü de diyemiyorum izlettirdi kendini. Kendime gelemedim daha sanırım ben :p

Anlaşılması zor ve Aronosky’ın verdiği mesajları alacağım diye zihnimi yorduğum bir film oldu. Requiem for a Dream filmini izledikten sonraki baş ağrısını hissettim diyebilirim. Bir sürü imgelerin, metaforların, anekdotların hâkim olması bir yerden sonra beynimi yaktı.

Yakalayabildiklerimi toparlayınca İncil’den parçaların olduğunu fark ettim. (Umarım doğru düşünüyorumdur.) Yazarımız kitap yazarken ilhamı bulunca yazdığı kitap müthiş satıyor. (İncil-yaratıcı) Ortamda her şey iyi giderke, insanların kitabı beğenmesi ardından birçok tartışmaların, kavgaların patlak vermesi belli başlı kişilerin çekişmesi özellikle editörün fitili ateşlemesi melek ve şeytan çekişmesi gibi geldi. Zaten sonrası malum kaos. Her şey birbirine karışıyor… Sonlara doğru kadının “Sen beni sevmedin. Benim sevgimi sevdin.” demesi ve adamın (yaratıcının) sevgiyi elde etmesiyle her şey başa döndü. Düzeni baştan yarattı ve değişti. Aslında burada yaratıcı üzerinden müthiş bir gönderme var. 21.yüzyıldaki insanların her şeyi tüketmesi, yeni bir şey çıkınca henüz eskimeyen yeniden bile kolayca vazgeçip, yeniye yönelmesine iyi bir gönderme yapmış.

Spoilerı göster

Yakalayabildiklerim bu kadar olsa da kafamda aktaramadığım çok şey var. Bilmiyorum kafa karıştırıcı yanları atmak için tekrardan izlemeyi hak ediyor. Zor ve derin bir film olmuş. Her ne kadar beynim yansa da ben beğenenler arasındayım.

Aronofsky tarzını sevenlerin daha cok ilgisini cekecek film olmus. Filmi begenenler ve begenmeyenler olarak iki gruba ayrilmis ama beğenen gruptayım ilk izleyiste filmi sindirmek biraz zaman alsada taşlar bi süre sonra yerine oturuyor. Lawrence 'nin oyunculugunu en begendigim filmi oldu.

Çok sertti. İzlemekte zorlandım diyebilirim. Öyle bir kasılmışım ki, bittiğinde kemiklerim ağrıyordu. Bir kere kadına yapılan yakın çekim çok başarılıydı. Böylece resmen kendisiyle bütünleştik, üzüntülerine, pek fazla olmayan sevinçlerine ortak olduk. Verilmek istenen mesajı bilmiyorum ama iki cins de farklı bir topluluğu resmediyordu bence. Kendimce çeşitli çıkarımlar yaptım. Hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını anlayacaksınız çünkü. Mutlaka bunun altında yatan bir mesaj var deyip, onu bulmaya koyulacaksınız vakit geçmeden. Gerçekten çok beğendim. Bir an bile sıkılmadım.

Filme konusunu bile okumadan, sıfır bilgiyle gittim. Benim için Aronofsky'nin izlemesi en zor filmiydi. İlk yarısında bildiğin sıkıldım; tam kötü bir filmle karşılaşacağımı düşünürken, ikinci yarısında yönetmenin provake edici sert tarzına bir kez daha tanık olduk. Yaratma sorunları ile boğuşan sanatçı kocasına destek vermek için çabalayan bir kadının dramasına anlatam film bu karakterden yola çıkarak daha genel bir toplum portresi çiziyor. Sanat, sanatçı ve toplum ile bir tür hesaplaşma yaşayan film yönetmenin en iyi filmlerinde değil ama sıra dışı anlatımı ve sorgulatıcı göndermeleri ile başarılı bir yapım olmuş.