Sonsuzluğun Kapısında (2018)At Eternity's Gate

''Düz bir manzaraya baktığımda sonsuzluktan başka bir şey görmüyorum. Bunu gören yalnızca ben miyim? Varoluş nedensiz olamaz.''

Vincent bu dünya seni hiç haketmedi... ama doğmamış hayranlarından biri olarak yaptığın resimler için minnettarım. Tanrı bence seni hep sevdi. Teşekkürler...

Her şeyden önce Dafoe'nun performansı filmin en güçlü yerlerinden biri. Zamanında Johannsson'da bulduğum dinginliği Tatiana Lisovskaya sayesinde bu filmde de buldum, çok iyi iş çıkarmış. Diyaloglar, özellikle rahiple olan sahnede iyice kendini belli ediyor, gayet başarılı. Tek sıkıntım görüntü yönetmenliğiyle, maalesef. Sürekli hareket eden, titreyen ve sallanan bir kamera tercihi ne kadar isabetli çok karar veremiyorum çünkü sinema anında müzik ne kadar rahatlattıysa kamera hareketleri de o kadar yordu. Elbette bunun Gogh'un sıkıntılı zamanlarını aktardıklarından yaptıklarını anlamak zor değil ama ister istemez yine de diyorum.

Sinematografisitle beni büyüledi. Uzun zamandıe van gogh hakkında düşündüklerimi filmin içinde buldum. Ruhunun naifliğini çok güzel aktarmış yönetmen. Kesinlikle izlenmesi gereken bir şahaserdir benim nazarımda.

Loving Vincent (2017) filminden sonra beğendim bir yapım oldu. Az çok hikâyeyi bilsekte onun gözünden o renkliliği izlemek, o huzura, hüzne ve dinginliğe dalmak güzeldi. Williem Dafoe performansı da iyidi. İzleyin.

Vincent'ın gözünden hikayesini izlemek güzel olduğu kadar üzücüydü de benim için, Willem Dafoe role hakkını vermiş. Kartpostal tadındaki uzun sahneler, iyi oyunculuklar, dingin müzik ve çok sevdiğim sarının tonları ile birlikte sevdiğim bir film oldu diyebilirim.