Close (2022)

Bu film beni kahretti ama sinirimden! Son zamanlarda izlediğim o özlediğimiz, saf sinemaya yakın en iyi filmlerden biri bu yapım. Nefis!Ama tabi ki oldurmamak için bu kadar uğraşılırdı. Duygu yoğunluğu çok yüksek, çocuk oyuncular bunu o kadar yalın yansıtmış ki ekrana ama diyalog yok arkadaşım. Senaryo namına bir şey yok. Evet kendi küçük dünyamızda başımıza gelenleri sessiz sedasız karşılıyoruz kimi zaman ama sinemada filmini bunun üzerine kurduğunda bize söyleyeceğin birkaç kelimende olsun lütfen, bassana arkadaşım bam telimize. Çatır çutur sars bizi, rahatsız et. Böyle şahane bir yapımda bu kadar kaçak güreşilmesi kalbimi çok kırdı.

Toplumdaki cinsiyet rollerini tek normale sığdırma çabası altında ezilen ve buna ergenliğin henüz çok başlarında maruz kalan gencecik bireylerin arkadaşlıklarının bir anda sarsılması, altüst olması sarsıcı bir dille tahlil edilmiş. Filmin diyolaglardan arınmış, neredeyse tamamen kendini duyguların derinliğine adamış olması az laf çok iş tezini doğrular nitelikte olmuş. Başkalarının ne düşündükleriyle kendimizi o kadar çok meşgul ediyoruz ki sırf dışlanmaktan korktuğumuz, imalı bakışlar, söylemler, işaretler gibi tüm çevre baskısından kendimizi koruma adına toplumda kabul gören yeni bir kimliğe evrilmeyi seçiyoruz. Ve yaptığımız bu seçimden pişman olup suçlulukla baş edişimiz ise kaçınılmaz oluyor. YAKIN olduğumuz herkesi, herşeyi aslında beyhude yere kaybediyoruz.

Film sinematografi olarak güzeldi. Hikâyesi ve işlediği olayın dönüm noktası elbette etkileyici, sarsıcıydı. Lakin biraz daha güçlü diyalogların olmasını isterdim. Yönetmene dair kişisel bir film diye düşünüyorum.