Hani ekşisiyle tatlısıyla diye bir deyiş vardır ya öyle işte. Ölümü de yaşam kadar tatlı kılan meczup bir film. Adı Limonata olan filmi limonata üzerinden yorumlamak istiyorum. Şimdi imonata bazen çok tatlı bazen çok ekşi olabilir. Çok ekşi olursa mideyi yakar baş ağrıtır çok tatlı olursa bulandırır. Şekerinin dozajını iyi ayarlamak gerekir. Bu durumu kişiselleştirirsek de filmde bir tatlı bir ekşi adam çıkıyor karşımıza. Ekşilik asabiyet, sinir, öfke, kin, inat iken tatlılık da güzellik, insanlık, vefa, masumiyet, vicdan. Bunların hepsi tek başına çok yavan. Adam gibi ağlamayı bilmeyenin kahkahası da tat vermez. Her şeye caz yapan biri de tebessümün, aşkın, sevginin tadını bilmez aga. Biraz şımardım kabul çünkü gerçekten beni çok mutlu eden bir şaheser girdi arşivime. Bir kez daha insanlığın güzelliğini, yüceliğini gördüm. Şimdi efendim o kadar limonata dedik. Normalde limon baygınlığa iyi gelir. E film boyunca biz bu arkadaşların kasvetini, terlemesini, pişmesini görmüyor muyuz? Hem de ne güzel pişiyorlar. Olgunlaşıyorlar. Tıpkı limon gibi. Tamam biraz limoni. En önemli sembollerden biri denge bu yüzden de araba fikri çok yaratıcı olmuş. Bir başka güzel eleştiri şu olabilir. Film bir durum komedisi. Durum komedilerinde kişilerin ruhsal(ölüm, endişe, korku), fiziksel(baş ağrısı, fıtık) durumlarının başka bir duruma maruz kalarak değişmesi durumu görülür. Yani film başlıyor ve bardağınız yavaş yavaş doluyor, yaşanan duruma böyle bir başta ekşiyorsunuz ama gülmeye başladıkça ekşimenin ardındaki şekerle tatlanıyorsunuz. İşler karıştıkça yollarda çalkalanıyor asitleniyorsunuz. Ekşi ya da tatlı yan arasında karar veremediğinizde cılkından çıkıyor. Sona yaklaştıkça dibi görüyor ve down oluyorsunuz ama sonra hiç almadığınız tadı aldığınızda sevgi ile birlikte zıvanadan çıkıyorsunuz. Misal Nihal fidanlanmak ve inanç anlamına geliyor. "Sepultura" filmde amcaya ithaf edilmiştir kendileri sağlam bir death metal gurubudur. Death ölümdür. Sepultura, mezarlık anlamına gelir. Bu kardeşliğin doğumu da yıllar sonra başlangıcı da koca bir tarihe dayanıyor. "Mezarlık" Burada Balkan Türk savaşlarına çok büyük eleştiri var. Türk düşmanlığı sadece Türklere özgü değil. Balkan müslümanlarına, boşnaklara ve daha bir sürü halka. Buradaki bir Rum bir Türk'ün kardeşliği aslında ülkelerin kardeşliğine mal ediliyor. "Blood is not Lemonade" kan bağının önemini belirtmekle birlikte balkanların hüzünlü geçmişine bir atıf. Çukur bir araf anı. Bir sınır. Bir çaresizlik. Kanlı geçmişin silinmezliğine utanç içinde kalmış insanlığın aroması limonata. Ceviz kabuğunu doldurmayacak sebeplerden birbirine düşen kardeşlere bir çağrı. Bir taraf kapıda içeri girmeyi beklerken sadece yukarıdan bakmak çözüm değil. Elektrikler kesik. İlişkiler bozuk, iletişim hırsızlar tarafından çalınmış. Kupayı film boyunca izleyin. O da çok büyük bir sembol. Özellikle toprağın üzerinde durduğu an. Anlamsız.. Saçma.. Absürdün merkezi. Ölümün varlığına rağmen yaşamın anlamsızlığı. Bir Rumun cami cami gezmesi ya da bir