Bohemian Rhapsody (2018)

Sen ne kadar güzel bir grupsun QUEEN. Sabahtan aksama kadar günlerce şarkılarını dinlesem asla bıkmam sıkılmam. Bu parçaların verdiği tat çok başka. Bu kadar güzel işler yaptığı için Mercury i saygıyla anıyorum ve onu anmamıza sebep olacak bu film iyiki çekilmiş. Ama bende "daha iyi olabilirdi" diyenlerden olacağım. Tabi böyle birinin biyografisini yapmak çokta kolay olmasa gerek ama böylesine yaşanmış bir hayatın filmi daha da iyi olabilirdi. Gene de mutlaka izlenmeli!!

Her ne kadar beğensem de asıl beklediğim sertliği maalesef bulamadım. Rami Malek'in performansı çok iyiydi ancak Mercury'e hiç benzetemedim. Makyaj özellikle bu konuda oldukça sırıtıyordu. Özellikle sinemada Queen müziklerini neredeyse 2 saat dinlemek elbette çok zevkli ama keşke Mercury'in yaşadığı onca karanlık olay varken bunları bu kadar tatlı tatlı anlatmasalarmış.

Filmin iki yanını beğendim. Biri Rami Malek ki üzerine düşeni fazlasıyla yerine getirmiş diğeri ise Live aid kısımları. Ozellikle Live aid kısmında adeta konseri siz de yaşıyor siz de o ana ortak oluyorsunuz. Bunlar dışında ise film sadece yeterli olarak kalmış fazlası olamamış. Ben daha epik daha duygusal bir şeyler bekliyordum. Bence Mercury bundan daha fazlasını hakediyor. Filmin baş kısımlarının çok hızlı geçilmesi ve diğer grup üyelerine yeterince vakit ayrılmaması gibi eksi yönleri var. Izlerken hep daha iyisi olabilirdi dedim hala da oyle düşünüyorum. 7/10

Ayrıca film boyunca "Show must go on" u bekledim koya koya yazılar çıktıktan sonraya koymuşlar pek doğru bir tercih gibi gelmedi bana.

Spoilerı göster

Freddie Mercury gibi bir efsanenin biyografi filmi bile Rami gibi bir efsane yaratmış... Diğer biyografi filmlerinden farklı, gayet sürükleyici... İzlemeyen kalmasın...

Filmden etkileneceğimi düşünüyordum. Beklentimden daha da fazla bir etki bıraktı. Rami Malek aldığı ve alacağı ödülleri sonuna kadar hak diyor. Filmi zirveye taşımış. Diğer rollerde oynayan kişiler içinde aynı durum söz konusu. Bazı kısımlar çok hızlı geçilmiş ama bu kadar süreye sığdırmak zor olsa gerek. İnsan, Live Aid konseri kısmından sonrasını çok merak ediyor.

İlk yarıdaki fazla hızlı akan senaryo dışında sevdim filmi. Adeta bir konser havasındaydı, Rami zaten filmi alıp götürmüş ama yan roller de çok başarılıydı bana göre. Live Aid kısmı aşırı güzel olmuş. Belki çok daha epik bir film olabilirdi ama yine de izlemeye değer.

Rami'yi pek sevmem. Eyüp merkez daha iy... burada okumayı bırakabilirsiniz. ?
İyi bir frameby okuyucusu olduğunu bildiğim Akademi juri üyelerine; Rami kardeşimi bu film ile birlikte oscar'ın en büyük adayı yapmazsanız çok ayıp etmiş olursunuz, oscar'ı vermeyin ama aday yapın. ?

10/10!!

Uzunca bir süre beklediğim bir yapımdı ancak benim için bir hayal kırıklığı oldu. Belkide bir Queen hayranı olduğum ve grup hakkında birçok bilgiye sahip olduğum için filmde farklı bir nokta yakalayamadım. Eğer Queen hayranı değilseniz sadece bir film olarak vasat, Queen hayranı iseniz filmin son 25 dakikası live aid in birebir canlandırması. Orjinali varken izlemesi bana mantıksız geliyor. Müslüm filminde neden müslüm gürses in kendi kayıtlarının kullanılmadığını sorgulamıştım ama bu filmden sonra iyiki öyle yapmışlar çünkü perde de playback i hissediyorsunuz ve çok yapmacık geliyor.

