Café de Flore (2011)Café de flore

2 oldu izlediğim filmi, izlediğimi unutup tekrar izliyorum "ben bunu izlemiştim galiba ya" diye diye. merkür retro etkisi herhalde :D ama iyi oldu, güzel oldu.

Depderinlerden beni etkileyen bir film oldu ...

Aynı filme 3 kere başlasam sonunu bu şekilde hayal etmezdim, dram türünde oldukça farklı bir yapım olmuş. Düşününce üzücü hiçbir şey yok ama neden ağlıyorum ?

Film insanı darma duman ediyor desem yeridir. Kenarda gizli saklı kalmış ama baş yapıt filmler olur ya bu da öyle bir şeydi. İlk başta adapte olmakta biraz zorlanmadım değil ama sağ olsun müzikler bir şekilde o sabırı aşıyor ve heyecanla izlemenizi sağlıyor. İnsanın zihnini, bedenini aynı anda mutluluk ve hüzün nasıl geçiriyorsa öyle bir etki bıraktı. İyi ki de izlemişim.

Filmin finali pek sevdiğim bir şarkı ile olunca, karışık duygular içerisine girdim ki, film beni epey dağıttı. Süresi uzun olmasına rağmen(Olan biten ilk yarıda zaten belli oluyor) seyrederken hiç sıkılmadım. Bunun pek tabii sebebi Vanessa Paradis. Alt metin her ne kadar tasvip edilmese de, film sonunda insanın içinde bir burukluk olduğu da aşikar... Terk edilmek hüznü beraberinde getiriyor...

Son zamanlarda izlediğim şüphesiz en lezzetli film oldu.

aslinda bakinca tam benlik degil diyecegim bir film. azcik azcik arabeske bagliyor ama nedense sevdim. muzikleri, ortami, git gelleri atmosferin beni kendine cekti. oyle reankarnasyonunu, ruh esini bilmem ama film de dingin bir ragmenlere ragmen suren sevgi dusuncesi her seye ragmen hosuma gitti.sinirlanmayan sevgileri anlatmasi bana hayatimdan bir bolumu gosterdi sanki. aslinda anlatilan duygular cok zorlama gibi geliyor aldatma, down sendromlu cocuk- bunlari bir filme koy prim yapar ama oyle zorlama hissetmiyorsun. daha cok hayatimin icinde bunlar duygusu yasatiyor

Her sahnesini pür dikkat izlediğim, müziklerle kendine kaptıran farklı, ilginç ve güzel bir film. Anlamadığım bazı noktalar olsa da, parçaların birleştikten sonra oluşturduğu resim hoş bir şaşkınlıktı. Film bittikten sonra 'Vay be' dedim ve müzikler hala kulağımda dans ediyor. :)

Siz bakmayın filmin Kanada yapımı olmasına yapımda emeği geçenler Fransız ( Kanada ile ilgili olan kısımda filmde arada iki kelime İngilizce diyalog, Kanada Quebec şehri orası da zaten Fransa sayılır). Diyeceğim o ki Fransız sinemasının etkisi ile ortaya çıkan sorumuz: Aile içi cinsel ilişkilerde bedenler söz konusu olunca Ensest denirken ruhlar söz konusu olunca ne demeli...

spoiler/Nasil kacirmisim,kendi adima gec kalmisim.Kafamda deli sorular;ruh esi ve ruh ikizi?!?Bulunduklari bedende kavusamayan ruh esleri,baska zamanda baska bedende kavusabilir mi?Hayatimin adami dedigin kisi ruh esin degilde,ruh ikizin olabilir mi?Carole in ruh esinin aslinda sadece ruh ikizi oldugunu ogrendigi andaki travma ve bunu buyuk bir olgunlukla sindirmesi(dugunlerine gitmesi hatta)?!Reenkarnasyon uzerine derin sorgulara surukleyen,muhtesem fotograf karelerinden ve muziklerden olusan film.Filmin baslarindaki Vanessa Paradise in metro camina yansiyan ciglik sahnesi ve filmin son karesindeki fotograftaki Vanessanin goruntusu en begendigim sahneler

Show spoiler

.Kafamda deli sorular?!?

5 ay sonra izlediğimde; O harika efektler ve müzik, beni sarıp sarmaladı. ve filmin ortalarında İbrahim Sadri'nin şiirini anımsadım... ....Öyle kolay mı öyle kolay gitmek, Her şeyi, bu İstanbul‘u, o sevdiğin adaların kokusunu, Mısır çarşısını, Eminönü‘nün balık ekmeğinii, Beyoğlu‘nun sinema salonlarını, birlikte beklediğimiz 28 numarayı, Unutmak öyle kolay mı, öyle kolay....,

Çok dikkatle izlenmesi gereken muhteşem bi film.Neden daha önce izlememişim diyorum şu an.Reenkarnasyon ve karma felsefesine dayanarak yapılabilecek en başarılı film böyle bir şey olurdu herhalde.Geçmiş yaşamlardaki karmik borçlar,filmdeki medyumun deyişiyle "yuvaya" giden yolda ruh eş(ler)inin birbirine tekrar tekrar refakat edişi,her hayatta öğrenilmesi gerekenler (filmde bağışlamak ve özgür bırakmak üzerinde durulmuş) ve daha iyiye gidebilme duygusu öyle güzel anlatılmış ki her karesinde tüylerim diken diken oldu.Ayrıca sahne geçişleri şahaneydi ve filmin ilk dakikasından son dakikasına kadar içinizde değişik bir coşku ve heyecan uyandıran muhteşem müzikleri de büyük bir övgüyü hakediyor.Mutlaka izleyin.

Bulunduğum ortamdan dolayi ilk bir saatini sessiz izlemek zorunda kaldım ve zaman geçmek bilmedi, bitse de gitsek modunda izledim. Sonra sesli izleme fırsatı buldum, aradaki fark inanılmaz büyüktü. Olaylar daha mı heyecanlı hale geldi, Hayır sadece bir filme muziklerinin katkısının bu kadar fazla olacağını tahmin etmedim. Tuylerim diken diken izledim geri kalanını. Finalinde içime bir şey saplandı sanki. Vanessa Paradis sinemaya bir lütuftur bence. Bu filmde daha iyi anladım.