93 Yazı (2017)Estiu 1993

Sonuna kadar izlettiren sakin bir seyri var...İç yakıyor,hüzünlendiriyor,hatta ağlatıyor :( Film bi şekilde içine çekiyor sizi ...''93 yazı ''adı zaten ne olmuş ola ki adını böyle almış dedirtiyor..Fimi annesine atfetmesi beni bi hayli duygulandırdı...Final sahnesinde aklıma şairin şu güzel mısraları geldi '' İNSAN GÜLERKEN DE AĞLAYAMAZ MI?'' (Gözyaşları değerli küçük Frida ,oyunculuğun takdire şayandı doğrusu )

karakterlerin, tepkilerin ve yaşanılanların çok gerçekçi olmasının üstüne bir de küçük kızımızın yaşadığı süreç eklenince etkilenmeden -hatta ağlamadan- izlemek imkansızlaşıyor.

"Frida, sen neden ağlamıyorsun?” cümlesi yeterli sanırım.

Özellikle Frida'nın Anna ile anne kız oyununu oynadığı sahneye hayran kaldım. O jestler, mimikler nasıdı öyle? Tıpkı büyük bir insan gibi.. Annesini görmesekte kafamızda canlanması için iyi yansıtmış.

Spoilerı göster

Yönetmenin ilk uzun metrajlı filmiymiş. Kendi otobiyografik sürecini hiç duygu sömürüsüne vurmadan doğal bir havayla yansıtmış diyebilirim.

Ayrıca filmin çekildiği yerde kendisinin evlatlık gittiği yermiş.

Spoilerı göster

Frida'nin iç dünyasında yasadıkları okadar seyircide duygu sömürüne kaçılmadan okadar etkileyici anlatılmış ki gözyaşlarınıza hakim olamıyorsunuz.

finalde ise ne söylense az kalir insanın yüreğini daglıyor resmen.

Spoilerı göster