Heiran (2009)

İranlılar yoktan yere şiir yaratmayı çok iyi biliyor sinemada. Aşkı da, acıyı da, çileyi de, çaresizliği de ne güzel tanımlamış. Gönlüme taht kurdu bu film.

Bazı sahneleri çok beğendim her biri ayrı bir fotoğraf karesiydi sanki. Şiir gibiydi. Ama filmin tamamına bakacak olursak kısaca tanzimat dönemi romanı gibiydi. Ayrıca bu filmle bir kez daha anladım Afganlar İran'ın Suriyelileri.

Replikleriyle yorumlarıyla son zamanlarda sıkça rastlar oldum. Özellikle "Biz aşkı yanlış filmlerden öğrendik" diye başlayan bir yorumla dayanamadım izledim. Çok şey söylenebilir bu filmle ilgili ama ben bişey demiyecem İran yapımı sevenler kaçırmasın demekten başka. (Sonu çok acıttı bea)