Örümcek kadının öpücüğü (1985)Kiss of the Spider Woman

Eşcinsel bir arkadaşımla yaptığımız bir sohbet sırasında İsrail ve Filistin savaşından habersiz olduğunu öğrendim. Ezelden beri var olan, bitmek bilmeyen bu amansız savaşı bilmeyişi yaşadığı konforlu ve lüks hayattan kaynaklıydı. Filmi izlerken bu durumu çok düşündüm. Evet erkek ya da kadından çok daha duyarlıdırlar kabul ediyorum ama filmdeki eleştirilerden birine de cuk diye oturuyor bu durum. Sosyal, siyasi haberlerden gündem bile olsa bir haber yaşayan eşcinsellerin(bütün eşcinselleri kastetmiyorum) aslında politik bir duruşları olmadığını gösteriyor. Bu düşünceye dayanarak lümpen olduklarına kanaat getirirseniz bu bir yargı olur. Aslında düzen güçlerinin yapmaya çalıştığı insanları ötekileştirerek ruhlarını yok etme eylemini kendi kendimize yapıyoruz. En yakınımızdakileri ötekileştirerek. Yer yer Nazi - French Resistance film sahneleri ile izleyicide yaratılan romantik ve aksiyonlu sahneler siyasi suçlu ve homoseksüel iki karakterin dünyayı nasıl gördükleri ile ilişkilendirilmesine destek oluyor. Biri Nazi propagandası kısmını görürken diğeri sadece anlatılan filmde geçen aşkın romantik yanını görüyor ve bu durum etkileyici bir eleştiriyi ortaya çıkarıyor ikisinin de birbirlerindeki romantik kavgayı göremiyor oluşunu. Cesaret, güç gibi olgular karşılaştırılıyor ve bunun sonucunda bize yargı seçeneği doğuyor. Bu tuzağa düşenler birbirimizi ötekileştirmeye müsait ortamı düzen güçlerinin hazırladığını göremeyenlerdir. Kendi konfor alanından uzaklaşmayanlar. Gerçek lümpenler bu kişilerdir. Düşmeyenler ise örümcek kadın tarafından bir kez öpülüp hayallerini mücadeleye dönüştüren gerçek kahramanlardır. Filmin sonunda elde ettiğimiz güçsüz, cahil, duyarsız gibi suçlamaların geçersiz kılınması kendi kendimize çektirdiğimiz işkencenin kanıtıdır. Bırakın bu kadar çok suçlu damgası yemiş masum, vicdanlı, merhametli insanlar varken bir de sizler suçlu yaratmayın diyor adeta. Neden mi çünkü bir sonraki aşama olan pişmanlık, insanın kendini suçlu ilan etmesidir.

ön planda anlattığı dikta rejiminin getirdiği değişmez sonuçların dışında; muhaliflerin, eşcinsellerin, genel olarak "ötekilerin" maruz kaldığı faşist baskıyı dolaylı olarak çok başarılı yansıtan iç burkan bir dram. oyunculuların performansı gerçekten saygıyı hak ediyor.

Neredeyse çocukken izlediğim ve çok sevdiğim bir film olmuştu. Hatta okul sıralarına Molina ve Valentin adlarını kazıdığımı hatırlıyorum. Çok ince dokunmuş ve şefkat dolu bir hikayeydi; beni çok etkilemişti. William Hurt rolünün hakkını fazlasıyla vermiştir; eşcinsel biri ancak bu kadar harika oynanır.