Mississippi Burning (1988)

Nefret doğuştan gelen bir şey değil. Öğretiliyor. Nefrete inanılıyor. Yaşıyor, soluyor ve onunla evleniyorsun. Filmin içinden güzel bir bölümle yazıma başlamak istedim. Dönemin ve yaşanan olayların olduğu gibi yansıtıldığını ve bunu yaparken sinemaya çok iyi adapte edildiğini düşünüyorum. İzlemesi acı veren ama bunu yaşatmaktan utanç duymayan bir film. Bu bizim gerçeğimiz ve bu acıyı siz de paylaşın diye bağırıyor film. Polisiye yönü ağır basıyor. Karakterler çok detaylı. İnsanlarla iletişim kurarken, onların yaşamını daha doğrusu can güvenliğini etkileyeceğini düşünmeden hareket eden ve vicdanıyla, mantığıyla, stratejik zekasıyla hareket eden bir ikili görüyoruz. Birbirlerine zıt karakteristik yapıları bazı yerlerde birleşiyor aynı şeyden hoşlanıp aynı şeylere gülebiliyorlar. Ancak boğaz boğaza gelmek istedikleri anlar da olabiliyor. Bunu yaparken de senarist, insanların ayrımları en fazla düşünce değişikliği ya da karakteristik özelliklerle ayrılabilir. Irk, din ya da cinsiyet ayrımcılığı yapılamaz demek istemiş. Simgesel yönünün de çok kuvvetli olduğunu düşünüyorum. Eğer dikkatli biriyseniz; sahneleri algıladıktan sonra anlamlandırmaya çalışıyorsanız katharsis yaşayabiliyorsunuz. Bu bir anlamda ego tatmini de olabilir tabi bu da sizin karakteristik yapınızla ölçülebilir. Türk milliyetçiliği ile benzer noktalar taşıyan Güneyli örgüt KKK'nin liderlerinin açıklamaları bazen Bahçeli'nin yorumları gibi mantıksızlaşabiliyor bu da yüzünüzde tebessüm uyandırıyor haliyle. Yani demek istediğim konuya yabancı değiliz. Olaylara uzak değiliz. Tam ortasındayız. Yaşadık ve üzüldük. Film ile yakınlık kurabileceğimiz bir nokta. Bu film için kısacası lafını kullanmak istemedim. Etkileyici yönü oyunculuklar olduğu gibi(katmanlı duygu geçişleri söz olmadan verilen eylemlerin gözle verilmesi vb), toplumsal, bireysel duyarlılığı, yaratmak istedikleri farkındalığı, gerilimi körükleyerek vermesi. Doğadan gelen başka bir anlamda insanın içinde içgüdüsel olarak yer alan ancak kontrol edebilmemizin mümkün olduğu nefret, yağmur ve şimşek gibi doğa olaylarıyla kasvetli bir arka planda birleşerek dönemin yerel olaylarının durumunu yansıtıyor. Bir insanı asimile edersin ya da kendi görüşüyle kabul edip bir toprağa yerleştirirsin hayatı kurtulur. Ancak koskocaman bir kültürü gelecek nesiller için korumak zordur. Filmi izlerken neden böyle oldu da şu karakterin ölümüne izin verildi diye düşünmek yerine bunu göz önünde bulundurmanızı öneririm. Ben iki türlü de deneyip doğru düşünceye bu şekilde ulaştım. Hepinize iyi seyirler diyorum. Ve unutmayın içimizdeki Mississippi hala yanıyor..

Olayı güzel anlatmışlar. Willem Dafoe nin bu kadar genç olduğu bir filme pek gözlerim alışmadı ama film iyi film.

ırkçılık karşıtı bir film. iki polis memurunun mississippideki meslektaşlarıyla çatışması anlatılıyor. izlenebilitesi var

50 Yıl Sonra Mississippi Yine Yanıyor: http://t24.com.tr/yazarlar/cemal-tuncdemir/50-yil-sonra-mississippi-yine-yaniyor-fergusonda-patlayan-ofkeyi-anlama-klavuzu,10685