Dunkirk (2017)Bodega Bay

Nolan ve zaman döngüsüyle anlatılmış etkileyici bir savaş filmi. Güzel bir kurtarma operasyonu. Yer yer geren sahnelerle birlikte gelen o etkileyici müzikler şahaneydi. Beğendim. 7.5/10

Savaşın en ağır yönleri ekrana getirilmiş. Film ses konusunda bir harika. Biraz ağır geldi bana. Diğer tarafın gözünden de bir kaç sahne olmalıydı.

Kültürel emperyalizmin hayatımızda nasıl yer ettiğini bir kez daha görmüş olduk. İngilizlerin kaçış hikayesini kahramanca anlatan bunu yaparken Fransızları ötekileştiren karakterleriyle oldukça eleştiriyor İngiliz ulusunu. Halktır, mücadeledir, dayanışmadır çok anlamı kalmıyor. Gökyüzündeki esnek şartlarda yeryüzündekilerin kaderini belirleyen uçak bir tanrı alegorisi bariz ancak Nolan'dan hiç beklemezdim böyle bir şey çeksin. Efektleri ne derecede iyi kullanabildiğini mi göstermeye çalışmış nedir? Bir de bu filmden Nolan'ın en iyi filmi diye söz ediliyor ya çıldırmış olmalılar! Memento, İnception dururken ne hakla? Düşman tarafı kullanmadan gerçek düşmanlığın kendi kafamızda verdiğimiz hükümler olduğunu anlatmış bir savaş filmi, fazlası değil yani. 2017'de de o kadar övüldü ki iyi ki bekletmişim. İyi ki izlememişim. İzledim de ne oldu? Müzik ve durumun gerginliği bile bir şekilde noktalanmadı. Nasıl olurdu? Spekülatif kurgu yazılırdı. Almanlar belki Dunkirk'e hava saldırısı başlatırdı ve verilen onca mücadelenin anlamsız olduğunu, hayatın bu kadar basit ve anlık olduğunu anlatırdı. Varoluşsal bir dili olurdu; olurdu. Bu şekilde ne bir derinlik ne katmanlı oyunculuklar ne de kaderlerin birleştiği bir bütünlük var. Anlamıyorum. Sen öyle fikirlerle meydan oku ki; tanrıyı aciz bir konuma oturt, Karşı tarafın da tanrıdan beslenme hakkı olduğunu belirt üstelik bunu hiçbir mucize beklemeksizin, liderleri başta yok ederek göster, ondan sonra da kalkıp ürkek, meczup bir son yarat. Genç oyunculara piyar olsun diye onları tanıtmak için bir film gerekiyormuş da altından kalkamayacakları oyunculuklara da soyunmasınlar diye basit kişilikler seçilmiş. Ben bu adamları tanımıyorum ne izleyeceğim diye düşünen insanlar için döneminin popkültürel oyuncusu Cillian Murphy'i ve Kenneth Branagh'ı kullan. Amerikan olduğun halde hiçbir şekilde yardım göndermeyen Amerika'yı eleştirme. Üstelik bir de balıkçıları kullanarak proleter bir yapı oluştur küfür eder gibi. İşte bu emperyalizmdir. Görünmeyen büyük düşmanın bizim verdiğimiz hükümler olduğunu, insanın kendi kendiyle savaştığı düşünceleri, bir milyon İngiliz bayrağı arkasında bulanık kalmış. Nolan'In buna mecbur kalmadığını biliyorum. Bu bir algı politikası. Kadere bu kadar vurgu yapan bir filmde Nolan kendi aleyhine esir düşmüş.

Nolan neden böyle bir film yazmış ve yönetmiş gerçekten anlamış değilim. Başlarda filmin sessizliği, dinginliği farklı gelse de sonlara doğru tek düze bu ritim can sıkmaya başlıyor. Hele çaresizlik duygusunu asla geçirememiş seyirciye. Farklı zaman dilimlerini farklı bakış açılarıyla ele alışı tam bir fiyasko. Ayrıca sanki amatör bir yönetmen gibi göz ardı edilemeyecek sayıda çok fazla mantık hatası var filmde, bu sebeple tüm seyir zevkiniz bi anda uçup gidiyor.

Nolan öyle bir adam ki 350 bin askerin kaçışını adeta bir başarıymış gibi bize sunmuştur. Herhangi bir karakter için derinlik söz konusu değil, karakterler yüzey tutulmuş, olayın bütünü anlatılmıştır. Yüzeysel olduğu için biraz sıkıcı olabilir ama üç oscar kazanmış filmdir.

Sıkmıyor akıcı ama bittiğinde de büyük bir etki yaratmıyor. Savaş filmi sevenler beğenecektir.

İkinci Dünya savaşının kırılma noktalarından biri olan "Dinamo" operasyonunu konu alıyor film. Ayrıca başarısız politikacı ve asker Churchill'in de nasıl bir kritik karara imza attığını filmde izliyorsunuz (Detayları için "darkest hour"u izleyiniz :)|). Senaryonun ele alınışı ve çekim teknikleri ve sunumu açısından da başarılı.

Olumsuz eleştirilere kulak asmadan izledim ama cidden bi türlü merak uyandırmadı bende halbuki farklı konuları severim. Evet bi emek var güzel oyuncular var Tom Hardy Cllian Murphy gibi ama yinede yeterli hissedemedim. İstiyorsanız seyretmekte ısrarcı olabilirsiniz herkesin zevki farklı sonuçta.

