Sonsuzluk ve bir gün (1998)Mia aioniotita kai mia mera

Filme uzun demeyelim de yoğun diyelim.Ayrıntısı,mesajları öyle derin öyle çok ki - tıpkı adı gibi ''sonsuz '' - belki ilk izleyişte görülemeyebilir. Hayatımız sanki hiç sonlanmayacakmış gibi yaşıyoruz.Yarını sonsuz olarak görüyoruz...Oysa ki şunu da bilmiyoruz ( ya da bilmek işimize gelmiyor ) ya o yarın sadece bir günden ibaretse ? İnsanı düşünmeye sevk eden, film bitse bile müzikleri kulağınızdan hiç gitmeyecek H A R İ K A bir yapım ...

durağan filmler tarzım olmasa da film içindeki müzikler ve oyuncuların rollerinin hakkını vermesi, tarzım olmayan bir filmi fazlası ile sevdirtti bana. izleyici üzerinde bıraktığı tarifsiz etkinin sebebi , filmin ne anlattığından çok izleyicinin ne anlamak istediğin sanırım. bıraktığı ağırlığın nedeni bu olsa gerek.

Filmi çok sevemedim aslında ama bir yandanda üstümde derin bir ağırlık bıraktı.

Müzikle beraber farkında olmadan filmin içine giriverip zamanı durduran bir filmdi benim için.Bruno Ganz oyunculuğu,canlandırdığı karakter, iç konuşmalar,mektuplar şiir gibi derin ve kibardı.Zamanı anlatış biçimi...Yunanca konuşmalar...Çok etkilendim,çok beğendim.Simurg çok teşekkür ederim,mükemmel tavsiye,sayende EN'lerime bir film ekledim,çok mutluyum:*:))

"Son zamanlarda dünyayla tek bağlantım bana aynı müzikle karşılık veren karşıdaki yabancı. Kimdir? Nasıl biridir? Bir sabah onu bulmaya gittim. Ama fikrimi değiştirdim. Bilmemek ve hayal etmek daha iyi."

Sanat filmlerini genel olarak beğenmeyen birisiyim bu da onlardan biriydi. Yine de güzel müziği ve yer yer etkileyici replikleri de filmi izlenebilir seviyeye getirdi benim için yine de

Yaşamla ölüm arasındaki ince çizgi daha etkileyici nasıl anlatılabilinir ki. Eleni Karaindrou olunca tabiki müziklerde muhteşem .

"Ey Selim, ne yazık ki bu gün bizimle gelemeyeceksin.Ey Selim,korkuyorum! Ey Selim deniz çok büyük.Gittiğin yer nasıl bir yer Selim? Bizim gittiğimiz yer nasıl bir yer olacak? ya orada dağlar, vadiler, polisler, askerler varsa? Asla geri çekilmeyiz..Şu anda denize bakıyorum ve bunun sonu yok. Gece annemi gördüm..kapıda bekliyordu, üzgündü..Noel günüydü. Dağların tepesinde kar vardı ve çanlar çalıyordu. Keşke bize limanları anlatabilseydin...Marsilya, Napoli ve bu koca dünyayı. Ey Selim, anlat, bize bu koca dünyayı anlat. Ey Selim, anlat, anlat bize..Ey Selim...Ey Selim..."

sanat filmlerinde bir adamın 30 sn de gideceği yolu 5 dk da gitmesi insanı çileden çıkarıyor. Buda böyle bir film ancak konu içerisine sıkıştırılan çocuk, müzik, şiirin tamamlanması ve tabii birkaç unutulmaz replik filmi benim için gerçekten anlamlı kıldı.

sonsuzluk ve bir gün. 90 ların önemli olaylarını arka planına oturtan bir angelopoulos filmi.

Cok derin diyaloglar ve sorgulamalarla dolu bir sanat filmi. İzledikten sonra hayata dair pismanliklariniz gozunuzun onunden film seridi gibi gececek ve sorgulama sureci baslayacak. Film muzigi cok etkileyici, uzun zaman once izlememe ragmen, bu filmi her hatirladigimda melodi kulagima caliniyor. Festival filmlerinden hoslanmayanlar izlemesin ama. Sıkılabilirler, benden soylemesi;)