Dün gece izledim. Eğer ergenliğiniz sürekli Queen şarkıları dinlemekle geçtiyse filmi beğenmemeniz imkansız. Freddie'yi yansıtma biçimleri ve olayları anlatma şekli hepsi çok hoştu. Yalnız Freddie filmde gösterilenden çok daha wild bir yaşama sahipti.Çılgın rock'n'roll hayatının temsilcisi olmanın yanında kırılgan bir yapıya sahipti.Yalnız kalmak ve geceleri yalnız uyumak en büyük korkusuydu. Belki de bu yüzden sayısız insanla birlikte oldu, içindeki boşluğu bir nebze azaltmak için. Fred'in bu yönleri de yansıtılsa onu tanımaynlar için daha bilgilendirici olurdu.Sözün kısası iyi ki varsın Queen iyi ki var olmuşsun Freddie Mercury..

Uzunca bir süre beklediğim ve büyük beklentiler eşliğinde gittiğim biyografik bir yapım Bohemian Rhapsody. Queen grubunun efsane sesi Freddie Mercury'nin hayatına biraz olsun ışık tutan, grubun ortaya çıkışını ve patlamasını ele aldıktan sonra Mercury'nin sorunlarına yoğunlaşan bir film olmuş. Biyografik açıdan tam olarak istediğim düzeyde miydi bilemiyorum açıkçası. Sadece bu açıdan ele alırsak biraz eleştirilebilir noktalar mevcuttu diyebiliriz sanırım. Mercury'nin hastalıktan sonraki dönemi fazla irdelenmeden bitiyor maalesef film. Oysa oradaki sancılı dönem ve yaşanan dram daha iyi yansıtılabilirdi diye düşünüyorum. Tabi Mercury hayranlarına bir efsanenin çöküşünü izletmek yerine, hastalığı nasıl cesurca göğüslediğini ve dik duruşunu hiç bozmadan milyonların önüne nasıl çıktığını anlatmayı tercih etmiş olabilir yönetmenimiz. Yine de daha fazla üstünde durulması, filmi biyografik açıdan daha üst düzey bir noktaya getirebilirdi. Bunu bir kenara bırakacak olursak film geneline bakıldığında son derece keyif aldığım ve mutlu ayrıldığım bir yapımdı diyebilirim. Yorumuma birazcık eleştiriyle başlasam da büyük bir hayranlıkla tekrar tekrar izleyebilirim desem yalan olmaz. Çünkü daha önce hiçbir filmde yaşamadığım duyguları yaşadım. Size bu duyguları nasıl ifade edebilirim emin değilim ama denemek istiyorum.. Şöyle ki; Queen konserini Mercury'nin gözlerinden izlemek gibi muhteşem bir şeyi yaşattı bana bu film. Asla unutulmayacak bir film oldu sırf bu sebeple benim gözümde. Süresi biraz uzun olmakla beraber sıkıldığım tek bir an bile olmadı. Dolu dolu geçen bir filmdi. Şarkıların yapım aşamalarını da az çok gördüğümüz ve Queen'in nasıl büyük bir devrim yarattığına şahit olduğumuz bir yapım aynı zamanda. Efsaneleşmiş şarkıların ortaya çıkışını izlemenin verdiği zevk de gerçekten muhteşemdi. Ben bu kısımlarda şunu hissettim; hani anneniz evde en sevdiğiniz yemeklerden birini yaparken; siz büyülenmiş gibi, ister istemez, kokuyu takip ederek mutfağa adımızı atar ve annenizin nasıl büyük bir emekle, nasıl lezzetli şeyler yaptığına şahitlik edersiniz ya. İşte öyle bir şey. Şarkılar tek tek pişerken, koltuğunuzda onların eşsiz kokusunu alıyorsunuz. Şarkılara hafiften eşlik ederken de kendimi, sofra hazırlanırken çaktırmadan, ufak ufak bir şeyler atıştırmaya çalışan yaramaz çocuklar gibi hissettim. Oyunculuk konusuna da değinip bitirmek istiyorum. Gruba ve filme olan hayranlığım sebebiyle biraz fazla konuştum farkındayım. Ancak bu filmde övülmesi gereken önemli bir nokta da oyunculuk. Filmin oyuncu kadrosunu ilk gördüğümde Rami Malek konusunda ciddi şüphelerim vardı. "Acaba bu rolü kaldırabilir mi? Doğru bir seçim mi? Daha tecrübeli, büyük rollerde yer almış bir oyuncu olamaz mıydı?" isyanları eşliğinde takıldım bir süre. Ancak tüm laflarımı ve şüphelerimi bana bir güzel yutturdu adam. "Valla helal olsun!" Mercury ancak bu kadar başarılı yansıtılabilirdi. Kendine has bütün o ifadeleri, tavrı ve hareketleri büyük bir başarıyla yansıttı ve izletti. Ödüllük bir performansı olduğunu düşünüyorum. İlerleyen zamanlarda haberlerini alırız büyük ihtimalle. Tabi filmin tek başarılı performansı Rami Malek'ten gelmedi. Ek olarak Ben Hardy de özellikle isyankar halleriyle ön plana çıkan oyunculardan. Listeye Allen Leech de izleyenleri şüphesiz ki aşırı sinirlendirecek performansıyla eklenmeli. Bu kadar gıcık ve itici olmak da bence başarı. Özetleyecek olursak; konusu, hikayesi, yaşanmışlıkları, muhteşem oyunculukları ve efsaneleşmiş şarkılarıyla bence kaçırılmaması gereken bir yapım. Kesinlikle ama kesinlikle izlemenizi hatta imkanınız varken SİNEMADA izlemenizi tavsiye ediyorum. O konser havasını daha iyi soluyabilmek için ;) İzleyeceklere şimdiden iyi seyirler :)

