Djam (2017)Journey from Greece

Tony Gatlif'i sevin. Melike Şahin'i de :)

Sahneleri, kullanılan muzikleri, çekimleri... En önemlisi de ağır bir konuyu hissettirmeden isleyen bir film olduğu için sevdim.

adam neden 3 saat takıyor ??

Show spoiler

Bayıldım ya,bayıldım. Müzikler ve başroldeki kız kendine âşık etti beni. Açıp açıp şarkı söylediği ve dans ettiği sahneleri izliyorum. O mimikler, hareketler beni benden aldı. Zaten bize tanıdık çok öğe var haliyle filmde. Onlar da güzell bi lezzet katmış. Öyle boş bir film değil tabii. Yer yer hüzünlenirip, düşündürmesini de biliyor. Her şeyiyle bana hitap etti diyebilirim. Denemeye değer.

eğlendirir gibi yapıp düşündüren ve hüzünlendiren, sürpriz ile karşılaşmadığımız, bildiğimiz tony gatlif filmi. içerdiği detaylar nedeniyle pek de objektif yaklaşamadığımı da belirteyim.

"Nereden nereye, ne şartlarda yapılıyorsa yapılsın, göç büyük bir travmadır" sözünü, kendi üslubuyla işleyerek, çok iyi bir film yapmış yönetmen. Suriye'deki savaştan kaçıp Avrupa'ya gitmeye çalışan insanlarla ilgili yüzlerce dakikalık haber izleseniz hissedemeyeceğiniz hassasiyeti, film bir iki dakikalık sahneyle işliyor ruhunuza. Bir kez daha sinema sanatının gücüne tanık ediyor izleyenleri. Filmin ana karakteri, yirmili yaşlarının başındaki Djam karakteri müziğe aşık; her fırsatta bırakıyor kendini müziğe. Öyle aşık ki müziğe, müziği ve özgürlüğü kısıtladığını düşündüğü dedesinin mezarına işiyor olanca rahatlığıyla. Filmi izleyince Türkiye ile Yunanistan arasında neden sınırlar var ki diye sormadan edemiyorsunuz diyerek bitireyim.