Black '47 (2018)

Az sembolle anlatılmış iyi bir kovalamaca / dostluk filmiydi. Gözü kanlı bir burjuva dramı değildi. İrlandanın patates kıtlığı dönemiyle ilgili izlediğim ilk film oldu ve ribbonism'in ne olduğunu öğrendim. Amerikayı kurtuluş olarak ifade etmesi yer yer canımı sıksa da dönemine göre en mantıklı eylem olduğunu söyleyebilirim. İrlanda gerçekten çok kötü durumdaydı hatta Kızılderililer kendi aralarında para ve erzak toplayarak İrlandaya göndermiştir. Amerikaya yerleşince bir takım çeteler kurmuşlar, ırkçı çatışmalara girmişler, iç savaşa asker olarak katılmışlar vesaire. Tarihte ne olduğunu bilerek izleyince sembolize edilen durumu kavramak daha kolay oluyor. Toprak karardığı ve artık ürün yetişmediği için adı kara evet. Ama tabi bir anlamda hükümetin yozlaşması, vergilerin artırılması, İngiliz soylularının toprak satın alarak arazi sahiplerini topraklarından atması, İrlandalıları İngiltere adına savaşlara göndererek her türlü pis işi yaptırması vb durumlar da kararmayı haklılaştırıyor. Filmin en can alıcı bölümü İngiliz lordunun saklanırken evdeki çok estetik bir hizmetçiyi İngiliz kadınlarına benzeterek güzel bulması. Bunun üzerine de İrlandalı bir köylünün ona "şu güzel kadını İrlanda'da bir ahıra sok, her türlü pis işi yaptır, domuzlarla yatır, günün birinde savaşların biteceğine dair bütün umudunu elinden al sonra bakalım güzel diyebiliyor musun?" bölümüydü. Sonuçta sembolik olarak İrlanda çatıştı özgürlük uğruna öldü, İngilizler derin darbeler aldı ve doğrudan gitmek ile savaşmak arasında bir seçim yapılamayan noktada bitti film. İzlemenizi öneriyorum. Kısa ve anlatmak istediğini bulandırmadan anlatabilen nadir filmlerden kendisi.

Kostüm, atmosfer ve müzikler yönünden çok başarılı bulsam da konu olarak donuk ve ağır bir filmdi. Tarih meraklılarının ilgisini çekecektir onun dışında sıkılmanız muhtemel 6/10