First Man (2018)

Öncelikle Neil Armstrong filmi olarak gayet güzeldi, büyük başarılarının altında ne enkazlar var bilmek şahsen hoşuma gitti, oyunculuklar da gayet güzeldi, film durağan ilerliyor ama bu insanı sıkmıyor, ama uzay ve deneme sahnelerinde midem bulandı başım döndü iliklerime kadar hissettim çok kötü ama film açısından da başarılıydı bu etkileşim

Evet "Aya çıkıldı, Ay'a ayak basıldı" okuyoruz ya da cümlesini kuruyoruz kolayca ama gel de bir sor bakalım nasıl çıkıldı filmi olmuş. O denemeler, zorluklar, başarısızlıklar,kaybedilenler, ölüm korkusu, ailesinin endişeleri... Bildiğimiz bu çok anlamlı başarının altındaki bilmediğimiz gerçekleri işlemiş film. Biyografi ve aile filmlerini seviyorum ikisinin birleşimi olan bu filmde oldukça güzeldi.

Bu bir yaşasın amerika filmi değil. Ay'a gidicez nasıl ve ne şekilde, ne gibi teknik yöntemlerle gideriz filmi de değil tam anlamıyla bir Neil Armstrong filmi. Neil'in bu zorlu süreçte yaşadıklarını, ailesini hatta geçmişini anlatıyor olmasını sevdim. Film durağan olmasına rağmen sıkıldım da diyemem. Bence başarılı bir yapım olmuş. Ancak filmin bir çok sahnesinde kameranın sallanması beni de rahatsız etti. Uzay mekiği sahneleri neyse de ozellikle filmin başlarındaki normal sahnelerde bile görüntünün sallanmasına anlam veremedim. Yönetmenin neden böyle bir tercih yaptığını merak ettim doğrusu. 6.5/10

Öncelikle filmin son yarım saati gerçekten çok etkileyici. ki zaten bu filmi izleyenler de aya ayak basan ilk insanı ve o anları merak ettiği için en dikkat çekici kısmın orası olacağını düşünüyorum. Geri kalan kısmı ise Armstrong'un özel hayatına ve aya yolculuk öncesi hazırlıklara dayanıyor. Bu kısımların sıkıcı olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Film ilk kez Armstrong aya ayak bassa da onu dünyada bekleyen bir ailesi olduğunu düşündürüttüğü için bana bu yönden hoşuma gitti gerçekten. Ayrıca güzel görünsünden ziyade gerçekçi görünsün diyerek çekilen uçuş sahneleri de hoştu. Bunun dışında orta kalitede bir film diyebilirim. Oyunculuklar çok etkileyici gelmedi bana belki de karakter donuktu ve Gosling iyi iş çıkardı ama hayranlıkla izlenecek bir performans görmedim. Tabi son dönemde Stephen Curry'nin açıklamalarıyla (kendisi şuan en tanınan basketbolculardan birisidir) bu ayda yürüme mevzusu oldukça gündemde Amerika'da. Kendisi ayda yüründüğüne inanmadığını açıklamıştı ve NASA ona geri dönüş yapmıştı ve ağırlayıp kanıtları göstermek istemişti falan. Neyse buradaki önemli olay şu ki bu filmi de daha fazla gündeme taşıyacağı ve istemsiz Oscar'a film adına pozitif bir etki edeceği. Sonuç olarak puanım ise 6,5/10

Bu zamana kadar teknik taraflarını anlattık şu Ay'a seyahat olayının bir de insan tarafndan anlatalım da, belki hala inanmayanlar vardır biraz içlerini titretiriz demiş muhterem Amerikalılar. Bir de ödüllere boğarız diye de düşünmüşler sanki,ya da bana öyle geldi :) Ryan da hiç olmamış , role girememiş derler ya oyuncular kendi aralarında, işte öyle olmuş aynen. Süresinin uzunluğu da cabası. Sadece bu tür görevlerle haşır neşir olan insanların yakınlarının yaşadıkları, yaşayabilecekleri kısmı beni biraz düşündürdü. Ama genel olarak çok sevdiğim bir film olmadı ne yazık ki. Yine de izleyeceklere şimdiden iyi seyirler...

Arcadia'ya katılıyorum. Sarsıntılı görüntüler rahatsız ediciydi. Amerikalılar veya Akademi otoriteleri beğenebilir.

Film durağan ilerlediğinden mi bilmiyorum izlerken beni biraz yordu. Ay'a ilk ayak basan Neil Armstrong'dur bilgisinin ötesinde biraz da olsa özel hayatını ve zorlu sürecini görmüş olduk.

Chazelle'den bir çok iyi iş daha

Neil Armstrong'u bir insan olarak tanımak güzeldi. Önceden sadece aya ayak basan ilk insan olarak biliyordum şimdi ise çok daha fazlasını.

Filmi iyi ya da kötü diye değerlendirmeyeceğim. Bana geçirebildiği tek hissiyat, Oscar döneminin bir ürünü olması ve süresi ve dokunuşları ile Amerikan hassasiyetini empoze etmesi. Akademiye göz kırpmışlar.

Film çok yorucu. Sadece uzun olduğu için değil, gerçeğe yakın sahneleriyle uzay aracının içine defalarca girdiğiniz için haliyle baş döndürüyor, bazı yerlerinde mideniz bile bulanabilir, o derece. Tok giden de, aç giden de bir takım sıkıntılar çekti filmde:) Ben bunu olumlu olarak görüyorum, filmin içinde hissetmek en kötü his bile olsa, ilginç bir doyum olur benim için. Ryan Gosling i nedense bu rolde sevemedim. Armstrong gerçekte böyle biriyse, onu da sevmezdim sanırım. Çok donuk, ne hissettiğini bir türlü anlayamadığımız biri.Ne başarısına sevindim, ne acısına üzülebildim. Empati kurması acayip zordu. Bu sebeplerden keşke sinemada izlemeseydim dedim. Evde dinlene dinlene izlemek daha mantıklıymış. Armstrong un hayatı hakkında ciddi bilgilendim. Filmi de çok beğendim. Midesine güvenen sinemada izlesin.

Tarihe geçen önemli karakterlerden Armstrong'un, sürecin en başından sonuna kadar geçen sekiz yıldaki an ve an psikolojisini ön plana çıkaran, gel-git'lerine yönelen bir uyarlama biyografi. Önce bunu söylemek ve anlamak gerekli. Olayın siyasi boyutu veya Armstrong'un aile yaşamı ikinci planda. Bu açıdan epik beklentilere oldukça uzak. Sinematografi'de denenen farklı ve bazıları ilk olan teknik detaylar, Chazelle'in senarist kimliğini bir kenarda bırakıp yine ilk kez- yalnızca yönetmeye yönelmesi ve yine ilk kez bir uyarlama yönetmesi de diğer dikkat çekici detaylar. Spotlight ve The Post filmleri metinlerine verdiği önemli katkıyla dikkat çeken Josh Singer; Steven Spielberg'le beraber filmin uygulayıcı yapımcısı ve bu sefer senarist koltuğunda tek başına oturmakta. Filmin müziklerinin harika olduğunu da söylemek lazım. Arp önderliğindeki tınılar ruhunuza dokunuyor. Ryan Gosling bildiğiniz gibi- işini yapmış. İyi film ama mübalağa edilecek ve yüceltilecek bir tarafı bulunmamak da.

ancak bu kadar sıkıcı olabilirdi..