Bohemian Rhapsody (2018)

Rami Malek harika oynamış. Müthiş bir biyografi filmi herkesin emeğine sağlık gerçekten..

Queen'den ziyade Freddie Mercury'in ruh hali, grubun kurulması, gruptaki varlığı, egosu ve sansasyonel hayatı ele alınmış. Filmin en güzel kısmı sonundaki Live Aid konserinin birebir canlandırılması, resmen o anı yaşadık. Queen sevenler için çok iyi bir film.

Önceden sadece dinliyordum. Şimdi şarkıları hissediyorum.

İzlediğim en iyi filmlerden biriydi. Freddy gerçek anlamda bir efsaneydi.

Güzel bir biyografi filmi. Gerçekten akıp gidiyor.

Cidden neden bilmiyorum ama beni uzun bir sure etkisi altina aldi. Sicak ve buruk bir film olmus. Ne bir fazla ne bir eksik. Rami Malek rolunun hakkini vermis de vermis. Siz de benim gibi cok buyuk bir Queen hayrani degildiyseniz filmi izlerken aa bu sarki da mi onlarinmis diye sasirabilirsiniz bircok sahnede.

Kulaklarımın pası silindi:) Böyle dev bir karakteri canlandırmak kolay olmasa gerek -tebrikler Rami :) Bu film sayesinde az bildiğim ya da bilmediğim Queen şarkılarını da ekledim müzik listeme ?

Her açıdan lezzetli her açıdan alkışlık her açıdan seyir zevki tavan bir filmdi. Oyunculuklar, senaryo, kostümler hepsi çok ama çok iyiydi. Müzikler ise vazgeçilmeziniz oluyor.

Quenn filmden önce sadece bilindik şarkılarını bildiğim bir gruptu. Bu yüzden filmi baştan sona tüü nasıl olur da bilmezsin tüü rezil diye içten içe hayıflanmalar ile izledim. Filmin konusu bence ilham verici etiketini müzikal, biyografi... gibi etiketlerden daha fazla giymişti. Bunda en büyük pay Freddie Mercury'nin o muhteşem dehası, kendine olan güveni, söz ve müzik konusundaki yaratıcılığı, öncü tavırları ve yeteneğiydi. Bunları herşeyiyle perdeye yansıtmayı ve bilen bilmeyen herkese hissettirmeyi başarmışlar. Özel yaşamından belkide çok daha fazla ilgi çekici abartı hikayeler çekilip alınabilecekken gerek ailesiyle gerek ikili ilişkileriyle olan kısımlar dozundaydı. Gelelim Rami Malek'in muhteşem oyunculuğuna film bitiminde herkesin Live Aid konserinin orjinal ve film versiyonunun montajlandığı videolardan birini izlemesini tavsiye ederim böylelikle oyunculuğu dahada anlam kazanmış olur. Eleştireceğim tek nokta ise grubun diğer üyelerinin biraz geri planda kalmaları ve Paul'un yeşilçam kötü adam karakteri sahneleriydi. Bitiş olarak Live Aid'in seçilmiş olması ise çoğu görüşün aksine benim için bir çöküş hikayesi hüznü izlemektense grubun ve freddie'nin zirvede olma önceliklerine hitaben mutlu ve amacına ulaşmışlığın gururlu hüznünü içeriyordu. Herşeyiyle mükemmel etkisinden çıkması oldukça zor bir filmdi. İzleyeli kaç hafta olmasına rağmen hala başka şarkılar dinleyemiyorum mesela.

Queen ve Freddy Mercury öyle büyük öyle dev ki, biyografik filme sığdırmak çok zor bir iş. Nitekim sığdıramamışlar. Konser sahneleri güzel, Rami Malek elinden geleni yapmış ama Freddy Mercury’ nin karizması bambaşka ona yaklaşmak pek mümkün değil. filmi hikayeleştirirken biyografi türünün çok klişe formüllerini kullanmalarını sevmedim, yüzeysel buldum.

