King Lear (2018)

Çok bir şey yazamayacağım bir film. Postmodern bir anlayışla Lear'ı baştan yaratarak belki ulaşılamamış izleyicilere sesleniyor evet ama çoğu önemli noktada ciddiyetsiz kalıyor ve tabi ki postmodernizmin aktarım kısıtlayan bir yanı olduğunun da gerekçesi oluyor. Özgün Lear'ı bilenler bilir Britanya'nın Fransa, Burgonya krallıkları arasında paylaşılamaması, sınırlar çekilmesi, iç ve dış politikaların merkezi olarak tarihte belki de en büyük örneği vermesi bakımından çok önemli bir eser. Ne yazık ki düşük bütçedir, kısa zamanda çekilmesidir vesaire bir bahane olamaz. Bu risk zaten bizde Anthony Hopkins var, Jim Carter var, Jim Broadbent, Emma Thompson, Emily Watson var diyerek alınmış gibi. Bunları görmezden gelsek bile yeni bir şey söylemiyordu film. Edward Bond gibi evrensel anlatırsın ya da distopik ve ütopik bir dünya kurarsın anlarım ancak başka bir dönemde gene Britanya'yı anlatmanın anlamı ne yani 2018 yılında. Oyuncuları uğruna izlenir ancak. İzlendi de.

Asıl eseri okumuş, tiyatro halini Haluk Bilginer'den izlemiş biri olarak gayet beğendim. Güncel bir uyarlama yapılmaya çalışıldığından tam oturmayan yerler var elbette( düello ve elçi sahneleri) ancak Anthony Hopkins'in Lear'ı baştan sona o kadar iyi ki filmden bir saniye dahi kopmanıza izin vermiyor. Düşük bütçesine rağmen görüntü yönetmenliği ve set tasarımı da hiç fena değil. Dediğim gibi sırf Hopkins'in üstün oyunculuğu için bile izlenir.