Türkün, Balkan topraklarında kendi memleketiymiş gibi yürümesi... Toprak tektir. Tüm canlılara aittir. Çünkü eninde sonunda gideceğimiz yer de topraktır. Suya bırakılan Paganlar, Yakılan museviler, yahudiler de şamanların çağırdığı ruhlar da sonunda toprakta buluşurlar. Tek mühim olan gerçek yokoluştur. Varoluşçu bir tema ile yokoluş üzerine politik, felsefi bir fantezi. Varlık üzerine bu kadar eser varken hatta çoğu kendine sanatçı diyen müsveddeler ve halkın yüksek sanat zehirlenmesine maruz kalan aydınları var olmak için üretim yaparken Ali Atay ve Ertan Saban öyle bir senaryo yazıyorlar ki yokoluş içinde varlığı var ediyorlar. Ölen insanlık, dostluk, sevgi, samimiyet, vefa, vicdan, merhamet. Oysa yaşaması, yaşatılması gereken de bunlar değil mi? Ölmesi gereken hainlik, kalleşlik, kardeşi kardeşe kırdıran bencillik, inat, ısrar, hınç, öfke, savaş! Bu film savaş karşıtı değil barış yanlısı bir filmdir. Ve dünyada var olan bu yüksek tansiyonu sadece limonata düşürebilir.
beklentimin kat kat üstünde çıkmış olan senelerdir ertelediğime çok üzüldüğüm bir yol filmi.
ali atay kamera arkasına geçtiği ilk film için çok başarılı olmuş. yer yer sabit çekimler, türkiye için çok da alışılmadık kamera açıları, kullanılan renkler ve son olarak samimi oyunculuklar. yakın tarihli türk sinemasında favorilerim arasında yerini aldı. filmin muhtemelen tek eksi yönü sesler. birbiri üstüne binen, çoğu zaman boğuk olduğu için anlayamadığım replikler oldu, canları sağolsun
Samimi, farklı bir tarzı olan ve fazlasıyla gerçek bir hayatı izliyor hissi yaratan bir yapım.En çok oyunculukların doğallığını sevdim. Orta, kendi halinde bir filmdi.
Son dönemde çekilmiş en iyi Türk filmlerinden. Ali Atay'ın ilk yönetmenlik deneyimi böyle güzel bir film ile başlamış olması gelecek yapımlar için umut verici. Ertan Saban inanılmaz iyi. Şehreminispor, Ciguli gibi sembolleri görmek duygulandırdı. 8/10
Güldüm. Gerçekten ihtiyacımı olan şey gülmek ve bu film bize onu sunuyor. Ev filmi gibi, hiçbir cümlesi yabancı gelmeyen her şeyin doğal olduğu bir film. En güldüğüm yer ise sanırım Bulgar'daki düğün sahnesi... Emeği geçen herkese teşekkür ediyoruz.
Şimdiii, Makedonya göçmeni oluşumu ve çocukluğumun paşada geçmiş olmasını es geçerek direk söyleyebilirim ki, küfrü bol olmasına rağmen çokça güldürdü beni. Karakterlerin ikisi de o kadar sıcak ki.. Ara ara dram sahneleriyle de güzel hoş bir film olmuş.
Biraz yol bîraz komedi biraz da dram filmi ve üçünde de başarılı oyuncular da bi o kadar iyi. Hatta bi çok yerde doğaçlama oynadıklarını hissettiriyorlar. Çok üst seviye değil ama güzel seyirlik bir film 7/10
7.3 / 10
ali atay kamera arkasına geçtiği ilk film için çok başarılı olmuş. yer yer sabit çekimler, türkiye için çok da alışılmadık kamera açıları, kullanılan renkler ve son olarak samimi oyunculuklar. yakın tarihli türk sinemasında favorilerim arasında yerini aldı.
filmin muhtemelen tek eksi yönü sesler. birbiri üstüne binen, çoğu zaman boğuk olduğu için anlayamadığım replikler oldu, canları sağolsun