Üzgünüm ama bu ne iğrenç bir filmdir. İlk başlardaki gerilim, gizem, merak ve sahne geçişlerindeki sanatsal metaforlar güçlü iken yirmi dakika geçiyor ve film nalet bir yere sürükleniyor. Efektler yama gibi duruyor. Nedensizce birbirini sevmeyen mürettebat, geneleve giren Japonların samimiyetsiz tavırları, iletişimden yoksun ve sürekli sinirli gözlüklü kel Japon.. Bari cevapları verin. Soruyu sordunuz madem. Neyse uzatmayacağım Tahran saldırısındaki Ata olan Haru-Chan'in ve Mustafa'nın soyundan olan karakterler de çok kısa, eksik ve yavan anlatılıyor. Japonlar Türklere gereksiz tapıyor. Hele o son halka sesleniş.. Sanki herkes Ertuğrul fırkateynini biliyormuş gibi bir anda karar vermeler falan. Birbirini sevebilen ve iletişim kurabilen güçlü ilişkileri olan Türk toplumu bırakın lütfen.. Böyle sahtekarlık mı olur. Biz birbirimizi sevmeyi beceremeyen bir milletiz. Yemiyoruz bu ayakları. Lütfen bir daha bu kadar kötü film çekmeyin. Onca oyuncu, müzik ve iyi işlenebilecek bir senaryo berbat edilmiş.
Hikaye güzel ve acı verici. Filmin Ertuğrul olan kısmı başarılı ve duygu yüklü, japon halkının fedakarlıkları güzel ama sanki geminin yolculuğu hızlı geçilmiş, bir de şu Mustafa ne gıcık adam, doktorla konuşmalarında tek kelime etmedi ya!
ikinci yarısı ise hikaye güzel ama senaryo ve film açısından hiç olmamış ve eğreti durmuş, filme koymak için koymuşlar Tahran olayını...
Yazık olmuş. Görsel efektler yer çok sırıtsa da teknik olarak türk filmleri içersinde vasatın bir tık üstünde sayılır. Muhtemelen kültür bakanlığından destek kapmak maksadıyla fazla idealize edilmiş, süper iyi kalpli japon ve türk tasfiri inandırıcılığa büyük darbe vurmuş.. Tarihi bir film olmaktan ziyade fantezi ürünü bir filme dönüşmüş, yazık olmuş...
Böyle bi konunun ele alınması güzel amaa bişeyler eksikti filmde tam olmuşluk yok, yani "hadi bu konu güzel film yapalım" demişlerde zorlamışlar gibi hissettiriyo
Japonları, Japonya'yı ve kültürünü çok seven biri olarak, böyle derin bir konuyu süresine rağmen çok iyi işlediklerini söyleyemeyeceğim. Bazı yönlerden eksiklikleri vardı, nedense o duygu yoğunluğunu tam hissedemedim. Yine de beğendim, emeklerine sağlık, bu hikayeyi ilk kez bu filmle öğrendim, gururlandım, minnet duydum... Dilerim ki bu dostluk hiç bitmez... Ve tekrardan Türk-Japon ortak yapım filmler goruruz. :)
ikinci yarısı ise hikaye güzel ama senaryo ve film açısından hiç olmamış ve eğreti durmuş, filme koymak için koymuşlar Tahran olayını...