Koltuk Belasi (1990)

televizyonda yayınlamayacak kadar gerçek

Kartal Tibet'in parmağı olduğu belli oluyor. Arka arkaya 20. yüzyılın filmlerini izleyince bir şeyler hakkında fikir sahibi oldum. (Sanırım bunlarda yeşilcam olarak adlandırılıyordur). Her her ama her filmde para lafı yapılması sinirimi bozarken Kartal Tibet ne yaparsa yapsın gönderdiği mesajlarla farkını ortaya koyuyor Hatta geçen haftaya kadar Kemal Sunal olan hayranlığım Kartal Tibete doğru kayıyor. Koltuk belasıda koltuğun suçu kendinde bulması üzerine başlayan harika bir trajikomedi. Hele o koltuğa bir otursun neler değişir neler repliğinde Kemal Sunalın değişmeyeceği beklenirken olanlar. Yönet Ulan herkesi yönet! Padişahsin Ulan sen padişahsin repliği ile sona ulaşıyor ve ipin ucu kaçıyor. Kültler arasına adını çoktan yazdırmış kendisi ben kimsem yorum yazmak ne düşüyüsa. Laf olsun yorum dolsun

EN İYİ KEMAL SUNAL FİLMLERİNDEN BİRİ Hikayeyi (kitabı) hiç sıkmamacasına işlemiş. Kemal Sunal, bu filmde klasik Şaban tiplemesinden daha fazlasını, oyunculuk performansını da göstermiş. Kesinlikle izlenir.

Başımıza ne geldiyse koltuk belası yüzünden geldi. Bunuda zaten espirili bi şekilde bize Kemal Sunaldan başkası anlatamazdı

Zühtü, işten eve, evden işe giden kendi halinde bir vatandaştır. Yaşadığı beldede belediye seçimleri yaklaşmaktadır. Zühtü Bey, Devlet Millet Düzen Yüksek Parti’sinden (DMDYP) adaylık teklifi alır. Ailesiyle oturur konuşur, ortak bir karar sonucunda adaylığı kabul eder. Başkan seçilir seçilmez rüşvete, haksızlıklara düzenbazlığa, yağcılığa, kayırmacılığa son verir. Son verir vermesine ancak, parti başkanından uyarı alır. Zühtü Bey, bildik düzene uyum sağlamak zorunda kalır. Kendinden önceki tüm başkanlar, yolunda gitmeyen işler için hep koltuğu suçlamışlardır. Koltukla barışık olan Zühtü Bey, tüm direnmelerine rağmen sonunda koltukla düşman olur.