Oyunculuk, atmosfer, kostüm bunların zaten bir biyografi filminde tutarlı olması gerekiyor o yüzden bu bölümü geçiyorum. Bunun dışında filmin üstüne çok uğraşılmış bir kurgusu olduğunu düşünmüyorum. Biyografinin bile belli yek taşları vardır. Sanatla ilgili bir işi sanatın içinde anlatırken de sanatsal bir eleştiri görmek istiyor insan. Ne yazık ki bana göre Hollywood sinemasına çok çok yakın bir film olmuş. Parsiler sömürge halkı olarak fazla ötekileştirilmiş. Esprileri güldürdü hatta yalan yok kahkaha dahi attım. Tuvalet girişlerindeki kadın erkek cinsiyet sembolleri ile ilgili bir eşcinselin buruklaştığı o an dışında etkilendiğim bir an olmadı. Çok iyi gaza getiriyor. Müzikal değeri daha yüksek hatta. Ama biz yaptığımızı yaptık güldürdük, ağlattık, orgazm yaşattık paramızı kazandık bize müsaade deyip filmi bitirmişler. Hayatının AIDS epizoduna hiç girmemişler bile. Hatta o duygusallıkla bitirmemek için hype ın en yüksek seviyesine getirdikleri dozda bırakmışlar onu da eklemek isterdim. Üzülerek söylüyorum ne yazık ki sanatsal bir değer taşımıyor.

Rami Malek seviye atlayarak mega formuna ulaşmış. Queen hayranı değilseniz bile bu adam için bu film yine izlenir.

Tam olarak filmi size şöyle anlatayım arkadaşlar. Hani çook sevdiğiniz, hayranı olduğunuz bir kişinin konserine gideceğiniz zaman eliniz ayağınız titrer sevinçten dört köşe olursunuz sonra konser çıkışında o elinizin ayağınızın titremesi geçmiştir ama içiniz hala kıpır kıpır yüzünüzde büyük bir gülümseme olur ya hah tam olarak filmi izledikten sonra bunları hissettim. Bir daha, bir daha, bir daha izleyesim var.

çok çok çok beğendim..Zaten Queen hayranı bir kızım bir de bu film beni mahvetti. Hani konserlerde seyirci konumundan nasıl hissettiğini bilirsin ama sahnedeki kişinin senin şarkına seyirciler tarafından eşlik edilirken ki düşüncelerini, hissettiklerini bilemez ama merak edersin ya heh Rami Malek filmin son sahnesinde bunun nasıl bir his olduğunu gözleriyle bana hissettirdi. Çok etkileyici tüyleri diken diken eden sahnelerinin yanı sıra sadece Rami Malek'in mükemmel oyunculuğu konuşulmamalı elbette.. Gwilym Lee ve Ben Hardy'nin de oyunculuk performansları yabana atılmamalı.. Ah evet şarkılar bir de şarkılar var. Ne zaman Freddie şarkı söylese kendimi ona eşlik ederken buldum..Genel olarak filmin ritmi, oyunculukları çok başarılıydı. Hiç izlememiş gibi tekrar en baştan izlemek için can attığım filmler arasına bu filmde girdi.