Eşcinsel değilim. Önemli olan bir nokta da bu aslında. Bu belgeseli izleyebilmek, çocuklarına ait bir gerçeği kabullenebilme sürecini, verdikleri mücadeleyi anlatan ebeveynleri anlayabilmek için eşcinsel olmak gerekmiyor. Çok beğendim, henüz kabullenememiş ve ne yapacağını bilemeyen ailelere büyük ölçüde yardımcı olduğuna inanıyorum. Ayrıca geçtiğimiz yıl trafik kazasında kaybettiğimiz, bu belgeselde de yönetmen yardımcılığı yapmış Boysan Yakar'ı ve ne yazık ki işlenen nefret cinayetleriyle hayatını kaybedenleri sevgi ve rahmetle anıyorum.
Çocuklarından dolayı onlara tamamen yabancı bambaşka bir dünyayla yüzleşmek durumunda kalan ebeveynler ve çoğunluktan farklı olduğu için tüm dünyayla savaşmaya çabalayan eşcinsel çocuklar ve ailelerinin büyük mücadeleleri,gerçekten izlenilmeye değer.Anlatım doğal,görüntüler oldukça yalın ama hissiyat olarak fazlasıyla vurucu bir belgesel.Belki kendi duvarlarla örülü dünyanızdan sıyrılacaksınız,belki de at gözlüklerinizi çıkarabileceksiniz,bilemiyorum,en azından farklı olana saygısı olan bir insansanız,farklı olanı kabullenebiliyorsanız sizi illa ki etkileyecektir.O annelerin-babaların ağızlarından dökülenler birer Türkiye gerçeği,birer elalem ne der örneği.İzledikçe daha iyi anlayacaksınız.
Ne diyeyim kimsenin kimseyi ötekileşetirmeye çalışmadığı,farklı olana önyargıyla bakılmadığı,daha güzel,daha özgür yarınlar dileğiyle...