But I'm a Cheerleader (1999)

natasha lyonne hatrına tekrar izleyeceğim.^^

Filmde güzel bir "normal" hayat eleştirisi var,hetero yaşama koşullandırılmaya çalışılan bir eşcinsel yeniyetmeler topluluğu,kendi tabirleriyle "normal" hayata ayak uydurabilmek,kendilerine biçilen erkek ve kadın rollerini başarılı bir şekilde giyebilmek için aileleri tarafından bir "hetero" kampına gönderilir.Her ne kadar kafalarına bu normal hayat klişeleri kazınmaya çalışılsa da onlar zaten oldukça normal olan hayatlarına tekrar dönüp özgürlüklerine koşar adımla kucak açacaklardır.

Gülümsetti doğrusu.