Çocukluğundan beri Queen dinleyip, Freddie Mercury'nin sahne şovlarını izleyerek büyüyen yetişkin bir Serkan'ı çok fazla heyecanlandırmıştı bu yapım. Filmi beklerken acaba Freddie'nin özel hayatına fazlaca odaklanıp oradan bir ajitasyon elde ederler mi, ödül toplamak için insanların Freddie Mercury'e bakış açılarını değiştirirler mi diye korkmadım değil. Sanırım grup üyeleri de bu durumu düşünerek çok fazla özel hayatın kurcalanmasını istememiş. Çünkü Freddie'de böyle olmasını hiçbir zaman istememişti. O yaşamak istediği gibi yaşayıp, yapmak istediklerini yaparak hayata veda etti. Neyse duygusala bağlamayalım şimdi. Filme gelecek olursak, ses mühendisliği üst seviyede konser sahneleri beklentilerin fazlaca üstündeydi. Live Aid sahnesi için 4 kez sinemaya gidip aynı sahneyi defalarca internetten izledim. Rami Malek mükemmel bir performansla Oscar'ı gayet de hak etti. Benim içim çok rahat. Filmden gayet memnunum. Freddie'yi tanıyıp, bilenler henüz bilmeyenlere anlatsın. İzleyenler izlemeyenlere izlettirsin. Show must go on!

bir Queen hayranı olarak filmi çok yüzeysel Rami Malek oyunculuğunu harika buldum.Film ilk açıklandığı zaman ''nasıl yaa rami malek'ten freddie mi olur'' demiştim çokta iyi olmuş tebrikler Rami

Filmin bolca müzik içereceğini bildiğim için günümün ve kafamın boş olacağı telefona elimi uzatamayacağım ve kendimle başbaşa olacağım bir güne ertelemiştim. Çok da doğru yapmışım tüm müziklerin keyfine doya doya yüksek sesle vardım benimle birlikte tüm apartman da sanırım :) Neyse filme gelecek olursak büyük bir Queen hayranı değilim ama severim dinleme listemde de 7-8 şarkısı bulunur her zaman ama onlar da kalıplaşmış büyük şarkıları. Öncelikle bu filmde inanılmaz güzel şarkılarını keşfettim. Kaldı ki genel bir yargımız var yabancı şarkıların ritmi melodisi güzel de sözleri çok saçma çevirince falan diye. Burada ne kadar mükemmel şarkılar yazıldığını görüyoruz. Mercury'nin hayatı gerçekten çok etkileyiciydi. O genç asi çocuğun film boyu evrilişini izlemek çok güzel bir duyguydu. Hem eğlenip hem de duygulandığınız bir yolculuk havasındaydı. Tabi bu kadar etkileyici kılan nedenlerden birisi de Malek'in performansı. Gerçekten çok iyi bir iş çıkarmış. Sonu her ne kadar kalp burkucu olsa da film öyle bitirmeyip zirve noktada sonlanmış ve o Live Aid'in muhteşem atmosferiyle konser havasında bitti film tüyleri diken diken ederek. Filmin güzelliğini geçtim. Şu konser atmosferşnş imax salonlarda hissetmek için bile vizyondayken gidilebilirdi gerçekten. Neyse yeterince şey söylenmiş zaten ben daha kendime özgü şeyler söyleyim dedim. Listemdeki muhteşem müziklerine bir çok yeni muhteşem Queen eklendi. 'Rockstar' deyiminin ne demek olduğunu Queen'e bakınca görüyorsunuz. Günümüzde de çok güçlü isimler var kesinlikle ama kendi adıma müzik açısında o dönemi yaşamış olmayı dilerdim. Herşeyiyle muhteşem bir film.

Aslında çokta bir şey söylemeye gerek yok.. Herhangi bir düşünce gütmeden seyrettim.. Gerçekten hakkıyla büyük emekler verilen bir film olmuş.. asla sıkılmadım ''uzun olmasına rağmen'' Biyografiler film haline getirilince ve etkilenmemi sağlayınca direkt araştırmaya koyulan biriyim bu filmde de öyle oldu.. seyredilmememesi için bir neden yok hem ders niteliğinde hem de güzel müziklere doyacağımızı gösteriyor..

