İkinci filmini Fox Kids sayesinde izlemiştim 9 10 yaşlarımda. Bugün 25 yaşında ilk filmini izledim ve 90'lar filmlerinde her şeyin daha masum olduğunu bir kez daha gördüm. Aile etkisi doruklarda, farklı karakterlerin bu anlamda ilişkilerini göstermesiyle her telden izleyiciye sesleniyor. Günümüz filmlerinde var olan yaratıkları değil gerçekten duygusal insanları görüyoruz. Bu gözü yaşlı dramlar insanlara duyar aşılamak anlamında pek çok yoldan daha insani. Eğer bir toplum bir şekilde yatıştırılacak ise bu, bu kadar masum yapılmalı. Filmin dramatik ve komik yapısının yanı sıra aslında çok önemli bir yere temas ettiğini de görüyoruz. Dünyada olmamızın esas amacı ne olursa olsun bir gün bunun anlamının kalmayacağı gerçeği. İşimize gelen her şeyi unuturken aslında hatırlamak istediklerimiz de gümbürtüye gidiyor niyeyse. Bu hafızanın kalıcı olabilmesi için ya kültürel bellek gerekiyor ya da gerçekten yaptığımız her şeyden memnun olabilmiş biri olarak hayata devam etmek. Ancak hayatın bize öğrettiği en önemli gerçek unutacağımız ve unuttuktan sonra hatırlamak istemeyeceğimiz gerçeği. İnsan sadece üzülmemek için bu kadar bencil bir varlıkken iyilik diye bir şeyin var olduğuna inanması güç. Yaşayan herkes bencildir. Birileri için yaptığımız fedakarlıkların bile bir anlamda bize bir dönüşü vardır. Aile çocuğunu doğurur ama belli bir zamana kadar bakmakla görevli olduğunu düşünür. O zamandan sonra çocuğun aileye bakmak zorunda olduğu düşüncesini doğrudan belli etmeseler de bu aslında hakikatin kendisidir. Ya da arkadaşlarımızla vakit geçiririz ama bu ya duygusal anlar paylaşmak ya da mutlu olmak için yaptığımız bir şeydir. Dost güç verir ama bu güç için dost edinmek isteriz. Yalnızlık en büyük korkudur. Ölüm bile yanında hafif kalır. Ama film aslında dünyada yalnız olduğumuzu gösterir. Aile gider, arkadaşlar gider, bulmuşsak hayat arkadaşımıza sığınırız. Ne için? Destek versin diye destek olur, sevilmek için sever ve mutlu olmak için mutlu ederiz. Romantik düşünce ile gerçekçi düşünce sürekli çatışır ve bize en büyük şeyi unutturur. Yanılsamalar, yansımalar ya da anlamlar dünyasında tek gerçek var o da hakikattir. Muazzam bir filmsin. Bu filmler sayesinde çok gözü yaşlı bir çocuk olup masum kaldığıma inanıyorum. Ama faydasını düşünerek verilen kararlarımın hiçbirinin nedeni ben değilim. Ve sorumlu tuttuğum şeyle de savaşmayı reddediyorum. Determinizm, nihilizm, egzistansiyalizm, idealizm vb hiçbirinin karşılığı yok hakikat hepimizin pragmatist varlıklar oluşu ve bunu biz seçmedik. Yalnız kalmamak için kalabalıkta kaldık.
Oldukça eğlenceli ve insanda eski duyguları yeşerten bir film özellikle çocukluğunu benimle aynı dönemde geçirenler için tabiki. Yoksa sinema olarak düşününce çok başarılı bir film sayılmaz. Benim için Stretch, Fatso ve Stinkie'yi görmek çok keyifliydi çünkü ufak yaşlarda çizgi roman tarzı bir dergisini alıyordum casper'ın ve bu üç karakteri çok severdim. Tabi insan kuzen Spooky'i de görmek istiyor. Öte yandan filmde beni duygusal olarak içine alan iki an oldu bu tür bir filmden hiç beklemediğim bişeydi aslında. Özellikle biri Kat yani başroldeki kızımız Casper'la öyle duygu yüklü bir sohbet yaparken bir anda aklıma Casper'ın aslında ölmüş bir çocuk olduğu geldi ve bu beni etkiledi. Özetle hoş anıları canlandıran hoş bir film. 7/10
Hiç unutmuyorum bu filmi cine 5 yayınlayacak diye 1000km ötedeki memleketime anneannemlerin yanına gelmiştim. Yani o kadar güzel daha doğrusu casper severler için ve çocuklar için güzel. Hemde biraz tatil yapmış olduk.
6.2 / 10
Hemde biraz tatil yapmış olduk.