Atalarımızın Bayrakları (2006)Flags of Our Fathers

Letters From Iwo Jima'nın karşı pencereden gösterilen hali. Tabi işin içinde Amerika olunca strateji ve savaş taktiği yerine nasıl para kazanılabilir medya nasıl yönlendirilebilir kullanılabilinir üstüne giden bir hikaye. Bu filmi Iwo Jima'dan sonra izlemek daha anlamlı bence. Bir çok ortak sahneleri de mevcut. Tabi bencce film onun kadar etkileyici değil. Çoğu yerinde sıkıldığımı bile söyleyebilirim.

Yönetmen ve yapımcı her şeyi değiştiriyor. Eleştirel ve duyarlı bir yapım. Savaş kahramanlarına bile zaferlerini istedikleri gibi yaşama şansı verilmiyor. Her şey kapitalizme hizmet etmeli. Herkes bono almalı. Kahramanlara bile ırksal ayrımcılık yapılıyor. Hayatını başkaları tarafından ele geçirilen kendi topraklarının savaşına adamış bir kişiye bile. Farklı karakterler ve düşünce yapılarıyla politik yanı kuvvetli ama apolitik olması gerektiğini ancak olamayacağını gösteriyor. Kurgulanan bir tarihi olayla aslında her şeyin bir kurgu oluşu aktarılmış. Filmin kendi kurgusu zor değil biraz kafa yormak gerekiyor sadece ve algı açık izlenmeli. Ama beni sonu çok etkiledi. Sanki herkes cennette yeniden birbirine kavuşmuş gibiydi. Özgürlüklerini yaşamalarına izin verilmesine çok şaşırarak bu an sahnelendiği için ayrı bir etkileyici olmuş. Sıhhiye! kelimesinin sürekli tekrarlanması devletlerin eksik, sakat oluşuna bir gönderme ve saldırma aslında. Ölen askerlerin kurtarılamayışı bir amazing grace operasyonu olmuş ve aslında kurtarılamaz devletler ifade edilmiş. Kahramanlara ihtiyacımız vardır. Önce sevdir sonra öldür. Hükümetlerin en iyi kartı en sağlam kurgusudur.