Kasım ayının sonundan beri bir yorum yazmak istiyordum, bugün okulda filmi ikinci kez izleyince tamam dedim artık yazmalıyım... Aralık 2017'den beri annemle babamı bu filme götürmek planımdı. (Onlar filmi çok beğendiler ve hala bana övüyorlar) Eylül ayına kadar Queen'in Bohemian Rhapsody'den başka şarkısını bilmezken ekim ayına doğru artık 'o kadar filme gideceğiz ayıp olmasın' diyerekten Queen dinlemeye başladım. En sonunda benim için çok önemli olan matematik sınavıma çalışmak yerine filmi izlemeye gittim. Öncelikle belirtmem gerekir ki Queen'le ilgili bilgilerim çok üstünkörüydü, ve filmde çalan şarkıların %20'sini bilmiyordum. O yüzden beni hiç Queen tanımayan birisiyle aynı kefeye koyabilirsiniz. Film başladı ve her şey çok güzel ilerliyordu,

Freddie'nin Smile'ı gizli gizli takip edip en son Doing All Right performansıyla gruba giriş süreci, Mary Austin ile tanıştıkları sahneler

Spoilerı göster

filme güzel bir giriş olmuştu. Daha sonra gelen

turlama süreçleri ve bana göre filmin hem en eğlenceli ve hem hüzünlü sahnelerinden biri olan Fat Bottomed Girls performansıyla birlikte

Spoilerı göster

olaylar aşırı hızlı ilerlemeye başladı, bunu sinemada o anın gazıyla fark etmemiştim. Ancak sonra durup düşününce filmin eksik olduğu en önemli noktanın bu olduğunu düşündüm. Yani film kabaca 1970-1985 yıllarını 2 saat 14 dakikaya sığdırmaya çalışmış, bunu yapmaya çalışırken

zamanla bir güzel oynamış, albümlerin yerlerini değiştirmiş.

Spoilerı göster

Film bu açıdan bakıldığında zayıf kalıyor maalesef, o yüzden keşke iki film olarak yayımlansaydı da daha detaylı bir şekilde görebilseydik. Çünkü filmin en iyi yaptığı şeyler

şarkıların oluşum süreçlerini göstermek (ki burada Bo Rhap'in ve We Will Rock You'nun oluşum süreci en çok hoşuma gidenler oldu) ve Queen'in pek de kaliteli görüntüye sahip olmayan eski konser kayıtlarını oyuncularla ve kaliteli çekimlerle insanlara sunmak

Spoilerı göster

olmuş. Ancak Queen bu kadardan ibaret değil, o yüzden daha detaylı bir filmi hak ettiklerini düşünüyorum. Her ne kadar filme Brian May ve Roger Taylor'ın el attığını bilsem de kendi fikrimi belirtmeden edemedim. Ayrıca bitirmeden önce değinmem gereken bir konu da casting... Rami Malek yüz olarak Freddie'yi hiiiiç andırmasa da Freddie'nin konuşma tarzıyla jest ve mimiklerini çok iyi inceleyip filmde gayet iyi yansıtmış. Ancak Rami kesinlikle Freddie'nin '80'ler öncesi dönemine daha çok yakışıyor, aksini iddia eden biri de olmamalı bence. Gwilym Lee ise o peruğu kendisine o kadar yakıştırmış ve o kadar Brian May gibi olmuş ki insan gerçekten inanamıyor. Brian'dan ufak ufak gitar dersleri alması da rolüne hem yardımcı olmuş, hem de onu dünyadaki en şanslı insanlardan biri yapmış T^T. Joe Mazzello'ya gelirsek, kendisi zar zor bulabildiği John Deacon videoları ve röportajlarından yola çıkarak olabilecek en iyi şekilde onu yansıtmış. Ben Hardy ise Roger Taylorvari hareketleri ve yer yer sinirlenmesi ile kendini göstermeyi başarabilmiş.Toparlamam gerekirse bu film çok çok daha iyi olabilecekken sanki kısa kesilip üstünkörü bir şekilde olanları en iyi şekilde seyirciye vermeyi amaçlamış gibi geliyor. Daha çok Queen'i tekrardan popüler yapmayı ve Queen'le ilişkisi olmayan kişileri hedeflediğini düşünüyorum. Ve bunu da başardığına eminim çünkü daha bugün okulda Rami Malek oynuyor diye filmi izleyen arkadaşım film biter bitmez ona Queen'den şarkı önermemi istedi. Queen'i insanlara tanıtmak ve gençliğinde Queen dinlemiş insanları duygulandırmak açısından güzel bir iş çıkardığına inanıyorum. Filmin etkisinden 3 aydır çıkamamama rağmen fangirl yanımı konuşturmadan, belki birileri okur da filmle ilgili fikir sahibi olur diye bir yorum yazmak istedim, okuyanlar varsa teşekkür ediyorum :3.