Biraz gecikmeli izledim çünkü 2. Dünya savaşı temalı ziyadesiyle film izlemekten biraz sıkılmıştım. Ama Dunkirk bambaşka bişey, klasik savaş filmlerinden oldukça farklı. Bi kere Almanları hiç görmüyorsunuz; sanki çok güçlü olduğunu bildiğiniz görünmez bir düşmana karşı savaş var ve bu görünmezlik Hans Zimmer'in muhteşem müziği ile müthiş bir gerilim yaratıyor film boyunca. Farklı insan hikayelerini farklı zaman ve farklı mekanlarda anlatan paralel kurgu ise savaşın içinde yitip giden zaman ve mekan kavramına ve bölük pörçük insan hikayelerine müthiş bir gönderme bence. Klasik savaş filmlerinde görmeye alıştığımız şişirilmiş kahramanlık ve cesaret de yok bu filmde, sadece hayatta kalma mücadelesi var ki bunu da ayrıca takdir ettim. Az diyalogla yoğun duyguyu öyle başarılı veriyor ki karakterlere baya yakınlaştım izlerken ve oldukça etkilendim. En iyi film oscarını Shape of Water vasatından çok daha fazla hak etmiş esasen.

Biliyorum yine Oscar'ı kucaklayamayacak ama bizim gönlümüzdeki Oscar'ı çoktan aldı Nolan ve filmi Dunkirk!

İkinci Dünya savaşının farklı bir pencereden ele alındığı ve çok fazla eleştiriye maruz kalmış bir film. Sanırım en büyük sebeplerinden biri de Christopher Nolan. Filmin altında böyle birinin imzası bulununca beklenti zirvelere çıkıyor haklı olarak. Ancak yönetmenimiz bu sefer farklı bir yol denemiş. Anlatmak istediklerini daha farklı bir üslupla aktarmış izleyiciye. Tabi bir de filmin konusunu görünce vurdulu kırdılı aşırı hareketli ve efektlere boğulmuş savaş sahneleri bekliyor insan. Ama filmin amacı bunlarla izleyiciyi heyecanlandırmak değil. Burada amaç mağlubiyetin içerisinden bile bir kahramanlık hikayesi çıkarmak. Ve bunu çok da iyi başardıklarını söylemeliyim. Tam bu noktada beni üzen bir şey var ki o da şu; adamlar mağlubiyetlerini bile böylesine güzel işleyip anlatmış ve altından yine kahramanlık hikayeleri çıkarmayı başarmışlar. Bizimse tarihi birikimimiz bu kadar geniş ve zaferlerle doluyken doğru düzgün film yapıp da bunları anlatamıyoruz, daha sonraki nesillere aktaramıyoruz. Filmimize dönecek olursak konusu itibariyle yenildik ama askerlerimiz kahramanca savaştı, mücadele etti ve hiçbir şey yapmasalar da en azından hayatta kalmayı başardılar şeklinde bir konumuz var. Tabi askerlerin psikolojisi, vatanseverlerin o kahramanlık ateşleyen duyguları, halkın zor zamanlarda kenetlenmesi ve benzeri konularla da harmanlanmış. Ancak burada özellikle vurgulanan nokta savaşın sadece askeri başarılarla ölçülemeyeceği. Çoğu kez siviller gözardı edilir ve askerlerin kahramanlıkları ön plana çıkar. Ancak bu filmde sivillerin başarısı ele alınmış. Ve bu başarıyla birlikte aslında mağlubiyetle sarsılan bir cepheden kahramanlık hikayesi çıkarılmış. Bu açıdan yaklaşıldığında bence çok başarılı bir film. Filmin görsel olarak da doyurucu bir yönü var. Dediğim gibi efektlere boğulmuş bir film beklemeyin. Gayet doğal ve gerçekçi görüntüler kullanılmış. Bu da tarihi bir filmde başarıyı arttıran bir unsur olarak karşımıza çıkıyor. Oyunculukları da genel olarak başarılı buldum. Özellikle Cillian Murphy çökmüş bir askerin psikolojisini gerçekten çok iyi yansıtmış. O korku, panik ve çaresizlik hissini kısa bir süre görünse de çok etkili aktardığını düşünüyorum. Filmin müzikleri de insanı etkileyen cinsten. İzlerken duygularınızdaki dalgalanmaları destekleyen müzikler duyacaksınız. Özetle, savaşın farklı bir bakış açısıyla ele alındığı kaliteli bir yapım ve kesinlikle izlemeye değer. Şimdiden iyi seyirler :)

Nolan'dan böyle birşey beklemiyordum.

Savaşlar hep iki taraf arasında geçer. Birileri yenilirken birileri de yenmek zorundadır. Fakat bu filmde yenen tarafı, yani Almanları asla göremiyoruz. Nolan direkt olarak savaşın sonuçlarını göstermeye çalışmış. Bunu da mükemmel bir şekilde göstermiş. Çaresizlik, açlık, yorgunluk, her an patlayan bombalar, hayatta kalma mücadelesi şeklinde özetlenebilir aslında film. Her ne kadar askerlerin kurtuluşu ile bitse de aslında bu bir hezimet ve yenilme hikayesidir.

Savaştan ve savaş filmlerinden hoşlanmıyorum ama filmi çok beğendim. Müzik ve efektler, görüntüyle uyumlu ve çok etkileyici ve amaçlanan duyguyu yaşatıyor.

film çok beğenilmiş ama ben aynı görüşte değilim . sawaş filmlerini sewmiyor olsam filmin sonuna kadar bile dayanmazdım bir Nolan filmi olduğuna inanmakta güçlük çekiyor insan . çok sıkıldığım beğenmediğim bir yapımdı .