Yaşamın Kıyısında (2016)Manchester by the Sea

Zeki demirkubuz'un en sevdiği film olduğunu gördüğümde listemden çıkarıp izledim ve gerçekten çok güzel bir yapım bana kalırsa ZD'nin film arşivinede yakın bir hikaye. Onun anlatım dilinden daha yalın bir anlatımı olmasına rağmen ben ZD'nin mütevazılık yaptığını düşünüyorum.

Hani böyle bir sohbet ortamında uzaklardan bir kimsenin kederli hayat hikayesini duyar da üzülürsünüz ya, hiç tanımasanız da bi anda hislerde paydaş olursunuz işte tıpkı o gerçeklikte bir film. Daha önce de birkaç filmde hissettiğim gibi, bazı filmleri izlemenin özel bi zamanı oluyor, öyle kaç yıl geçti hala izleyemedim vs diye düşünmeyip bekletmekte yarar olabiliyor ki ben daha önce başlayıp yarıda bırakmıştım fakat şimdi izlemiş olmam filmi daha anlamlı kıldı. Ruh 21 gram deniyorsa bir de vicdan azabıyla tartılsın derim... Yalın bir anlatımla boğazda düğüm oluşturan film... Sevdim.

Üç evladının ölümüne yanlışlıkla sebep olmuş bir babanın çırpınışları...

Film için genel olarak okuduğum yorumlarda ağır oluşundan söz edilmiş fakat ağır ilerleyen filmler genel manada bakışlardan veyahut sahne görüntülerinden oluşur diye düşünüyorum en azından yanlış analiz etmediysem.. ilk 5dk ile son 5dk olarak bi ağırlıktan söz ediliyorsa olabilir onun haricinde 2 saat nasıl geçti anlamadım.. empati kurarak izlenirse gerçekten o içindeki hüznü yansıtıyor ve melankolik bir ruha bürünüyorsun.. seyretmeyi çok sevdim diyebilirim.. Casey Affleck bence hal ve hareketler konuşma üslubu direkt oturmuş filme onun hatrı için bile seyredilir.. iyi ki olumsuz yorumlara takılmamışım ve açıp izlemişim.. tavsiye ederim..

Affleck'in oyunculuğu oldukça başarılıydı fakat onun dışında kalan film benim çok ilgimi çekemedi. Arkada çalan bazı hoş müzikler ve Affleck'in performansı dışında filme dair çok da bir iz kalmadı bende. ve bu film benim 2017 oscarındaki en iyi film dalında izlediğim son filmdi. Dönüp bunlara baktığım zaman filmler kötü olmasa da son yıllardaki en zayıf 'en iyi film' adaylığı listesi olduğunu söyleyebilirim.

Film kötü değil kesinlikle iyi ve oldukça etkilendim ama neyinden etkilendim ben bile anlayamadim. Hikayenin gerçekliği mi durup durup lee amcaya sarılmak istemem mi filmin sakinliği mi valla anlayamadim. Film bitince bi on dakika kalıyorsunuz zaten oturduğunuz yerde e peki şimdi? dedirtiyor. Keşke pazar günümü bu filmle bitirmeseydim kendimi baya kötü hissettirdi nedensiz.

Hani filmin geneline bakıyosun herhangi bi olay aksiyon yok ama adamın hali tavrı o kadar etkileyici ki, boğazım düğümlü izledim baştan sona. Sade, durağan ve bir o kadar da başarılı bir film.

Karakterlere kendimi hiç yakın hissedemedim film boyunca. Ne böyle biriyim ne de böyle birilerini tanıdım. Bu sebeple mesafe oldu hepsiyle aramda. Buna rağmen empatiye o kadar zorladı ki! Empati üzerine empati, gerçekten ağır dedikleri kadar var. Mideme bir ağrı saplandı. Uzun bir süredir de geçmiyor. Bu defa benim nezdimde gerçeğe yakın olmasından değil, herhangi bir sinemasal kaygıya mahal vermemesinden başarılıydı. Daha açık olmak gerekirse, izlerken film izlediğimi unuttum ve tamamen hayatlara odaklandım. Sesmiş.görüntüymüş, olay örgüsüymüş hiç düşünmedim. Belki de gerçeğe yakınlık budur, bilemiyorum. Film bitti ben hala izlemezken o hayatların devam ettiğiini düşünerek meraktayım. Cidden farklı bir tecrübe oldu benim için. Oscar olayı daha önce dediğim gibi, hiç umurumda değil. Ben izlediğimi ve sonrasında yaşadıklarımı bilirim.

Hem bu kadar naif hem de bu kadar çarpıcı ve sert olması , büyük başarı .

Casey Affleck in oyunculuğu kurgusu gerçekliği renk seçimi herşeyiyle unutulmaz başyapıtlar arasında aldı yerini..

Casey Affleck, Oscar' ın hakkını sonuna kadar vermiş. Karakterle iç içe geçmesini ve çizgisinden hiç şaşmamasını sevdim. Beni yoran filmin müzikleri oldu açıkçası. Yer yer duyguları sade haliyle hissetmek istedim ama müzikler buna engel oldu. Yine de filmi tümüyle başarılı bulduğumu hiç düşünmeden söyleyebilirim.

Abartısız, gerçekçi ve samimi bir anlatımı var. Gerçek hayata yakın duruşu yer yer izleyiciye sıkıcı gelebilir ancak benim açımdan başarılı bir dram filmi.

Dağıldım resmen film boyunca Lee gibi bende bir tür bitkisel hayattaydım. (Lee sağolsun :D) yok böyle bir performans. Casey Affleck’in performansının etkileyemeyeceği bir kalp yoktur.

casey affleck oyle bi oynamis ki o kadar icten oynamiski beni benden aldi her sahnede kendimi icinden gectigim bur donemde hissettiklerimi hissettim senaryo ve kurgusu güçlü senenin en başarılı filmlerinden

Bu sene seyirciyi en çok yoran filmlerden biri oldu Manchester by the Sea. Sinemada temel olarak iki akım vardır. Birinde gel ve bu durumu deneyimle der. Diğerinde gel ve bu durumu gözlemle... İlk durumda tamamen seyirci konumundasınızdır. Kendinizi ana karakterin yerine koyarsınız ve olayların akışına dahil olursunuz. Finalde ise duygu patlaması (katarsis) yaşayıp salondan "rahatlama" ile ayrılırsınız. İkincisinde ise karakter size uzaktır. Gözlemlersiniz, soru sorarsınız. Verdiğiniz cevaplar üzerine yeni sorular sorar ve filme dair bir yaklaşım geliştirisiniz. Filmin sonu açık uçludur ve bazı cevapları vermeyi size bırakır. Bazılarını ise hiç cevaplamaz. Size sinemadan çıkmış insan deneyimini hissettirmez. Bu film ikinci kategoriye dahil. Alışık olduğumuz melodram yapısından oldukça uzak. Ancak karakteri anlamaya başladıkça, açısına da ortak oluyoruz. Tabi her zaman böyle filmler iyidir diğerleri kötüdür demek doğru olmaz. Son zamanlarda ilk gruba dair seyrettiğimiz "Aynı Yıldızın Altında" filmide klasik melodram filmlerinin güzel bir örneğiydi.... Sinema çok güzel bir hobidir. Bir film izlersiniz kafanız dağılır. Ancak bazende filmi bir kitap gibi okumanız gerekir. Yaşamın kıyısında böyle bir film. iyi seyirler...