Detachment (2011)

Kendi varoluş sancılarına rağmen, karşısındakilere var olmanın güzelliğini aşılama gayesinde, ayakta kalmaya çalışan bir öğretmen... Sadece ülkemizde değil, tüm dünyada ışığı giderek sönen eğitimi tasvir eden, iyi işlenmiş mükemmel bir psikolojik film. Darmadağın kelimesinin vücut bulmuş hâli. Andrien Brody tam da bu rollerin adamı. En başarılı performanslarından birini ortaya koymuş.

Bir okulun aslında yaşayan bir varlık olduğunu anlatan film. Öğretmenlerin ve öğrencilerin sayesinde gerçeklerin hayatta gerçekte olanların yansıtıldığı bir buçuk saatti. Kesinlikle kasvetli olmayan bir günde izleyin. Film hayatın gerçeklerini çok iyi yansıttığı için intihara meyillenebilirsiniz.

Adrien Brody'nin çok yakıştığı, birçok ödül almış bir festival yapımı. Kaye, History X'ten sonra izleyiciyi tekrar sendeletmeyi başarmış. Bu filmi yağmur eşliğinde, kasvetli bir akşamüstü seyretmiştim...
Sanırım yapılabilecek en yanlış zamanlamaydı.

Tebeşir çizimlerine bayıldım.Biz öğretmenlerin okul dışında boğuştuğu bircok sey var, tıpkı öğrencilerimizin yaşamaya çalıştığı hayat gibi...

Hayatımda izlediğim en özel filmlerden biriydi. İnsanın ruhuna dokunan bir o kadar naif bir o kadar sert. Günümüz dünyasın da insanların hayatta hissettiği boşluk. Bir kişiye yapılan iyiliğin hayatını nasıl değiştirdiği. Yokluğunun acıttığı . Toplumda varolduğumuz kendimizi görünmez hissettiğimiz anları her dakikası ayrı bir öğreti niteliğindeydi. Final sahnesi de haytlarımızı temsil ediyor

yumuşak.. ve bir o kadar sert.. hissetmemek elde değil.

Bas karakterimiz yalniz ve incinmis bir ogretmen... Bu kirilmis haliyle, cevresindeki yarali insanlarin hayatlarina ufak ama hatri sayilir dokunuslar yaparken aslinda kendisine umudun oldugunu hatirlatmaya calisir...
Hani bazi filmlerde kendinizi gorursunuz, ve sirf size ozel bir basyapitmis gibi seyredersiniz ya... Sanki oturdum ve ic dunyami izledim adeta. Bu yuzden hem bitmesini hemde devam etmesini istedim. Bitmesini istedim cunku aci vericiydi, devam etmeliydi cunku baska bir son olmaliydi. Gerilim filmi degildi fakat kendini hissettiren bir carpintiyla izledim. Derin anlam arayislarinda olan insanlarin hep bir umudu vardir. Bu buyuk umudun ardinda buyuk dalgalanmalar, yenilgiler, vazgecisler, fakat yine de israrci bir devam edis... Cunku umudunuz hala oradadir, isigi sonmeye yakin olsa dahi parlamaya devam eder. Bu film bir ice donus filmi. Size derinlerinizde tuttugunuz, belki gosterdiginiz belki gosteremediginiz yaniniza ayna tutuyor. Adrien Brody'nin ara gecislerdeki solo konusmalari efsaneydi. İzlenmesi gerekenlerden...

Gelecek "memuriyete bir kapak atayım da gerisi kolay" öğretmenlerinin eseri olduğu için böyle...böyle olduğu için bu kadar acı...Gençlerin umudu olmadığı yerde yaşamak ne kadar huzurlu olabilir?Öğretmenin öğrenciyi bir kukla öğrencinin ve ebeveynlerinin öğretmeni bir dadı(en iyi tabirle) gördüğü ama lafa gelince kutsal meslek dediği zihniyetlerin çağında umut nasıl yeşerebilir zaten?Soru çok ama kimse bilmiyor cevabı...Muazzam bir eğitim ve çevre tasviri...

Korkunç bir realite.

Saf mükemmellik örneği. Çok etkilendim, derin hissettim ve gerçekten çok sevdim. Bir kere izlemeyle bırakmayacağım ve her izleyişimde farklı şeyleri keşfedeceğim bir yapım. Gönülden tavsiye ederim.

Öyle bir zamana denk geldi ki bu film. İşte öyle bir zaman.

bütün o kaostan, hiçbir şey yapamamanın çaresizliğinden, geri çekilmelerden, her şey düzelecek demelerden sonraki kabulleniş, özet: ''bugün bir şeyin farkına vardım. ben hiç kimseyim. burada olmamalısın; ben burada değilim. beni görebilirsin, ama ben boşluğum.''

Oldukça gerçekçi , hayatın içinden bize kesitler sunan muazzam oyunculukla süslenmiş harika bir film.

öğretmenken genellikle okulda kendimi yalnız yapayalnız hissederim,görülmeyen,duyulmayan bir hayalet ya da köşede duran ama kimsenin dikkat etmediği bir çöp kovası gibi...kendimden çok şey buldum bu filmde.bir zamanlar gözümde en kutsal meslek öğretmenlikti şimdiyse en boktan şey bence...

''kendimi evimde gibi hissettim hiçbir veli gelmedi''